Styczeń 2001

Kościół wczoraj, dziś i na wieki

Żywa szopka

A gwiazda ich wyprzedzała

Jesteśmy w sieci

Jedno czy trzy? Harcerstwo dzisiaj

W kraju Św.Patryka

Delikatna granica

Wielki kustosz

Duszpasterz amerykańskiej Polonii

Wielkość ducha

Chwaląc Boga śpiewem

Kolędy Arki Noego

Czy przepowiadanie przeszłości jest grzechem?




Strona główna

Archiwum

Kościół wczoraj, dziś i na wieki


Dobiegł końca Rok Święty. 6 stycznia Papież zamknął Drzwi Święte w watykańskiej bazylice św. Piotra. 2000 lat od narodzenia Chrystusa świętowaliśmy Wielki Jubileusz Chrześcijaństwa. Jaki był ten Rok? Przede wszystkim każdy musi sam dać odpowiedŸ na to pytanie, bo to przecież czas łaski dany człowiekowi, aby go spożytkował dla swojego dobra. Jeśli przybliżyliśmy się do Boga, został on dobrze wykorzystany. Warto jednak zastanowić się jak był przeżyty Wielki Jubileusz Chrześcijaństwa we wspólnocie ludu Bożego - Kościoła.

Kościół wczoraj

Liturgie Roku Świętego nieustannie odwoływały się do przeszłości Kościoła. Na początku tego czasu Papież wzywał, aby w tym roku miłosierdzia Kościół, umocniony świętością, którą otrzymał od swego Pana, uklęknął przed obliczem Boga i błagał o przebaczenie za dawne i obecne grzechy swoich dzieci. (bulla Incarnationis mysterium, 11). 12 marca obejmując Krzyż Następca Piotra prosił Boga o przebaczenie za winy wszystkich wierzących. Przeprosiliśmy słowami Ojca św. tych, którym ludzie Kościoła wyrządzili krzywdę. Przebaczamy i prosimy o przebaczenie [...] - mówił Jan Paweł II - Wyznając nasze winy, jednocześnie wybaczamy innym winy popełnione wobec nas. Ten akt przebaczenia wszystkich szykan, aktów przemocy i prześladowań wobec chrześcijan, przeproszenia za postawę niegodną uczniów Chrystusa i pojednanie z Bogiem nazwał Papież oczyszczeniem pamięci. Rachunek sumienia stał się podstawą godnego przeżycia Wielkiego Jubileuszu.

Przez minione dwadzieścia wieków wzorem wierności Chrystusowi byli dla chrześcijan święci. Oni też zostali przywoływani podczas tych świętych dni. Wielki Jubileusz przeżywał Kościół wraz z Apostołami, do grobów których zmierzały miliony pielgrzymów. Kościół oparty na wierze świętych Piotra i Pawła wypraszał ich wstawiennictwa, u nich szukał wzoru silnej wiary. Pośród wspominanych męczenników szczególne miejsce zajęli Świadkowie Wiary XX wieku. Im była poświęcona modlitwa w miejscu będącym znakiem męczeństwa chrześcijan pierwszych wieków - rzymskim koloseum. Nabożeństwo to stało się symbolem wierności Ewangelii chrześcijan wszystkich wieków. Mimo przemocy, prześladowań, nienawiści i zabójstw nie poddali się kultowi bożków. Mówił wtedy Jan Paweł II: Świadkowie wiary, którzy także dzisiaj wieczór przemawiają do nas swoim przykładem, nie uważali swych korzyści, swego dobrobytu czy nawet przetrwania za wartość większą od wierności Ewangelii. Pomimo swej słabości mężnie przeciwstawiali się złu. W ich kruchości zajaśniała siła wiary i łaski Pana (Rzym 7.05.2000 r.). Dokonane w Roku Świętym kanonizacje i beatyfikacje ukazały wspólnocie uczniów Chrystusa Jego naśladowców w różnych sytuacjach życiowych. Entuzjastami Ewangelii byli papieże (bł. Pius IX i bł. Jan XXIII), biskupi, zakonnicy, siostry zakonne (św. Faustyna Kowalska), małżonkowie, dzieci (bł. Hiacynta i Franciszek - dzieci z Fatimy). Dziś wskazują chrześcijanom trzeciego tysiąclecia drogę wiary.

Kościół dziś

Jezus Chrystus jedynym zbawicielem świata - tę prawdę przypomniała wszystkim wierzącym watykańska deklaracja "Dominus Iesus". W ciągu wieków Kościół wiernie głosił Ewangelię Jezusa i świadczył o niej. U schyłku drugiego tysiąclecia misja ta jednak nie została jeszcze bynajmniej wypełniona do końca (Dominus Iesus). Deklaracja przypomniała nam, że podstawowym zadaniem uczniów Chrystusa jest głoszenie Ewangelii, wierność której zapewnia życie wieczne. Wszelkie działania charytatywne, pokojowe, edukacyjne Kościoła służą tylko pomocą w wypełnianiu tego zadania, są one świadectwem wiarygodności, a nie celem działania wspólnoty Ludu Bożego.

Zadaniem chrześcijan jest uświadomienie sobie stanu osobistej wiary. W co wierzę? Łaska nawrócenia stała się w Roku Wielkiego Jubileuszu udziałem wielu wierzących. Spowiednicy w rzymskich bazylikach podkreślają trzykrotny wzrost liczby osób przystępujących do tego sakramentu. Dostrzegają oni radość i zadowolenie u tych, którzy po wielu latach ponownie jednają się z Bogiem. Podobnie było w licznych parafiach i wspólnotach na całym świecie. W wielu miejscach wierzący uczestniczyli w Misjach św. służących pomocą w określeniu osobistego odniesienia do Chrystusa. Był to czas obfitego miłosierdzia Bożego doświadczanego przez chrześcijan, czas odpustu.

Znakiem jedności chrześcijan z Bogiem i między sobą jest Eucharystia. Ona stała się centrum jubileuszu każdej grupy społecznej. W Roku Świętym dziękczynieniem za pozostanie Chrystusa pośród swego ludu w Eucharystii był XLVII Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny. Przypomniał wtedy Jan Paweł II, co daje człowiekowi przyjmowanie Ciała Chrystusa: Udział w Eucharystii da wam, chorzy, cierpliwość w próbie; wam, małżonkowie, wierność w miłości; wam, konsekrowani, wytrwałość w świętych postanowieniach; siłę i wielkoduszność wam, drogie dzieci po I Komunii św., a nade wszystko wam, drodzy młodzi przygotowujący się do wzięcia osobistej odpowiedzialności za przyszłość (Rzym, 25.06.2000 r.).

Podczas Jubileusz podkreślano także dążenie do jedności całego świata chrześcijańskiego. 18 stycznia w otwarciu Drzwi Świętych w Bazylice św. Pawła za Murami uczestniczyli przedstawiciele kościołów prawosławnych i protestanckich. W tym świętym czasie Jan Paweł II spotykał się wielokrotnie z przedstawicielami różnych wspólnot gromadzących uczniów Chrystusa. Wielki Jubileusz czczony był przez cały chrześcijański świat. Złączyła go wspólna modlitwa.

Charakterystycznym elementem Roku Jubileuszowego było pielgrzymowanie. Miliony osób nawiedzały grób św. Piotra i rzymskie bazyliki, miliony pielgrzymowały do kościołów jubileuszowych rozsianych po całym świecie. Każda pielgrzymka miała nam uświadomić naszą codzienną wędrówkę do Domu Ojca. Pierwszą z jubileuszowych pielgrzymek była podróż widzialne Głowy Kościoła do Ziemi świętej. Jan Paweł II pisał u początków Roku Świętego: gorąco pragnę udać się osobiście i modlić w najważniejszych miejscach, które w Starym i Nowym Testamencie były świadkami Bożych interwencji, aż po największą z nich, czyli tajemnicę Wcielenia i paschy Chrystusa (List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawlenia, 4) Pragnienie Papieża spełniło się pod koniec marca. Uroczystość Zwiastowania Pańskiego przeżył Jan Paweł II w Nazarecie. W minionym roku Rzym był świadkiem ponad trzydziestu pielgrzymek różnych stanów i grup społecznych. Jubileusze środowiskowe gromadziły ludzi z całego świata. Najliczniejsze z nich to Jubileusz Młodzieży, Jubileusz Rodzin, Jubileusz Ludzi Pracy. Na spotkanie z Następcą Piotra pierwsze przybyły dzieci (2 I 2000 r.). PóŸniej byli m.in. biskupi i przedstawiciele ruchów świeckich, kapłani, misjonarze i katecheci, ludzie nauki, sztuki, teatru, mediów i rolnicy, politycy, sportowcy i wojskowi. Przybyły także pielgrzymki narodowe (Polacy odbyli pielgrzymkę na początku lipca). Każdej soboty natomiast przyjmował papież diecezjalne pielgrzymki z Włoch. Wielowiekowa tradycja pielgrzymki jubileuszowej została podtrzymana. Pielgrzymi, aby dostąpić odpustu jubileuszowego przechodzili przez Drzwi Święte. One to są symbolem Bramy prowadzącej do życia wiecznego. Jezus, narodzony z Maryi w betlejemskim ubóstwie, On, odwieczny Syn, darowany nam przez Ojca, jest dla nas wszystkich Bramą! Bramą naszego zbawienia, Bramą życia, Bramą pokoju! (Jan Paweł II, Bożonarodzeniowe Orędzie "Urbi et Orbi", 25 XII 1999 r.).

Kościół na wieki

Wpatrzony w tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, Kościół ma przekroczyć niebawem próg trzeciego tysiąclecia - pisał, w bulli zapowiadającej Wielki Jubileusz, Jan Paweł II. Trzecie tysiąclecie stało się faktem. Jaki będzie Kościół w tym nowym tysiącleciu? To pytanie staje przed wszystkimi chrześcijanami.

Czy będzie to Kościół zjednoczony? Dialog ekumeniczny wciąż trwa. Prowadzone są rozmowy pomiędzy różnymi wyznaniami chrześcijańskimi. Pomimo wielu negatywnych doświadczeń z minionych lat, stuleci, które pozostawiły ranę w każdej ze wspólnot dziś można zaobserwować dostrzeganie przez nie tego co najważniejsze - Chrystusa i zbawienia, które On ofiaruje człowiekowi. Najważniejszym jednak elementem tego dialogu jest wspólna modlitwa o jedność. Oby to otwarcie na Ducha Świętego było jak najowocniejsze...

W sierpniu do Rzymu przybyło ponad dwa miliony młodych ludzi na swój jubileusz. Zdążali z różnych stron świata. Ogólny podziw budziła duża grupa młodzieży z Francji uważanej dotąd za najbardziej zlaicyzowany kraj w Europie. Obserwując ten młody Kościół można się spodziewać w nadchodzącym czasie dynamicznej i żywej wspólnoty chrześcijan. Młodzi ludzi nie ograniczali się tylko do siebie, swoich potrzeb. Oni służyli pomocą innym. Wielu z nich zorganizowanych w wolontariat jubileuszowy byli pomocą pielgrzymom przybywającym do Rzymu. Oby była to zapowiedŸ Kościoła otwierającego się na innych, dostrzegającego potrzeby każdego człowieka.

"Czyż i wy chcecie odejść?" (J 6,67). "Czyż i wy?". Chrystusowe pytanie przekracza wieki i dociera aż do nas, domaga się od nas osobistej odpowiedzi i pobudza do decyzji. Jaka jest nasza odpowiedŸ? - pytał papież na zakończenie Światowego Dnia Młodzieży. Miliony uczestników tej uroczystości jak i innych jubileuszy są zapowiedzią trwania przy Chrystusie, przy Tym, który kocha każdego z nas w sposób osobisty jedyny w konkretnych sytuacjach codziennego życia. Kocha nas nawet wtedy, kiedy Go zawodzimy, kiedy nie spełniamy Jego oczekiwań wobec nas (Jan Paweł II, Homilia podczas Mszy św. w Tor Vergata, 20 VIII 2000 r.). Jest to też zapowiedŸ trwania przy widzialnej Głowie Kościoła - papieżu. W trzecie tysiąclecie wchodzi Kościół na czele z papieżem, wsłuchany w jego słowa.

O Matko, która znasz cierpienia i nadzieje Kościoła i świata, wspomagaj swoje dzieci w codziennych próbach, jakich życie nie szczędzi nikomu, i spraw, aby dzięki wspólnym wysiłkom wszystkich ciemności nie przemogły światła. Jutrzenko zbawienia, powierzamy naszą drogę w nowym Millennium, aby pod Twoim przewodnictwem wszyscy ludzie odnaleŸli Chrystusa, światłość świata i jedynego Zbawiciela, który króluje z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków. Dzieci Kościoła wchodzą w trzecie tysiąclecie oddane opiece Maryi, jej zawierzone. Aktu tego dokonał Jan Paweł II 8 paŸdziernika przed figurą Matki Bożej Fatimskiej, w obecności biskupów z całego świata.

Ks. Grzegorz Sokołowski