Kadencyjność, wybory, referenda odwoławcze, cz. 2

W nadchodzącej kampanii warto przyjrzeć się pomysłom kandydatów na samorządowców, może nawet rozważyć swój start w wyborach, ponieważ wpływ polityki lokalnej na naszą codzienność jest niebagatelny.
Kadencyjność samorządowych władz
W 2018 r. Sejm głosami polityków Zjednoczonej Prawicy wprowadził ograniczenie liczby kadencji sprawowanych przez wójtów, burmistrzów i prezydentów miast do dwóch. Towarzyszyły temu gorące spory. Niejako „na pocieszenie” wydłużono wtedy kadencje wszystkich władz samorządowych z czterech do pięciu lat, co jednak nie stępiło krytyki ze strony przeciwników takiego rozwiązania. Z pewną dozą ironii dopytywali chociażby, dlaczego posłowie nie nałożyli równocześnie podobnych ograniczeń na parlamentarzystów, i wskazywali, że jest to szkodliwa i niepotrzebna ingerencja w wolną wolę lokalnych wyborców. Z kolei koronnym argumentem na rzecz zmian było przekonanie, że wieloletnie zasiedzenie się lokalnych włodarzy na stanowiskach nie służy mieszkańcom, ponieważ cementuje ono lokalne układy towarzysko- -biznesowe, sprzyja korupcji i nepotyzmowi. Limit dwóch kadencji ma natomiast zapewnić zmienność w polityce lokalnej i wyeliminować w przyszłości sytuacje, kiedy ta sama osoba pełni funkcję samorządowego organu wykonawczego przez kilkanaście lub więcej lat. Idąc tym tokiem myślenia, wymuszona przez przepisy alternacja władzy lokalnej pozwoli skutecznie ubiegać się o stanowiska osobom spoza dotychczasowych układów politycznych. Badania rzeczywiście pokazują, że tzw. inkubenci, czyli osoby dotychczas sprawujące funkcję wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, mają około 20 punktów procentowych przewagi w wyborach samorządowych nad pozostałymi kandydatami.
Liczenie dozwolonej liczby kadencji rozpoczęło się od 2018 r. W myśl zasady, że prawo nie działa wstecz, wcześniejsze kadencje lokalnych włodarzy nie są brane pod uwagę, więc na efekty zmian przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać.