Wrocławianin w Ziemi Świętej

A jakie jest Ojca doświadczenie spotkania z pielgrzymami?
Jestem też przewodnikiem po Ziemi Świętej, ale z racji obowiązków oprowadzam mniejszą liczbę grup. Spotykam się z wielką życzliwością pielgrzymów z całego świata. Są też takie osoby, które pokazują swoje niezadowolenie, ale takie przypadki są sporadyczne, że ktoś na coś narzeka. Zasadniczo ludzie wykazują się wielką wdzięcznością, niezależnie od tego, z jakiego są kraju. Są to zarówno nasi rodacy, jak i mieszkańcy innych państw. Często słyszymy też podziękowania za naszą obecność na tych terenach. Przykładem jest Bazylika Zmartwychwstania Pańskiego, gdzie są grekokatolicy, prawosławni, są też Ormianie czy Koptowie. Gdyby tam nas nie było, nasze miejsce przyjąłby inny Kościół, np. prawosławny. Mamy między sobą dobre relacje, ale gdyby nas zabrakło, to pojawiłby się problem sprawowania liturgii w rycie rzymskim.
Taki przykład mamy w grobie Matki Bożej, też przy Getsemani. Znajduje się tam piwnica kościoła – krypta dolna, gdyż kościół został wcześniej zburzony. I tam liturgię mogą odprawiać tylko grekokatolicy, prawosławni, Koptowie i Ormianie. My mamy tylko prawo zejść na dół w ciągu dnia, aby prywatnie się pomodlić. Natomiast jako Kościół rzymskokatolicki raz w roku, w czasie uroczystości Wniebowzięcia Matki Bożej, mamy prawo zejść wspólnie z braćmi i odśpiewać hymn Magnificat.
Opiekuje się Ojciec sanktuarium oraz Ogrodem Oliwnym. Jakie jest ulubione miejsce pielgrzymów, gdy odwiedzają to miejsce?
Myślę, że jest to miejsce, gdzie Pan Jezus modlił się w ostatnią noc przed pojmaniem. W miejscu, gdzie go później opuścili uczniowie. Bycie w tym miejscu uświadamia na nowo, co się dokładnie wydarzyło. Tak samo jest w innych miejscach. Podobne doświadczenie będzie, gdy się ktoś uda do kaplicy Ukrzyżowania na Kalwarii czy pójdzie do grobu.
W przypadku Ogrodu Oliwnego patrzy się na konkretny kamień czy miejsca obok i ma się w świadomości fakt, że na te kamienie spływała krew Jezusa w czasie Jego modlitwy, pot i krew, gdy mówił: „Ojcze, niech Twoja wola się stanie, nie moja”. Dla pielgrzymów i dla mnie jest to tak samo mocne doświadczenie. Jest to miejsce szczególne, uświęcone obecnością Bożą.
Natomiast w samej bazylice wiele osób zatrzymuje się nad pięknymi starymi bizantyjskimi mozaikami, czy też spogląda na piękną posadzkę. Robionych jest wtedy dużo zdjęć. Osoby mające świadomość, co tu się stało, modlą się w wielkiej ciszy i zatapiają się w modlitwie Jezusowej: „Ojcze, nie moja, lecz Twoja wola…”. Znam takich ludzi, którzy przybywają tutaj codziennie.
Czy to są Arabowie, czy lokalni chrześcijanie, którzy tam mieszkają, bracia czy siostry zakonne, bo w Getsemani czują taki spokój. Robią to szczególnie z samego rana, gdy nie ma ludzi. Pielgrzymi mają także możliwość przebywania indywidualnie. W górnej części ogrodu mamy 14 domków, które można wynająć za dowolną ofiarę. Wtedy na tydzień wchodzi się w przewidziany rytm modlitwy. Każdy ma swój mały pokoik i kuchnię oraz wspólną kaplicę. To kontynuacja słów Pana Jezusa: „Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”. Słowa te nie odnosiły się tylko do uczniów, ale odnoszą się do dzisiejszej rzeczywistości zaganianego świata.

Co daje obecność chrześcijan na tych ziemiach?
Historia chrześcijan jest związana od samego początku z tą ziemią. To miejsce działalności pierwszych Apostołów Jezusa Chrystusa. To sprawia, że mamy prawo i obowiązek w tych miejscach być, żyć i wspierać chrześcijan, którzy tam są. Nie możemy powiedzieć, że to jest ziemia tylko żydowska, bo to Pan Bóg dał im tę ziemię. Nie możemy powiedzieć, że to jest ziemia tylko Arabów, ponieważ już od kilkuset lat są tam obecni. Jak mówił nasz patriarcha Jerozolimy podczas procesji w Niedzielę Palmową: „Pamiętajmy, że Ziemia Święta nie jest niczyja, ale jest ziemią Boga i każdy ma możliwość zamieszkania i pobytu”. Dlatego jest tak bardzo ważna dla chrześcijan, Żydów oraz muzułmanów. Nasza obecność jest tutaj po to, żeby wspierać także lokalny Kościół i chrześcijan, którzy masowo wyjeżdżają, nie widząc perspektyw, gdyż są napiętnowani zarówno przez Żydów, jak również przez niektórych muzułmanów.
Jak wygląda współpraca międzywyznaniowa? Ma ona pozytywny czy negatywny charakter?
W czasie mojego sześcioletniego pobytu i służby w Bazylice Zmartwychwstania Pańskiego – Bożego Grobu, gdzie mieszkamy razem z Grekami, prawosławnymi, Ormianami i Koptami, nawiązały się bardzo osobiste relacje i przyjaźnie. Na pewno więcej dobrych rzeczy niż jakichkolwiek konfliktów, bo te są drobiazgami. Zobrazuję to na przykładzie Bazyliki Zmartwychwstania Pańskiego. Wyobraźmy sobie, że w jednej parafii, w jednym kościele jest trzech czy czterech proboszczów lub przełożonych danego domu i każdy ma prawo i obowiązek coś powiedzieć czy coś zmienić. To nie jest łatwe. Od tylu lat żyją tam bracia i z mniejszym czy większym powodzeniem jedności i dogadywania się. Żyjemy tam razem i ten obecny stan rzeczy funkcjonuje od ponad trzystu lat. Prawem określone jest nasze bycie, mieszkanie, godziny modlitw, procesji w ciągu dnia, modlitw w nocy, co do kogo należy, jaka część, kto zamyka drzwi bazyliki. I tu ciekawostką jest fakt, że drzwi zamykają rodziny muzułmańskie. Taki zapis trwa od czasów sułtana, że bazylikę zamyka rodzina postronna, która nie rości sobie prawa do posiadania bazyliki.
W ramach naszej współpracy organizowane są też raz w roku spotkania ekumeniczne. Oczywiście jest to w czasie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. Codziennie modlimy się w innym klasztorze, w innym miejscu, w innej wspólnocie. Nie ogranicza się to tylko do jednego tygodnia, bo przecież spotykamy się i rozmawiamy niemalże codziennie. Oprócz tego składamy sobie życzenia na Święta Bożego Narodzenia czy Wielkanocne. Odwiedzamy się nieraz z pięknym koszykiem różnych słodyczy, jakiejś dobroci itp. I to jest piękne. Widzimy Kościół bardzo różnorodny i bogaty. I tak naprawdę dopiero w obecności Ziemi Świętej zobaczyłem, jak Kościoły wschodnie mają wielkie bogactwo i sposoby przekazania wiary, i od nich możemy się wiele nauczyć. W tym wszystkim możemy doświadczyć jedności.
Dlaczego warto odwiedzić Ziemię Świętą?
Ziemia Święta, ziemia Chrystusa jest miejscem, gdzie wszystko się zaczęło dla chrześcijan. Nawiedzenie, Zwiastowanie, Narodzenie Jezusa w Betlejem, Jego życie, działalność, nauczanie i cuda. I gdy ma się świadomość, że przebywa się w miejscach, gdzie Jezus chodził po wodzie, pił ze studni Jakubowej wodę, modlił się w Ogrójcu, umarł i zmartwychwstał, to musimy to miejsce odwiedzić. Zwłaszcza że pielgrzymujemy do różnych miejsc, związanych z objawieniami, z cudem eucharystycznym, maryjnych – zarówno w Polsce, jak i za granicą. Nie może więc na mapie naszych pielgrzymek zabraknąć Ziemi Świętej.
Zachęcać nas powinno zobaczenie samego Izraela, który jest niewielkim skrawkiem ziemi, ale jest uświęcony obecnością samego Boga. O pielgrzymowaniu do Ziemi Świętej mówimy jako o piątej Ewangelii, czyli Ewangelii odczytanej na nowo z doświadczeniem tego, co doświadczali apostołowie. Gdyby Jezus nie zmartwychwstał, daremna by była nasza wiara. Daremne byłoby nasze zwiastowanie Ewangelii. Dlatego jestem tam i chcę być świadkiem.