Kobiety przy Grobie Chrystusa

Po śmierci Chrystusa przy Jego grobie jako pierwsze pojawiły się kobiety. Były to Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba oraz inne, których imion nie znamy.
W piątkowy wieczór widziały, gdzie i jak Jezus został pochowany. Zaczynał się szabat, święty dzień dla Izraelitów.
Dlatego tylko przygotowały pachnące olejki do namaszczenia ciała, a do grobu poszły dopiero w niedzielny poranek.
Właśnie wstawało słońce. Spieszyły się, nie zwracając uwagi na to, jak piękny jest ogród, w którym znajdował się grób. Była wiosna i wokoło wszystko już kwitło. Wszędzie roznosił się zapach kwiatów, ptaki śpiewały radośnie. One jednak zastanawiały się tylko, jak odsuną ten ogromny kamień, który został zatoczony przed wejście do grobu.
Kiedy dotarły na miejsce, okazało się, że kamień już jest odsunięty. Na półce skalnej w grobie nie było jednak ciała Jezusa. Zaskoczone i przestraszone nie wiedziały, co się stało. Z pomocą przyszli aniołowie – dwaj mężczyźni w lśniących szatach. Powtórzyli im słowa samego Jezusa.
On przecież mówił, że zmartwychwstanie, nie zostanie w grobie, lecz powróci do życia.
Wtedy sobie to przypomniały! Pobiegły do Apostołów i pozostałych uczniów i o wszystkim im opowiedziały. Mężczyźni jednak im nie uwierzyli. Dopiero później Piotr i Jan poszli do grobu Jezusa sprawdzić tę niezwykłą wiadomość.
Święty Jan i Łukasz piszą jeszcze, że Maria Magdalena została przy grobie albo wróciła tam, i płakała. I wtedy ukazał jej się sam Jezus. W pierwszej chwili Go nie rozpoznała, ale gdy przywitał ją po imieniu, od razu wiedziała, że to Pan. Po krótkiej rozmowie miała już pewność: JEZUS ŻYJE!!!
Mogła wszystkim o tym powiedzieć, żeby i oni uwierzyli!
Możemy się zastanawiać, dlaczego Jezus najpierw ukazał się kobietom. Czy były bardziej gorliwe?
A może bardziej Go kochały? Czy też były bardziej skłonne uwierzyć w taką wiadomość? Wiele można snuć domysłów… Dużo do myślenia daje sam fakt, że Pan najpierw spotkał się z tymi, których w tamtych czasach i tamtym społeczeństwie nie obdarzano zbytnim szacunkiem.
Z ich słowem mało kto się liczył. Jednak Jezus właśnie je wyróżnił. Zaspokoił ich tęsknotę, otoczył miłością i troską.