Papieska Światowa Sieć Modlitwy

maj 2023

INTENCJA MODLITEWNA – ZA RUCHY I GRUPY KOŚCIELNE


MÓDLMY SIĘ, ABY RUCHY I GRUPY KOŚCIELNE KAŻDEGO DNIA
NA NOWO ODKRYWAŁY SWOJĄ MISJĘ EWANGELIZACYJNĄ, ODDAJĄC
SWOJE CHARYZMATY NA SŁUŻBĘ W POTRZEBACH ŚWIATA

Majowa intencja PŚSM dotyka jednego z najbardziej newralgicznych elementów żywotności Kościoła. Koncepcja Kościoła jako „komunii”, a więc wspólnoty, domaga się obecnie i domagać się będzie w przyszłości umiejętności dialogu i współpracy wszystkich członków Kościoła, w tym organizacji katolickich wiernych świeckich.
Trzeba zaznaczyć, że ruchy i stowarzyszenia religijne nie są odkryciem naszych czasów. Rozwijały się one w Kościele, zwłaszcza w średniowieczu, przyjmując różne formy i nazwy: bractw, konfraterni, III zakonów, oblatów.
Jednak szczególny ich rozwój przypada na okres po SW II. Zwrócił na to uwagę Jan Paweł II w przemówieniu, które wygłosił w wigilię Zesłania Ducha Świętego 1996 r.: „Jednym z darów Ducha dla naszej epoki jest z pewnością rozkwit ruchów kościelnych, które od początku mego pontyfikatu wskazuję jako znak nadziei dla Kościoła i dla wszystkich ludzi”. W ramach przygotowań do Wielkiego Jubileuszu Narodzin Jezusa obchodzonego w Kościele z inicjatywy Jana Pawła II w 2000 r. odbył się 27–29 V 1998 r. w Rzymie Światowy Kongres Ruchów Kościelnych pod hasłem „Ruchy kościelne: komunia i misja u progu trzeciego tysiąclecia”.
Wydarzenie to bywa nazywane „bierzmowaniem ruchów”. Pozwoliło ono dostrzec wielką różnorodność charyzmatów, metod wychowawczych, form i celów apostolatu w poszczególnych ruchach i stowarzyszeniach, działających na płaszczyźnie diecezjalnej, krajowej czy narodowej, a nawet swoim zasięgiem obejmujących wiele krajów i kontynentów.
Na boskie pochodzenie i znaczenie różnych form zrzeszeń w Kościele zwrócił uwagę Benedykt XVI w czasie spotkania z osobami konsekrowanymi i przedstawicielami ruchów kościelnych 26 V 2006 r. na Jasnej Górze.
Powiedział wówczas: „Żywotność waszych wspólnot jest znakiem czynnej obecności Ducha Świętego! To z wiary Kościoła i z bogactwa owoców Ducha Świętego zrodziła się wasza misja”.
Podejmując wskazaną przez Ojca św. Franciszka intencję modlitwy, warto mieć na uwadze dokumenty Magisterium Kościoła odnoszące się do miejsca i znaczenia ruchów i stowarzyszeń w życiu Kościoła.
15 V 2016 r. Kongregacja Nauki Wiary wydała List „Iuvenescit Ecclesia” (dosł. Kościół się odmładza) do biskupów Kościoła katolickiego nt. relacji między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi dla życia i misji Kościoła.

Katolicka Wspólnota „Droga”
z kościoła pw. św. św. Piotra i Pawła
we Wrocławiu

MACIEJ RAJFUR/FOTO GOŚĆ

Już na początku jasno określono cel dokumentu: Kongregacja „pragnie ukazać relację pomiędzy darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi, te elementy teologiczne i eklezjologiczne, których zrozumienie może sprzyjać płodnemu i uporządkowanemu udziałowi nowych zrzeszeń eklezjalnych w komunii i misji Kościoła” (nr 3).
Dokument jest skierowany do nowych zrzeszeń eklezjalnych. Może także stanowić ważne narzędzie dla biskupów odpowiedzialnych za rozeznawanie funkcjonowania różnych form zrzeszeń w ich kościołach partykularnych. Drugi dokument to „Kryteria eklezjalności wspólnot katolickich”, przygotowany przez Komisję Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski, datowany 14 V 2022 r. Jak można w nim przeczytać, „celem dokumentu jest zachowanie, ochrona i wspieranie wielkiego dobra, jakim w życiu Kościoła katolickiego są wspólnoty i ruchy formacyjno-ewangelizacyjne, z jednoczesną troską, aby zachowały one integralny depozyt wiary Kościoła i działały w pełnej komunii z jego pasterzami”.
Obydwa dokumenty podkreślają, że stowarzyszenia i ruchy przyczyniają się do wzbogacania życia członków Kościoła. Uzdalniają one Kościół do wykonywania wielorakich jego zadań we współczesnym świecie. Podkreślają przy tym kwestię troski o jedność i trwanie we wspólnocie Kościoła.

KS. BOGDAN GIEMZA SDS