Moja Niedziela

Ofiara
Czy Pan Bóg nie mógł zbawić świata w inny sposób niż przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa? Mógł, jest przecież wszechmogący. Nigdy nie znajdziemy wyczerpującej odpowiedzi na to pytanie. Z pewnością jednak możemy zauważyć, że w ten sposób Pan Bóg oddał całego siebie dla człowieka. Pokazał ludziom, że można coś ofiarować bez ekonomicznej wymiany – po prostu wziąć i oddać. Może próbuje nas w ten sposób przekonać o konieczności wychodzenia ze swojego egoizmu?
Tajemnica
Sposób, jaki wybrał Bóg, by zbawić świat, pozostanie dla nas na zawsze tajemniczy. Owa tajemniczość nadaje ofierze Jezusa Chrystusa charakter cichej i może nawet niezauważonej Bożej ingerencji w życie świata. W chwili, kiedy umierał na krzyżu, ówczesny świat żył swoim życiem. Nawet Ci, którzy zostali z Jezusem pod krzyżem, nie wiedzieli, co się na nim dokonuje. Tajemniczość ofiary Chrystusa jest przykładem dla naszej ofiarności, która winna się odbywać przy zachowaniu Jezusowego zalecenia: niech nie wie twoja lewa ręka, co czyni prawa.
Miłość
Nie ma większej miłości nad tę, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół – powie Jezus. Motywem ofiary Chrystusa jest przede wszystkim miłość. Gdyby nie ona, straciłyby sens i ofiarność, i tajemniczość. Jezus uczy, że to właśnie miłość winna stać się nadrzędnym motywem działań człowieka.

Jedynie obranie Miłości za główny motyw postępowania pozwoli uczynić naszą ofiarność tajemniczą, a przez to miłą Bogu.

Lęk
Każdy człowiek odczuwa obawę przed nieznanym. Życie najtrudniejsze staje się wówczas, kiedy pojawiają się w nim wątpliwości. Tragiczny koniec życia Jezusa postawił jego uczniów przed problemem zajęcia stanowiska wobec Niego oraz przeorganizowania swojego życia. Reakcją uczniów jest izolacja, zamknięcie – obawa.
Ingerencja
Pozostawanie w Wieczerniku przy zamkniętych drzwiach musiało być okresem przejściowym. Nie można przecież tkwić bez końca, nie podejmując żadnych działań. Inicjatywę przejmuje Zmartwychwstały – ukazuje się uczniom i przekazuje im konkretne wskazówki dotyczące ich życia – mają iść i nauczać ludzi o Jezusie.
Doświadczenie
Jest coś takiego w naszej ludzkiej naturze, co domaga się uzgadniania stanu umysłu z rzeczywistością. Tomasz Apostoł potrzebował potwierdzenia rzeczywistego tego, co jego umysł już po części przyjmował. Jemu dana była łaska ujrzenia Jezusa. Sam Mistrz zaznacza, że będzie wielu takich, którzy mimo braku doświadczenia zmysłowego przyjmą go jako Zbawiciela.

Jezus często ingeruje w nasze życie – robi to w sposób na tyle subtelny, by nie naruszyć naszej wolności. Warto mimo lęku zawierzyć się Jemu, do tego wystarczy doświadczenie Jego obecności i dobra wola.

Brak uczciwości
Możliwość zdobycia określonego profitu poza procedurą jego osiągania, tym bardziej jeśli jest on intratny, jest pokusą trudną do odrzucenia. Często zdarza nam się w życiu, że zdobywamy określone dobra w sposób nieuprawniony, pomijając drogę wiodącą ku niemu. Jezus pragnie przekonać swoich słuchaczy, że zbawienie można osiągnąć tylko w sposób, o którym On naucza.
Błędna nauka
Szlak, który wytycza Jezus, jest trudny i wymagający. W obliczu tych okoliczności znajdują się tacy, którzy próbują zwrócić uwagę na siebie, głosząc prostsze ścieżki zbawienia, nierzadko czerpiąc z tego tytułu wielkie korzyści. Jezus w sposób jednoznaczny wypowiada się na ich temat: to złodzieje, którzy pragną zwieść owce należące do Chrystusa.
Znajomość głosu
Chrystus zdecydowanie podkreśla, że Ci, którzy do Niego należą, którzy pragną chodzić jego drogami, znają Jego głos. Cóż to może znaczyć? Pragnienie zbawienia i jego zasmakowanie na mocy sakramentów przy zestawieniu z autentyzmem życia Jezusa i zgodnością Jego czynów ze słowami powodują, że rozpoznajemy w Nim dawcę życia wiecznego.

Mimo pokus świata, chęci pójścia po linii najmniejszego oporu i wielości alternatywnych propozycji pozostańmy wierni głosowi, który w naszym sumieniu jest wezwaniem Naszego Pasterza do podążania za Nim.