Noe – budowa arki

Ludzie stworzeni przez Boga ciągle okazywali się źli w swym usposobieniu – nie słuchali Stwórcy, lecz żyli po swojemu. Zło coraz bardziej szerzyło się na ziemi. Pan Bóg postanowił położyć tamę temu złu, zsyłając potop. Ponieważ Noe jako jedyny był prawy i żył w przyjaźni z Bogiem, Pan chciał ocalić go wraz z rodziną. Dlatego dał mu szczegółowe wskazówki, co ma zrobić. – Ty zaś zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego, uczyń w arce przegrody i powlecz ją smołą wewnątrz i zewnątrz (Rdz 6, 14). Noe zrobił wszystko zgodnie ze wskazówkami Pana. Zaczął z synami budować wielką łódź – na suchym lądzie. Ależ musieli się dziwić sąsiedzi! Nie tylko byli zdumieni. Wyśmiewali się z Noego: – Zobaczcie, co on robi! – wołali jeden do drugiego. – On chyba całkiem oszalał! Buduje łódź tam, gdzie w ogóle nie ma i nigdy nie było wody!
Noe starał się ostrzec ludzi przed zbliżającym się kataklizmem: – Posłuchajcie mnie! Wkrótce zacznie się potop! Deszcz będzie padać przez czterdzieści dni i nocy! Ratujcie się! Miejsca w arce jest dość i dla was! – Nikt go jednak nie słuchał, raczej jeszcze bardziej drwili z całej rodziny. Po ukończeniu budowy Noe zgromadził w arce potrzebne zapasy zgodnie z Bożym poleceniem: – A ty nabierz sobie wszelkiej żywności – wszystkiego, co nadaje się do jedzenia – i zgromadź u siebie, aby była na pokarm dla ciebie i na paszę dla zwierząt (Rdz 6, 21). Przygotował też miejsce dla zwierząt, które miały zostać ocalone z potopu. Noe oraz jego synowie, Sem, Cham i Jafet, żona Noego i trzy żony jego synów weszli do arki, a wraz z nimi wszelkie gatunki zwierząt, bydła, zwierząt pełzających po ziemi, wszelkiego ptactwa i istot skrzydlatych […]. Pan zamknął za nimi drzwi (Rdz 7, 13-14.16b). I wtedy zaczął padać deszcz – coraz mocniej i mocniej. Sąsiedzi Noego dopiero teraz zobaczyli, co się dzieje i jakie grozi im niebezpieczeństwo. Próbowali dostać się do arki, ale bezskutecznie – drzwi się zatrzasnęły i nie dało się ich otworzyć. Tylko Noe z rodziną byli bezpieczni. Jedynie posłuszni Bogu ocaleli.
Wszyscy znamy tę historię – czy jednak ma ona znaczenie dla nas dzisiaj? Czy daje praktyczne wskazówki dla twojego, mojego życia? Warto zastanowić się nad tym.