Papieska Światowa Sieć Modlitwy

luty 2023

INTENCJA MODLITEWNA – ZA PARAFIE


MÓDLMY SIĘ, ABY PARAFIE, STAWIAJĄC W CENTRUM KOMUNIĘ,
STAWAŁY SIĘ CORAZ BARDZIEJ WSPÓLNOTAMI WIARY, BRATERSTWA
I OTWARTOŚCI WOBEC NAJBARDZIEJ POTRZEBUJĄCYCH

Papieska intencja modlitwy na miesiąc luty kieruje naszą uwagę na parafię. Pozostaje ona wciąż podstawową komórką, w której doświadczamy Kościoła. Jak napisał papież Franciszek w swoim dokumencie programowym – adhortacji Evangelii gaudium, „parafia nie jest strukturą przestarzałą”. I wyjaśnia dalej: „parafia jest formą obecności Kościoła na terytorium, jest środowiskiem słuchania Słowa, wzrostu życia chrześcijańskiego, dialogu, przepowiadania, ofiarnej miłości, adoracji i celebracji” (nr 28). W pamięci zachowuję wspomnienie pogrzebu emerytowanego proboszcza w archidiecezji krakowskiej. Tworzył on tę parafię wraz z wiernymi od 1972 r. Przedstawiciel parafian i rady duszpasterskiej, żegnając byłego proboszcza, powiedział wymowne słowa, że dla niego i jego pokolenia obraz Kościoła i obraz kapłana zostały ukształtowane przez zmarłego duszpasterza. Takie świadectwo uzmysławia, jak ważna jest parafia, mimo zmieniających się uwarunkowań społeczno-kulturowych.
Podkreślam to, bo po Soborze Watykańskim II (1962–1965) niektórzy teologowie i duszpasterze lansowali tezę o schyłku parafii terytorialnej. Kontestacja ta zagrażała Kościołowi i jego zakotwiczeniu w konkretnym środowisku społecznym. Dlatego papieże okresu posoborowego – Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI aż do Franciszka – zwracali uwagę na znaczenie parafii terytorialnej i konieczność jej odnowy. Używa się przy tym w odniesieniu do parafii terminu „parafii jako wspólnoty” lub „wspólnoty parafialnej”. Podkreślając niezbędność parafii dla życia Kościoła, Jan Paweł II wskazywał na jej ścisłe powiązanie z tajemnicą Kościoła, a poprzez nią z tajemnicą Boga. Stąd parafię według papieża można w pełni określić jedynie w perspektywie wiary: „Wszyscy powinniśmy odkryć, poprzez wiarę, prawdziwe oblicze parafii, czyli samą «tajemnicę » Kościoła, który właśnie w niej istnieje i działa” (adhortacja Christifideles laici, nr 26).
O ile pojęcie parafii jako wspólnoty nie budzi zastrzeżeń od strony teologicznej, o tyle badania socjologiczne rodzą wątpliwości co do takiego ujmowania parafii w praktyce duszpasterskiej. Papież Franciszek w cytowanym dokumencie pisze: „Musimy jednak przyznać, że wezwanie do rewizji i odnowy naszych parafii nie przyniosło jeszcze wystarczających owoców, aby były one bliżej ludzi i były środowiskami żywej komunii i uczestnictwa oraz ukierunkowały się całkowicie na misję” (nr 28).

Ks. Franciszek Blachnicki pragnął
ewangelicznej odnowy Kościoła

FOTOREPRODUKCJA HENRYK PRZONDZIONO/FOTO GOŚĆ

W takim kontekście łatwiej zrozumieć zaproponowaną przez papieża intencję na miesiąc luty, aby parafie postawiły w centrum swoich działań wspólnotę i stawały się coraz bardziej wspólnotami wiary, braterstwa i otwartości.
Należy wspomnieć, że od wielu lat podejmowane są różne inicjatywy odnowy parafii. Można wymienić np. program Nowe Oblicze Parafii w ramach Ruchu dla Lepszego Świata, zainicjowanego w 1952 r. przez włoskiego jezuitę o. R. Lombardiego (1908–1979), czy system parafialnych komórek ewangelizacyjnych. Są one podejmowane w niektórych parafiach w Polsce.
Warto przywołać wymowne słowa Sługi Bożego ks. F. Blachnickiego (1921–1987) o odnowie parafii jako wspólnoty: „Punktem wyjścia budowania wspólnoty jest najpierw doprowadzenie poszczególnych osób, które są wezwane do tej wspólnoty, do osobowego spotkania i do osobowego zjednoczenia z Chrystusem.
Musimy sobie bardzo mocno i jasno uświadomić, że to jest fundament. Jeżeli ominiemy ten etap, tzn. jeżeli nie doprowadzimy ludzi do uczestnictwa, do partycypacji w życiu Chrystusa w Duchu Świętym, to wszystko, co dalej będziemy podejmowali, wszystkie nasze wysiłki będą tylko ułudą. Nie można budować bez fundamentu. Fundamentem jest Chrystus, jeśli jest przyjęty przez wiarę”.

KS. BOGDAN GIEMZA