Moja Niedziela
4 GRUDNIA 2022 R.
II Niedziela Adwentu
Dobry czas
MT 3, 1-12
Głos wołającego na pustyni
Bliskie jest Królestwo Niebieskie – to prawda, którą głosi Jan. To, przed czym najbardziej odczuwamy strach, to niepewność. Nic tak nie paraliżuje człowieka, jak stanięcie wobec sytuacji, o której niewiele wiemy. Królestwo Niebieskie jest z jednej strony rzeczywistością wyczekiwaną, wytęsknioną i upragnioną. Z drugiej jednak pozostaje niewiadomą, a to może, nawet powinno niepokoić sumienie.
Słowa otuchy
W obliczu bliskości Królestwa Niebieskiego Jan daje słowa otuchy. Wzywanie do nawrócenia jest z jednej strony niewygodnym nawoływaniem do zmiany tego, co już zostało oswojone, z drugiej jednak staje się niezbywalną szansą, szansą na Królestwo Niebieskie. Przybycie Zbawiciela niesie ze sobą odkupienie – uwolnienie człowieka od niepewności o tyle, o ile zachowa on czujność. Owo uwolnienie domaga się jednak określonej postawy.
Sposób postępowania
Czujność i modlitwa – mogą stać się początkiem i wyrazem nawrócenia. Czujność jest uczynieniem swojego życia ciągle gotowym na spotkanie ze Zbawicielem. Modlitwa to sposób wyrażenia naszej miłości do Niego. Czujność rodzi potrzebę modlitwy – modlitwa wzmaga czujność.
Każdy czas jest dobry na modlitwę. Każda chwila naszego życia powinna być przeżyta na chwałę Boga – to jest najpiękniejsza modlitwa. Życie oddane Bogu to życie w czujności – gotowości na spotkanie z Nim. Niech trwający Adwent uwrażliwi nasze życie i skieruje je bardziej ku Jezusowi. To właśnie jest nawrócenia, a na nie każdy czas jest dobry.
11 GRUDNIA 2022 R.
III Niedziela Adwentu
Potęga działania
MT 11, 2-11
Głos
Jan Chrzciciel nawoływał do nawrócenia. Cała jego działalność podporządkowana była przygotowaniu ludzi na przyjęcie Mesjasza. Prawdy głoszone przez Jana stały się obiektem zaciekawienia, a dla wielu nawet motywem przemiany. To głos, który słyszeli, prowokował i przekonywał.
Człowiek
Głos Jana Chrzciciela to również zapowiedź przyjścia Chrystusa. To nieustanne skupianie uwagi na sobie, by przenosić ją na Mesjasza. „Po mnie idzie mocniejszy ode mnie” – wołał Jan. Jego świadectwo człowieka jest oparte na ukazaniu wielkości obiecanego Zbawiciela w kontekście małości i słabości proroka – skoro w oczach ludzi Jan był wielkim, to jak potężny musi być ten, który ma przyjść.
Bóg
Mimo swego przekonania nawet Jan próbuje usłyszeć od Chrystusa wprost, że jest mesjaszem. To bardzo ważny moment w życiu tego wielkiego proroka i w życiu jego słuchaczy. Dlaczego? Ukazuje on z jednej strony człowieczeństwo Jana, z drugiej zaś sposób, w jaki Bóg pragnie rozmawiać z człowiekiem – nie siła głosu, ale potęga działania to sposób, jaki wybiera Jezus na potwierdzenie swego bóstwa, a zwłaszcza swojej obecności wśród ludzi.
W swojej subtelnej miłości do człowieka Bóg staje się jednym z nas. Nie pozbawia Go to jednak boskości. Nie wolno nam nigdy o tym zapominać – On działa w naszym życiu, zawsze.
Sen św. Józefa (fragment),
Vicente López Portaña, olej na płótnie, 1805 r.
Muzeum Prado, Madryt
WEB GALLERY OF ART/WIKIMEDIA COMMONS
18 GRUDNIA 2022 R.
IV Niedziela Adwentu
Zgoda na
Boże działanie
MT 1, 18-24
Inicjatywa
Bóg mówi o sobie, że „Jest Tym, Który Przychodzi”. W nauczaniu Jezusa często występuje motyw pasterza, który poszukuje swoich owiec. Najwyższy często wychodzi z inicjatywą w stronę człowieka. Są to niekiedy drobne poruszenia serca, delikatny głos duszy, który skłania człowieka ku Stwórcy. Właśnie w taki subtelny sposób objawia SIĘ Bóg Józefowi.
Różnica zdań
Działanie Boga jest często zaskakujące. Zaskoczenie to owoc ludzkiego sposobu myślenia, który różni się od Bożych zamysłów. Wielokrotnie zdaje nam się, że Pan Bóg myli się, proponuje coś zupełnie nierealnego. „Nie tak widzi człowiek, jak widzi Bóg” powie jeden z proroków. Dla Józefa Boża propozycja jawi sią jako niemożliwie niewiarygodna – początkowo stara się oddalić Maryję, w dobrej inicjatywie, ale wbrew Bożym zamiarom.
Przylgnięcie
Doświadczenie bliskości Miłości rodzi spokój serca. Jeszcze większy wynika z przyjęcia Go i przystania na propozycję. Pan Bóg ma wobec każdego niezbywalny plan, plan, który często może nam się nie podobać, o którym często twierdzimy, że jest dla nas niekorzystny. Warto spojrzeć na Józefa i uczyć się od niego przede wszystkim ufnego zawierzenia.
Przyjęcie przez Józefa Bożego planu wobec małżonki, a w konsekwencji także w jego życiu jest otwarciem się na świętość, a także zgodą na realizację Planu Zbawienia.
25 GRUDNIA 2022 R.
Uroczystość Narodzenia Pańskiego
Człowiecze
korzenie
MT 1, 18-25
Prostota
W swoim nauczaniu Jezus często podkreśla konieczność prostolinijnego postępowania, szczególnie w odniesieniu do przyjmowania prawd wiary. Jedynie szczere i ufne oddanie się Bogu, bez zbytecznego kontestowania Stwórcy, umożliwia Jego działanie w życiu człowieka. Działanie to zapisane jest w historii życia i dla każdego z osobna stanowi odrębną, choć jedną dla wszystkich historię zbawienia.
Zbytnia wiara w siebie
Znajomość rodowodu Jezusa zdaje się ukazywać Jego ludzkie pochodzenie. „Czy może być co dobrego z Nazaretu?” – tak przecież o Jezusa zapyta jeden z przyszłych Jego uczniów. Taka postawa często obnaża naszą domniemaną wyższość nad Stwórcą. Może to skutkować patrzeniem na Jezusa jedynie jak na człowieka.
Wzór
Jezus w swoim ziemskim pochodzeniu i życiu stanowi wzór prostoty. Jego człowieczeństwo stanowi dla nas zaproszenie do naśladowania Go. On – Syn Boży nie kontestuje woli Ojca, On ją wypełnia i tego samego uczy swoich wyznawców. Na Nim spełniają się proroctwa, On działa w historii każdego z nas i jako Bóg – ale przede wszystkim jako prawdziwy człowiek zaprasza nas do bycia jak On.
Ziemskie korzenie Jezusa z Nazaretu to nie tylko dowód na wypełnienie mesjańskich proroctw. To przede wszystkim potwierdzenie człowieczeństwa Jezusa, które stanowi dla nas właściwy wzór postępowania.
KS. KACPER RADZKI
