Jezus – wypędzenie kupców ze świątyni

Spotykamy dziś Pana Jezusa w Jerozolimie, gdy wchodzi do świątyni. Wszyscy ewangeliści opisują to wydarzenie, choć umieszczają je w różnych momentach działalności Chrystusa. Święty Jan, do którego relacji nawiązujemy, widzi oczyszczenie świątyni u początków działalności publicznej Jezusa (zob. J 2,13-22).
Warto przypomnieć, że świątynia jerozolimska wyglądała inaczej niż współczesny kościół. Do świątyni zaliczano cały teren otaczający właściwy Przybytek, wszystkie krużganki i dziedzińce. Do samego budynku nie mogli wchodzić zwykli ludzie, tak jak my wchodzimy do kościoła.
Scena, o której czytamy, rozgrywa się na jednym z dziedzińców, zapewne na Dziedzińcu Pogan. To tu Jezus zobaczył bankierów i sprzedawców zwierząt ofiarnych. Wszędzie słychać było głosy wołów, baranków, świergot ptaków, a przede wszystkim krzyki, a może i kłótnie, odgłosy targowania się bankierów, kupujących i sprzedających.
Dlaczego to tak bardzo rozgniewało naszego, zazwyczaj łagodnego Pana? Wzburzyło Go to do tego stopnia, że zrobił bicz ze sznurków i przepędził wszystkich, przewrócił stoły, rozrzucił monety.
Już jako dwunastoletni chłopiec Jezus nazwał świątynię domem swego Ojca (por. Łk 2, 49). Teraz ostro upomniał sprzedawców gołębi: Weźcie to stąd, a z domu mego Ojca nie róbcie targowiska! (J 2, 16b).
Chrystusowi bardzo zależy na tym, by w świątyni naprawdę oddawano cześć Bogu. Chociaż monety wymieniane przez bankierów potrzebne były na podatek na utrzymanie świątyni, a zwierzęta służyły na ofiary dla Boga, to motywacja i sposób realizacji tych czynności przez bankierów i sprzedawców był nie do zaakceptowania – oni mieli na celu swój zysk, a nie chwałę Boga Jedynego! Nie myśleli o uwielbieniu, dziękowaniu czy przebłaganiu Pana, ale o własnych interesach. To dlatego Jezus tak gwałtownie zareagował.
Dzisiaj, niestety, możemy postąpić podobnie. Nie ma nic złego w tym, że ktoś sprzedaje książki, czasopisma czy inne przedmioty religijne na terenie wokół kościoła albo w jego przedsionku (również wtedy, gdy jest to jego źródło utrzymania) – o ile to ma pomagać innym w zbliżeniu się do Boga, w poznaniu Go, pokochaniu.