Warto…

Mam niekłamaną przyjemność zaserwować w tym miesiącu rarytas dla wytrawnych koneserów od Wydawnictwa Fronda, które wydało cymesik, a mianowicie przedruk oryginalnej edycji z 1915 r. książki kard. Johna Henry’ego Newmana opatrzonej wstępem Leopolda Staffa, w przekładzie i z przedmową Stanisława Brzozowskiego. Wprowadzono kilka edytorskich korekt i zmieniono pierwotny tytuł z Przyświadczenia na Pewność wiary (Warszawa 2022), bo ten zdaje się lepiej oddawać szeroką myśl filozoficzną i religijną angielskiego kardynała. Brzozowski wybrał teksty, które są sednem myśli filozofa i wydobywają jego zmierzanie ku prawdzie. Newman w swych wywodach akcentuje wyższość konkretu nad pojęciem, przeświadczenia nad dowodem i wiary nad wiedzą. By jednak osiągnąć konkret, przeświadczenie i wiarę należy zrozumieć, doświadczyć, dowiedzieć się. Cała jego koncepcja to pragnienie prawdy.
Kluczowe jest zrozumienie tytułowego pojęcia przyświadczenia, które Newman definiuje jako totalną akceptację jakiejś tezy. W naszym wypadku to prawda objawiona w Chrystusie. Autor swobodnie prowadzi nas przez meandry filozofii, podpierając się licznymi przykładami. Jeżeli czujemy żar lub chłód, nikt nie przekona nas, że tak nie jest, ukazując, że termometr wskazuje 60 stopni F – pisze filozof.
Akceptacja dokonuje się tu przez rozumowanie. Gdzie indziej pyta o to, kto lepiej zrozumie stwierdzenie, że melodie Mozarta są jak letnie niebo – ten, który ich słuchał, czy ten, który ich nie zna. Tym razem akceptację pieczętują zmysły.
Newman forsuje tezę, że ostatecznie liczy się tylko głęboko ustalona prawda i wiara w nią. Jednak dochodzenie do niej jest zawsze wsparte i poświadczone rozumem. W dzisiejszym świecie, pogrążonym w postmodernistycznym trajkocie, zachodzi konieczność rewitalizacji myśli Newmana. Jest to niepodszyta ironią, cierpliwa replika na szalejący obecnie kryzys metafizyczny, duchowy i religijny. Polecam!

AGNIESZKA BOKRZYCKA

Muzeum Górnictwa i Sportów Motorowych w Wałbrzychu znajduje się na Dolnośląskim Szlaku Zabytków Techniki. To atrakcja dla całej rodziny! Muzeum zostało założone przez polskiego kierowcę rajdowego Jerzego Mazura. Swoją karierę rozpoczął na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, w trakcie aktywności zawodowej uczestniczył m.in. w rajdzie Paryż–Dakar w 1988 roku.
To miejsce wyjątkowe w skali świata, w którym pasjonaci motoryzacji mogą stracić hamulce. Spalona Celica Krzysztofa Hołowczyca, osobiste pamiątki Macieja Wisławskiego, Roberta Kubicy, Macieja Szczepaniaka, Jarka Barana, Xaviera Panseri, Nissera Al-Attiyaha, Fernanda Alonso i innych – w muzeum znajdują się eksponaty związane z motosportem, które zapadają w pamięć. Można zobaczyć samochody wyścigowe, rajdowe, motocykle żużlowe, kombinezony, kaski żużlowe czy pojazdy z Dakaru.
Motosporty dla Jerzego Mazura całe życie były wielką pasją, a teraz dzieli się nią z innymi. Oprócz wystawy samochodów znajduje się tu ekspozycja poświęcona Ayrtonowi Sennie.