Potrzeba świadectwa

Wykorzystując jednak zakupione bilety, wybraliśmy się do Wiecznego Miasta. Nawiedzenie grobu Papieża, uczestnictwo w Mszy św. pod przewodnictwem Benedykta XVI, odwiedzenie „obowiązkowych” miejsc w Rzymie. Ostatniego dnia postanowiliśmy zwiedzić siedzibę Fundacji Beltrame Quattrocchi, koncentrującej się na szerzeniu kultu błogosławionych Marii i Alojzego (Luigiego). Życzliwy pracownik obdarował nas publikacjami o życiu błogosławionych, zapytał też, czy nie zechcielibyśmy odwiedzić Enrichetty, która na pewno się z tego ucieszy. Byliśmy bardzo zaskoczeni. Po ochłonięciu z pierwszego wrażenia postanowiliśmy odważyć się i zadzwonić do Enrichetty. Istotnie, życzliwie podjęła rozmowę i serdecznie nas zaprosiła do mieszkania przy via Depretis 86. Na drzwiach wciąż tkwi mosiężna wizytówka „Avv. Luigi Beltrame Quattrocchi”. O 16.30 w domowej kapliczce została odprawiona Msza św., w której oprócz Enrichetty i nas uczestniczyła jej sąsiadka. Potem zwiedziliśmy mieszkanie i spędziliśmy czas na niezwykłej rozmowie, działo się to bowiem na parę miesięcy przed 100. rocznicą ślubu Marii i Alojzego, stąd kwestie jubileuszu wypełniły jej treść. Zdaniem, które najmocniej w nas utkwiło, było wypowiedziane przez Enrichettę jakby posłanie i zadanie: „Bisogna testimoniare” (potrzeba świadectwa). Powracamy do tej myśli często.
Jak mamy dzisiaj dawać świadectwo? Nikt w jawny sposób nie prześladuje nas za wiarę, nie żyjemy w kraju, gdzie za przyznanie się do Pana Jezusa grozi śmierć. Z podpowiedzią pospieszył sam Jan Paweł II w homilii podczas mszy beatyfikacyjnej Marii i Alojzego: „przeżyli oni zwykłe życie w niezwykły sposób.” To proste i zarazem trudne.