Gorliwy sługa Kościoła

Urodził się dnia 10 sierpnia 1923 r. w Karwowie w powiecie opatowskim, w Kieleckiem. Ochrzczony został 21 sierpnia 1923 r. w kościele parafialnym we Włostowie, diecezji sandomierskiej. Miał czterech braci i dwie siostry. Jego rodzicami byli Kazimierz i Maria z domu Skrzypczyńska.
Środowisko rodzinne (1923–1945)
Jego rodzice byli bardzo religijni. Dlatego Witold i jego rodzeństwo nie mieli problemów z uczęszczaniem do kościoła i przystępowaniem do sakramentów świętych. Ponadto rodzice Witolda byli wielkimi patriotami, przekazując swoim dzieciom gorącą miłość do ojczyzny. W siódmym roku życia wstąpił do szkoły powszechnej w Karwowie, w której ukończył cztery oddziały. W międzyczasie, w 1932 r., przyjął sakrament bierzmowania z rąk bpa Pawła Kubickiego. Piątą klasę ukończył we Włostowie w pow. sandomierskim.
Do klasy szóstej i siódmej uczęszczał do szkoły powszechnej w Opatowie, którą ukończył w 1938 r. Okres II wojny światowej Witold spędził na ziemi sandomierskiej. Aktywnie włączył się w działania zmierzające do uwolnienia Polski spod jarzma okupanta. Był w partyzantce. Za swoją działalność otrzymał odznaczenia państwowe.
Czas poszukiwania drogi życiowej (1945–1959)
Lata 1945–1948 były bardzo trudnym okresem w życiu Witolda. Skutkowało to tym, że musiał często zmieniać pracę i miejsce pobytu, aby w ten sposób uchronić siebie przed represjami ze strony ówczesnej Służby Bezpieczeństwa. Mamy nieco szczegółów z tego okresu, które warto przytoczyć. Otóż na początku 1945 r. został powołany do czynnej służby wojskowej w Kaliszu, którą pełnił od lutego do maja 1945 r. Od lipca do września 1945 r. pracował w Zarządzie Miejskim w Szczecinie w charakterze pracownika umysłowego. W listopadzie i grudniu pracował w Izbie Skarbowej w Wałbrzychu.
Od 8 stycznia 1946 r. pracował w Oddziale Drogowym PKP, Odcinek Drogowy Złociniec, w charakterze pracownika umysłowego. W kwietniu 1946 r. podjął pracę w Zarządzie Gminnym Świerczyna, pow. Drawsk, woj. szczecińskie, w charakterze referenta meldunkowego. Dnia 20 listopada 1946 r. przybył do Lubania Śląskiego, w którym uzyskał pracę w Starostwie Powiatowym, pełniąc obowiązki referenta Urzędu Zatrudnienia.
Wiedział jednak, że trzeba się dalej kształcić. Dlatego w latach 1947–1948 uczęszczał do szkoły dla pracujących, w której zdobył małą maturę. W roku szkolnym 1950/1951 w Lubaniu ukończył Państwowe Liceum Handlowe.
Tam też uzyskał dużą maturę, która otwierała mu drogę do studiów. Na stanowisko głównego księgowego w Powiatowej Radzie Narodowej w Lubaniu Śląskim został przeniesiony w 1950 r. Na tym stanowisku pozostawał do 13 września 1955 r. Po zwolnieniu się z pracy został przyjęty do Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu na kierunek polonistyczny. Te studia ukończył 29 czerwca 1959 r., uzyskując stopień magistra filologii polskiej.
Zachowały się wspomnienia z czasów jego studiów w Opolu. Mówiono o nim, że był bardzo pracowity. Liczono się też z jego zdaniem, zresztą nie tylko dlatego, że był kilka lat starszy od swoich kolegów i koleżanek. Rano często bywał na Mszy św. Dzielił się swoją wiedzą z innymi, gdy ktoś nie rozumiał logiki, gramatyki historycznej lub gdy nie zdążył przeczytać odpowiedniej lektury. Był prawdziwym przyjacielem. Umiał służyć. Był też bardzo dyskretny. Niewiele mówił o swojej rodzinie.
Studia seminaryjne i święcenia kapłańskie (1959–1964)
Zaraz po studiach, 15 września 1959 r., wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Komisja Kwalifikacyjna 21 października 1959 r. pozytywnie oceniła jego inteligencję, orientację ogólną, znajomość łaciny, j. niemieckiego, wiadomości religijne, wymowę i muzykalność. Został wtedy oficjalnie przyjęty na pierwszy rok studiów. Jednak już 12 lutego 1960 r. student Witold prosił księdza prałata dra Pawła Latuska, rektora WSD, o przeniesienie na drugi rok studiów. Prośbę swoją motywował tym, że jest magistrem polonistyki. Przedstawił też wtedy wykaz zdanych egzaminów na WSP w Opolu, które występowały również na pierwszym roku WSD we Wrocławiu. Jego prośba została rozpatrzona pozytywnie, gdyż zaliczono mu niektóre przedmioty. Był bardzo dobrym studentem teologii. Pierwszy i drugi rok studiów odbył w roku akademickim 1959/1960, trzeci w 1960/1961, czwarty w 1961/1962, piąty w 1962/1963 oraz szósty w roku akademickim 1963/1964. Pracę absolutoryjną pt. „Proces nawrócenia św. Augustyna” napisał pod kierunkiem ks. dra Wiesława Gawlika.