Moja Niedziela
4 WRZEŚNIA 2022 R.
23. Niedziela zwykła
To, co najważniejsze
ŁK 14, 25-33
Planowanie
W życiu codziennym potrzebujemy planowania. Każdy, kto poważnie traktuje swoje losy, podejmując decyzję, pieczołowicie kalkuluje, czy przedsięwzięte kroki są roztropne, możliwe i bezpieczne do przeprowadzenia. Codzienność podporządkowana jest priorytetom, które stanowiąc cele długoterminowe, osiągane są przez realizację celów krótkoterminowych. Cel nadrzędny stanowi niejako azymut naszego życia i podejmowanego weń działania.
Miłość
Czy mówiąc o miłości do siebie, Jezus jednocześnie zachęca do nienawiści względem najbliższych? Przecież takie stwierdzenie pada dosłownie. Jak ma się ta wypowiedź do pozostałych dotyczących miłości? Przecież cała Ewangelia może być śmiało nazwana testamentem miłości. Ostatecznie Mistrz jako najważniejsze wymienia przykazanie miłości Boga i bliźniego, a tę ostatnią stawia jako wyróżnik jego uczniów.
Najważniejsze
Przekaz Jezusowy dotyczy spraw najważniejszych. Uczynienie z Boga szczytu hierarchii wartości i najważniejszego celu podporządkowuje Mu wszystkie pozostałe. Bóg jest miłością. Jego mamy kochać najbardziej, najmocniej i najlepiej. Realizacja Jego przykazań ma stać się naszym życiowym priorytetem, który będzie determinował każdy z pozostałych celów i wytyczał sposób ich realizacji.
Pokochanie Boga najlepszą z możliwych miłości daje nam gwarancję, że także możliwie najwięcej, najmocniej i najlepiej będziemy kochać każdego napotkanego człowieka, w tym także rodzinę i najbliższych.
11 WRZEŚNIA 2022 R.
24. Niedziela zwykła
Warunki powrotu
ŁK 15, 1-10
Wynik wolnej decyzji
Młodszy syn, korzystając z wolności, postanowił działać „na własną rękę”. Być może życie przy ojcu już mu się uprzykrzyło. Postanowił odejść. Odejście było wynikiem wolnej decyzji. Ojciec nie protestował – spełnił prośbę syna, uszanował jego wolność, wiedząc jednocześnie, że tylko obecność z przekonania i miłości jest wartościowa. Jakakolwiek forma przymusu byłaby w tym momencie niepożądana.
Próba samostanowienia i warunki powrotu
Syn marnotrawny postrzegał życie jako wyłączną swoją własność, z której należy tylko korzystać. Taki sposób patrzenia doprowadził go jednak do skrajnego ubóstwa i wyczerpania. Jego powrót do ojca rozpoczyna się od namysłu – zastanowił się. Kolejno, zebrał się, poszedł do ojca i wyznał mu pragnienie powrotu.
Ciągła inicjatywa ojca
Błędnym okazałby się pogląd, że ojciec nie czynił nic, by jego syn mógł powrócić. W przypowieści widzimy go jako tego, który czeka. Bóg oczekuje na powrót każdego, kto od Niego odchodzi. To czekanie Boga jest nieustanne i wciąż pragnące powrotu wszystkich Jego dzieci.
Człowieka często nachodzi pragnienie samostanowienia – bycia sobie Bogiem. Realizacja tego pragnienia kończy się odejściem od Ojca. Warto zapamiętać warunki powrotu: zastanowić się, zebrać w sobie, pójść i wyznać winę.
Powrót syna marnotrawnego.
Axel Kulle, olej na płótnie, 1882.
W zbiorach prywatnych
WIKIMEDIA COMMONS
18 WRZEŚNIA 2022 R.
25. Niedziela zwykła
Wierność
w rzeczach małych
ŁK 16, 1-13
Odpowiedzialność
Rządca staje przed swoim panem w obliczu oskarżeń o nieuczciwość. Dobra, którymi dysponuje, nie należą do niego – należą do jego pana. Korzystając z nie swoich bogactw, rządca zdaje się posiadać je w sposób nieograniczony, co może powodować, że posługuje się nimi nieodpowiedzialnie. Podejmując ryzyko, dysponuje majątkiem, narażając go na defraudację.
Uczciwość
Bohater Jezusowej przypowieści, narażając swojego pana na straty, sam gromadzi dla siebie majątek. Robi to w sposób nieuczciwy, pożyczając pieniądze innym, oczekując w zamian dużego procentu zwrotu dla siebie. Działając w ten sposób, nie dość, że naraża dobra swojego pana na przepadek, to jeszcze oczekuje od wierzycieli niemal niemożliwych kwot zwrotu.
Roztropna gospodarność
Przykład rządcy posłużył Jezusowi do ukazania bardzo ważnej kwestii. Wszystko, czym dysponujemy w życiu doczesnym, nie pochodzi od nas. Może być co prawda efektem naszej pracy, ale szeroko rozumiany „kapitał”, którym obracamy, jest darem Bożym i jako taki do Niego należy. Mamy przywilej korzystania z tych dóbr, ale nasz Pan określa sposób, w jaki powinniśmy to robić – nasze działania powinny przysparzać Bogu chwały, a ludziom pożytku, zarówno w sprawach wielkich, jak i w tych najmniejszych. W ten sposób stają się dla nas sposobem na kroczenie ścieżkami zbawienia.
Małe rzeczy są naprawdę małe, ale być wiernym w małych rzeczach to wielka rzecz.
25 WRZEŚNIA 2022 R.
26. Niedziela zwykła
Niebezpieczeństwo
uroku codzienności
ŁK 16, 19-31
Tu i teraz
„Chwytanie dnia” stanowi dla wielu z nas dewizę życia. Trudno jest zatopić swoje myśli w codzienność, która jest trudem. Doświadczenie niedogodności i biedy sprzyja myśleniu o przyszłości i często prowokuje do poszukiwania nadziei na lepsze życie poza codziennością. Niestety, jeżeli codzienność jest atrakcyjna, a my sami opływamy w dostatek, to jesteśmy bardziej narażeni na pułapkę życia tylko chwilą, w którą często wpadamy.
Dobra doczesne
Jezus nie potępia dóbr doczesnych. Przecież są one dziełem stworzenia i jako takie są dobre. W myśl polecenia otrzymanego w Raju mamy, czyniąc sobie ziemię poddaną, korzystać ze wszystkich jej dóbr. To nasz przywilej i jednocześnie element upodabniający nas do Stwórcy – korzystając z tego, co stworzył, tworzymy naszą codzienność, rozwijamy się i dążymy do doskonałości.
Nie materia, ale sposób
Posiadanie bogactw nie jest złe, ale może być niebezpieczne. Im bardziej opływamy w dostatek, tym bardziej narażeni jesteśmy na pokusę, by swoje szczęście i cel życia lokować w doczesności. Dodatkowo rodzi się niebezpieczeństwo zawężania pola widzenia do przysłowiowego „czubka własnego nosa” i tym samym obojętnienia na potrzeby innych. Tymczasem dobra, które są nam dane, mają służyć naszemu uświęcaniu przez uczynki miłości i miłosierdzia.
Słuchanie Boga przychodzącego w drugim człowieku i okazanie miłości bliźniemu przez troskę o jego doczesność stanowią konieczny element naszego uświęcania.
KS. KACPER RADZKI
