Wydawanie zupy dla potrzebujących w jadłodajni im. św. Elżbiety w Poznaniu – wczoraj i dziś

ZDJĘCIA Z ARCHIWUM ZGROMADZENIA SIÓSTR ŚW. ELŻBIETY

Wierne miłości

Beatyfikacja Siostry M. Paschalis Jahn i IX Towarzyszek na nowo odkrywa przed nami
charyzmat Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety, do którego Służebnice Boże należały.

SIOSTRY ELŻBIETANKI

Wrocław

Celnie ujął istotę elżbietańskiego charyzmatu papież Jan Paweł II, który w 1998 r. na zakończenie Kapituły Generalnej w liście skierowanym do wszystkich sióstr Zgromadzenia napisał: Niech wasze wspólnoty staną się miejscem gościnności i przyjęcia oraz domami miłosierdzia dla chorych, starszych, maluczkich i wszystkich dotkniętych różnymi formami odrzucenia, które są obecne również w krajach bardziej rozwiniętych.
Wezwane, by pomagać cierpiącym
I rzeczywiście – siostry elżbietanki, tak jak u początków istnienia Zgromadzenia, tak i dziś są wezwane, by wychodzić naprzeciw potrzebom wszystkich cierpiących członków Chrystusa.

Założycielka Zgromadzenia – Klara Wolff, powiedziała: Bóg dał mi już wcześniej zrozumieć, że dobrze byłoby, gdyby znaleźli się ludzie, którzy poświęciliby się bezinteresownie pielęgnacji chorych bez różnicy stanu. Na przestrzeni 180 lat istnienia słowa te wyznaczały misję Zgromadzenia, pozwalając siostrom elżbietankom w świetle odczytywanych znaków czasu odkrywać wciąż nowe formy cierpienia fizycznego czy duchowego, i przychodzić z pomocą tym, którzy ich doświadczają. Naszym powołaniem – jak pisze współzałożycielka Zgromadzenia Matka Franciszka Werner – jest udzielanie pomocy osobom chorym i cierpiącym wszędzie tam, gdzie ich odnajdujemy.

Kolejka osób bezdomnych, ubogich do jadłodajni
im. św. Elżbiety przy ul. Łąkowej 4 w Poznaniu

Siostry elżbietanki na misjach. Tanzania
– opieka nad dziećmi

Dzieła miłosierdzia
Nasze Zgromadzenie, odpowiadając na konkretne potrzeby Kościoła oraz współczesnego świata, stara się być przedłużenie rąk Chrystusa Miłosiernego i poprzez uczynki miłosierdzia co do ciała i co do duszy spełniać zleconą przez Niego misję. Swoją troską obejmujemy: osamotnionych chorych w ich własnych mieszkaniach, ludzi starszych i pozostawionych bez pomocy, ludzi chorych przebywających w szpitalach. Siostry opiekują się ludźmi w podeszłym wieku w domach opieki oraz dziećmi w domach dziecka i zakładach specjalnych. W przedszkolach i szkołach zajmują się wychowaniem ogólnym i religijnym, podejmują pracę w parafiach, prowadzą katechezy, współpracują w religijnej formacji młodzieży i dorosłych.

Dzieła charytatywno-apostolskie
Ponadto Zgromadzenie prowadzi nadal podjęte dzieła charytatywno-apostolskie, jak: centra medyczne, domy opieki dla ludzi starszych, jadłodajnie dla bezdomnych, prowadzone jest też duszpasterstwo chorych i duszpasterstwo więzienne. W trosce o chorych naszych czasów powstały nowe ośrodki rehabilitacyjne, zakłady opiekuńczo-lecznicze, hospicja dla ciężko chorych i umierających. Na miarę istniejących możliwości opieką otaczani są ludzie bezdomni oraz uzależnieni. Podejmowana jest również posługa ambulatoryjna. Szczególną opieką otaczane są dzieci specjalnej troski, matki wychowujące samotnie swoje dzieci, sieroty, młodzież zagrożona sektami i uzależniona różnymi nałogami.

Posługa sióstr w szpitalu

Siostra niesie żywność osobie mieszkającej
w szałasie w lesie

W każdym czasie odkrywamy nowe potrzeby współczesnego świata, czego wyrazem jest przyjmowanie na wielu naszych placówkach uchodźców z Ukrainy. Nasze Siostry nadal posługują na dwóch placówkach na Ukrainie, trwając przy boku tych, którym dotychczas służyły. Ponadto włączamy się w misyjną posługę Kościoła w 18 krajach świata, gdzie staramy się czynić owocnym powierzony nam charyzmat. Szczególną formą naszej posługi jest powstanie i działalność Wspólnoty Apostolskiej św. Elżbiety. To grupy ludzi świeckich, którzy wyrażają chęć, by tak jak my – służyć ludziom najbardziej potrzebującym.
Wierne miłości
Posługa naszego Zgromadzenia jest odpowiedzią serca na słowa Jezusa, który wciąż woła: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40).

Męczeństwo Siostry M. Paschalis Jahn i IX Towarzyszek jest owocem wierności elżbietańskiemu charyzmatowi, które Siostry przyjęły, wstępując do Zgromadzenia. Były one WIERNE MIŁOŚCI i przez całe swoje zakonne życie odkrywały w powierzonych ich opiece osobach oblicze Chrystusa, którego umiłowały. Siłę do tej wierności czerpały z głębokiej więzi z Chrystusem – w Eucharystii, w Jego Słowie, na modlitwie…
Bł. Maria Luiza Merkert – współzałożycielka Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety, przypominała swoim Siostrom: Zróbcie wszystko, co w waszej mocy, a Bóg uzupełni resztę. WIERNOŚĆ – z Bożą pomocą – jest w naszej mocy… Składamy ją w Najświętszym Sercu Pana Jezusa, któremu u początku istnienia Zgromadzenia Założycielki poświęciły swoją posługę. Ufamy, że będzie ona rozkwitać coraz bardziej ku chwale Bożej, dobru całego Kościoła i każdego człowieka.

Opieka nad najmłodszymi – Dom we Wrocławiu

Wolontariusze seniorzy pomagają w jadłodajni