Moja Niedziela

Postawa
Miłość nie jest uczuciem. Uczucia towarzyszą miłości i są nią powodowane. Jezus precyzuje dokładnie, jak powinna wyglądać postawa miłości wobec Niego. To wypełnianie jego nauki. W tym przejawia się miłość do Chrystusa, że wszyscy, którzy do niej się przyznają, starają się życiem odwzorować system wartości, który przekazał.
Ufność
Często realizacja nauki Jezusowej przysparza trudności. Wynika to z niezrozumienia – odmiennych nieraz stanowisk wobec życia reprezentowanych przez Boga i człowieka. Jezus zapewnia, że smutek wynikający z tego dysonansu ustąpi mocy Pocieszyciela. Ma on nadejść i utwierdzić wierzących w miłości do Jezusa.
Konsekwencje
Miłość wobec Mesjasza jest jednocześnie miłością wobec Ojca. Ojciec jest dawcą życia wiecznego. Wszyscy, którzy miłują Jezusa, miłują także Ojca i tym samy są wszczepieni w życie. Miłowanie Chrystusa, wypełnianie Jego nauki to gwarancja zbawienia.
Otwarcie się na działanie Ducha Świętego to otwarcie się na miłość Boga i własne zbawienie.

Tożsamość
Pytanie Jezusa uczniów o stosunek do niego jest tak naprawdę próbą uzyskania odpowiedzi dotyczącej ich tożsamości. Przyznanie, że Jezus jest mesjaszem, pociąga za sobą szereg następstw, których być może Jego słuchacze nie byli świadomi, a które wpisują się w ich naturę na mocy przyjmowania zasad Chrystusa.
Obecność krzyża
Ta właśnie jest doświadczeniem towarzyszącym naśladowcom Mesjasza. O niej przekonuje Jezus uparcie i konsekwentnie swoich uczniów – jest to niejako „cena”, jaką muszą zapłacić za bycie Chrystusowymi. Dlatego tak ważne jest odkrycie w nich i ukazanie im tożsamości wynikającej ze stosunku do Jezusa.
Życie
Jest nagrodą za oddanie życia – w twierdzeniu tym można by doszukiwać się paradoksu. Przecież utrata życia jest oczywista z jego zakończeniem. Jezus nie to ma na myśli. Jemu chodzi o unikanie przywiązania do doczesności, która często utożsamiana jest z życiem, a nim nie jest. Uwolnieniu od tych przywiązań ma służyć doświadczenie krzyża, które ukazuje niedoskonałość doczesności.
Bycie „chrześcijaninem” to naśladowanie Mistrza – przyjęcie krzyża. Krzyż pozwala doświadczyć niedoskonałości doczesności. Życie, prawdziwe życie jest doskonałe – wieczne.