Porozmawiajmy o Bogu, wierze, Kościele
Żyjemy w szczególnym momencie historii Kościoła, w którym papież Franciszek
zaprasza wszystkich wierzących, a w szczególny sposób rodziny do rozmowy
na niebagatelne tematy, jakimi są: miłość, rodzina, Kościół, wiara, relacja człowieka
z Panem Bogiem, realizacja swojego powołania.
EWA PORADA
Katowice
Trwający Rok Rodziny uświadamia
podstawowe funkcje ewangelizacji
w rodzinie i przez rodziny
HENRYK PRZONDZIONO/FOTO GOŚĆ
Owa rozmowa ma przebiegać na różnych poziomach, w różnych konfiguracjach, ale ważne jest, aby trwała, toczyła się na całym świecie, abyśmy my, świeccy, przebudzili się z pewnej ospałości do nowego zapału misyjnego w naszych środowiskach rodziny, życia i pracy. Okazji do rozmowy jest wiele, ale dwie z nich zasługują na szczególną uwagę.
Rok Rodziny
Pierwszą z nich jest ogólnoświatowy Rok Rodziny, który zostanie zakończony 26 czerwca 2022 r. w Rzymie podczas X Ogólnoświatowego Spotkania Rodzin. Przygotowaniem do tego spotkania są katechezy opracowane przez Watykan specjalnie na tę okazję.
W materiałach dla rodzin jest 10 filmów, które są duchową wędrówką wraz z papieżem Franciszkiem w odkrywaniu na nowo radości życia w małżeństwie i rodzinie. Do filmów dołączone są książeczki, w których małżonkowie i rodziny znajdą rozważania Papieża oraz świadectwo rodzin z całego świata na określony temat: m.in. miłość w małżeństwie, wychowanie dzieci, wezwanie do misji w Kościele czy duchowość małżeńska.
Ważną częścią materiałów jest zaproszenie do rozmowy. Przebiega ona na trzech poziomach: myśli do refleksji osobistej, drugi poziom to rozmowy i działania w rodzinie na zaproponowany temat, kolejnym poziomem jest otwarcie na inne rodziny, czyli budzenie zapału ewangelizacyjnego, by dzielić się wiarą i własnym doświadczeniem z innymi (zob. np. https://rodzina.archidiecezjakatowicka.pl/wazne/210-rok-amoris-laetita).
Synod o synodalności
Kolejnym zaproszeniem do rozmowy, które dotyczy każdego z nas, ale w sposób szczególny skierowane jest do rodzin, jest zwołany przez Papieża „Synod o synodalności” pod hasłem: komunia, uczestnictwo, misja. Jest to zaproszenie szczególne, bo pierwszy raz w historii Kościoła do dialogu zaproszeni są wszyscy wierzący – zarówno ci, którzy są w sercu wspólnoty, jak i ci, którzy pozornie czują się na uboczu Kościoła. Każdy głos jest ważny. Jest to także zachęta dla rodzin, aby we własnym gronie, a także rodzinie rozumianej w sposób szerszy spotkać się i porozmawiać o ważnych kwestiach wiary i Kościoła. Podstawowe pytania to:
1. Jak postrzegam dziś Kościół katolicki (mój parafialny, diecezjalny, lokalny, wspólnotowy)?
2. Co uważam w tym Kościele za szczególną wartość, a co za szczególną słabość?
3. W jaki sposób, na miarę naszych możliwości, możemy te rozpoznane słabości przezwyciężać?
Przygotowane są też pytania pomocnicze, które uszczegółowiają podstawowe. Rozmowa o Kościele i wierze powinna trwać nieustannie, synod zaś ma być jedynie inspiracją dla tego procesu.
Rozmowy w rodzinie
1. Przeprowadziłam z młodzieżą spotkanie synodalne. Początkowo wypowiadali się nieśmiało, ale wraz z tokiem dyskusji rozmowa stawała się coraz bardziej ożywiona. W końcu jedna z osób powiedziała: Ale właściwie dlaczego nikt nie rozmawia z młodzieżą na ważne tematy? Często rozmawiamy o sprawach błahych, pierwszy raz mam poczucie, że rozmawiamy o sprawach ważnych, wypowiadamy słowa, które może będą miały wpływ na naszą przyszłość i przyszłość Kościoła. W kolejnych wypowiedziach młodzi ludzie zwracali uwagę na to, że zazwyczaj to oni muszą słuchać, uczyć się od starszych, a przecież mają też swoje zdanie. Dlaczego nikt nas nie chce wysłuchać…? To pytanie jak wyrzut w stosunku do nas, starszych, pozostało jako wyzwanie po spotkaniu.
2. Drugi powód, którego nie sposób pominąć, to fakt, że jednym z podstawowych zadań rodziny chrześcijańskiej jest przekazywanie wiary. Dzisiaj nierzadko rodzice unikają rozmów ze swoimi dziećmi na temat wiary, Pana Boga, Kościoła, wyboru ich drogi powołania. Rozmowy o przyszłości dotyczą raczej kolejnych umiejętności i wiedzy, którą młodzi ludzie powinni nabyć, by móc odnaleźć się w społeczeństwie.
I nie ma w tym nic złego, jednak nie wolno nam zapominać także o duchowym wymiarze życia naszych dzieci. Dzieci i młodzież, dla których rozmowy o wierze i religii są w domu czymś naturalnym, chętnie podejmują te tematy również w swoich środowiskach: szkoły, przyjaciół, parafii. Dzięki temu rozwijają się także w przestrzeni duchowej, jednocześnie stając się w naturalny sposób świadkami i głosicielami Ewangelii w swoich środowiskach.
Dzięki takim spotkaniom rodzinnym i rozmowom na ważne tematy wiary rodzina odzyskuje naturalną dynamikę misyjną, powraca do swoich podstawowych funkcji ewangelizacji w rodzinie i przez rodziny.
