Moja Niedziela

Codzienność
Prace rybackie niektórych apostołów należały do ich wyuczonych zajęć. Były tym, co pozwalało im zapomnieć o wydarzeniach związanych z Jezusem i powrócić do „normalności” w życiu. W pewnym sensie stanowiły ucieczkę przed koniecznością interpretacji nauczania Jezusowego w świetle Jego życia i ustosunkowania się do Niego.
Jezus wchodzi w codzienność
Ukazując się swoim uczniom, Jezus wkracza w ich codzienność. Ukazuje się jako ten, który tę codzienność może uczynić lepszą – skuteczną. Odkrywa przed nimi po raz kolejny prawdę o tym, że jest On panem codzienności. Powodując cudowny połów ryb, wykazuje, że może zmienić ich życie – uczynić je lepszym.
Codzienność zaangażowana
By swoją codzienność zmieniać na lepsze, potrzebne jest przekonanie i zaangażowanie. Pytanie o miłość skierowane do Piotra ma jemu samemu uświadomić, jaki jest jego stosunek do Mistrza. Jedynie działania z przekonania, z miłości stają się działaniami skutecznymi na tyle, by przemieniać człowieka. Miłość do Jezusa jest warunkiem koniecznym, by Piotr i inni mogli dokonywać codziennych obfitych połowów uczynionych dla Ewangelii.
By pójść za Jezusem i realizować jego naukę, potrzebujemy sami w sobie odkryć, dostrzec i pogłębić miłość do Niego – wtedy nasza codzienność będzie z każdym dniem lepsza.

Przyjaźń
Jezus kiedyś powiedział Apostołom, że nie ma na świecie większej miłości nad tę, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół. Finał zbawczej misji Jezusa rozpoczyna się zdradą Judasza – wydaje on nie tylko swojego Mistrza i Nauczyciela, ale także tego, który zawsze pozostał jego przyjacielem.
Braterstwo
Mimo zdrady Judasza Jezus wciąż dostrzega w nim swojego brata. Jezus ubolewa nad utratą jednego ze swoich uczniów. Przecież często powtarzał, że jeden jest Ojciec, a wszyscy są braćmi. Mówiąc o chwale, którą ma być otoczony Jezus, podkreśla swoją jedność z Ojcem – czym ukazuje swoje bóstwo, jednocześnie również uwydatnia swoją jedność z człowiekiem – jako pierwszy człowiek dla ludzi przekracza bramy śmierci.
Miłość
Miłość Jezusa to przede wszystkim miłość Boga, który staje się człowiekiem – największa lekcja pokory w historii wszechświata. Zdradzony przez przyjaciela, wyszydzony przez braci podejmuje ofiarę z życia, by dać nam zbawienie.
Podejmując się zbawienia człowieka, Jezus zostawia nam testament – przykazanie miłości, nakazujące dostrzeganie i umiłowanie w każdym, bezwzględnie w każdym człowieku obecnego w nim Boga.

Cierpienie
Jezus przed swoim wniebowstąpieniem ukazuje uczniom drogę, którą przejść musi człowiek, by osiągnąć zbawienie. Droga ta naznaczona jest przede wszystkim cierpieniem. Skutki grzechu (niedogodności, cierpienie, śmierć) – skoro dotknęły Jezusa (a był przecież bez grzechu), dotykać będą każdego człowieka.
Zmartwychwstanie
O ile zapowiedź cierpienia może, a nawet wywołuje przygnębienie, o tyle zadeklarowane po niej zmartwychwstanie rzuca zupełnie inne światło na życie człowieka. Jezus wie doskonale, że nadzieja rodzi wiarę i pozwala przetrwać nawet najcięższe życiowe przeszkody.
Warunek
Samo życie i doświadczanie w nim cierpienia nie zapewni człowiekowi zbawienia. Jedynie wiara w Jezusa i miłość do niego (wypełnianie Jego nauki) są w stanie to zagwarantować. Właśnie dlatego Jezus, ukazując trudy życia, dając nadzieję, jednocześnie przynagla apostołów do głoszenia Dobrej Nowiny.
Tylko w imieniu Jezusa możemy dostąpić zbawienia.