400 litrów Ewangelii dziennie

Mieszkańcy Wrocławia doceniają pracę tej organizacji, mówiąc czasem żartobliwie: „Największe kolejki? Nie, nie w supermarketach. U brata Rafała na Karłowicach”. Kuchnia charytatywna prowadzona przez Fundację „Antoni” dziennie przyciąga kilkaset osób, które korzystają z posiłku i darów spożywczych. Całemu przedsięwzięciu przyświecają słowa św. Pawła Apostoła: „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi”. – W każdym, który do nas przychodzi, widzimy Chrystusa. Nigdy nikogo nie odrzucamy. Nie interesuje nas światopogląd, religia czy przekonania. Każdy, który dotrze w potrzebie do wejścia przy al. Kasprowicza 26 we Wrocławiu, otrzyma wsparcie – mówi br. Rafał Gorzołka OFM, prezes Fundacji „Antoni”, który w tym roku obchodzi jubileusz 25-lecia życia zakonnego.

Handlarze z pobliskiego targu także wspierają to dzieło. Wieści rozchodzą się pocztą pantoflową. – 18 lat pracuję w kuchni i nie było takiego dnia, żebyśmy nie mieli co włożyć do garnka – stwierdza br. Gorzołka.
Chodzi o to, by zabezpieczyć tę najpilniejszą potrzebę – głodu. – Między tymi ludźmi jest wielu takich, którzy czują się bardzo samotni i potrzebują bycia z drugim człowiekiem. To jest bieda XXI w. we Wrocławiu. Szczególnie u osób starszych. Syndrom samotności przekłada się na dysfunkcje społeczne, poczucie utraty godności. A do nas przychodzą, bo czują się bezpiecznie. Wiedzą, że nikt ich tutaj nie będzie wytykał palcem – opowiada franciszkanin.
W kuchni, która zajmuje powierzchnię ok. 400 metrów kwadratowych, obecnie pracuje 5 osób, brat Rafał i wolontariusze. Wolontariusze dzielą się na stałych, którzy każdego dnia od 7.30 przychodzą pomagać. Wywodzą się często z grupy, która korzysta z tej pomocy po drugiej stronie lady. Co robią? Na przykład obierają warzywa. A jest co obierać! Dziennie m.in. 100 kilogramów ziemniaków i 20 kilogramów marchewki.

Całą inicjatywę wspiera grupa regularnych darczyńców. Wielu ludzi widzi dobre efekty jej działania. – Pomagamy zgodnie z naszą franciszkańską duchowością. Wychodzimy do trędowatych naszych czasów, tak jak św. Franciszek, który razem ze swoimi braćmi przebywał z trędowatymi, by ćwiczyć się w miłości, ukochać tych najbardziej porzuconych – tłumaczy prezes Fundacji „Antoni”, która przez wiele lat prowadziła także zajęcia i kursy zawodowe, organizując potem dla ich uczestników pracę w gastronomii. Brat Rafał z zawodu jest piekarzem i kucharzem. – Przy współpracy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej realizowaliśmy duże projekty, dzięki którym wiele osób znajdowało zatrudnienie i wyszło na prostą po wielu latach bezrobocia, wycofania się ze społeczeństwa – opowiada franciszkanin.
W pomaganiu musi być ciągła ewolucja
Przed pandemią kuchnia gotowała, a potrzebujący jedli na miejscu, w jadłodajni. Teraz otrzymują wszystko na wynos, choć mogą wziąć jedzenie także w plastikowych i styropianowych pudełkach, by spożyć od razu przy klasztorze. Wielu tak robi. – Dla nas na początku zmiana systemu pracy była bardzo uciążliwa. Pojawił się w środku wewnętrzny bunt, że nie dość, iż przychodzą do nas ludzie upokorzeni przez życie, to jeszcze my ich upokarzamy, nie mogąc ich wpuścić do środka.