Moja Niedziela

Wyrażać
Wśród wielu rzeczy, które w jakiś sposób wyróżniają nas – ludzi, znajduje się i ta, że potrafimy się wyrażać. Stwierdzenie może dziwne i może nawet wieloznaczne, ale wydaje się oczywiste. Wyrażać się to nic innego, jak próbować określić siebie, w tym określeniu podkreślić siebie i w jakiś sposób siebie utrwalić (niekoniecznie na stałe).
Zrozumieć
Możemy się często złapać na tym, że poszukując odpowiedzi na wyzwania rzucane przez rzeczywistość, zadajemy sobie pytanie o sens. I rzeczywistość, i sens potrafimy wyrazić za pomocą pojęć – słów. Można zaryzykować stwierdzenie, że stanowią one niejako klucz do poznania otaczającego nas świata – i tego, który potrafimy poznać zmysłowo, i tego, który dociera do nas w zupełnie inny sposób.
Przekazywać
W jaki sposób najłatwiej Bóg może dotrzeć do człowieka? Za pomocą słów. Może właśnie to jest powodem odkrywania w sobie specjalnego zadania, by głosić, przepowiadać, po prostu mówić o nadziei. Ludzie do ludzi niosą słowa – słowa Boga. Aby móc mówić, trzeba być człowiekiem – czy właśnie dlatego Jezus przyobleka się w ludzką naturę, aby przemówić do nas w „naszym języku”?
Rozpoznajmy Jezusa – Słowo, przyjmijmy Jezusa – Słowo i głośmy Jezusa – Słowem i życiem.

Ludzkie potrzeby
Człowiek czasami nie spodziewa się momentu, w którym, stając w obliczu zaskoczenia, będzie potrzebował określonych dóbr. Weselnicy w Kanie nie byli przygotowani na brak wina. Zaskoczeni sytuacją zdawali się być bezradnymi.
Pośrednictwo
Niezręczną sytuację zauważa jeden z gości weselnych – jest to Maryja, matka Jezusa. Zna ona również możliwe rozwiązanie: zwrot do Tego, który jest Wszechmogący. Podejmuje się roli pośrednictwa: zna potrzeby ludzi, wie o Wszechmocy Bożego Syna.
Zwyczajne działanie
Jezus nie czyni nic nadzwyczajnego ani spektakularnego. Prosi o wykonanie rutynowej czynności. Działa w sposób czytelny i zrozumiały dla ludzi, jednocześnie czyniąc rzecz nadzwyczajną – cud nad naturą.
Pozostając we wspólnocie społecznej, winniśmy być wyczuleni na potrzeby innych. Winniśmy również podejmować się pośrednictwa między nimi a Bogiem. Wreszcie powinniśmy pamiętać, że nie należy oczekiwać spektakularnego działania z ręki Najwyższego – najczęściej przemawia do nas w sposób, który możemy zrozumieć.

Zadziwienie
Słowa, które wypowiadał Jezus, musiały zadziwiać. Ewangelista podaje, że były pełne wdzięku. To jednak nie ów wdzięk zadziwiał słuchaczy. Bardziej zadziwiała ich nauka Jezusa – mówił przecież, że zapowiedzi dotyczące Mesjasza – długo oczekiwanego – właśnie się wypełniły. I choć nie bezpośrednio, to jednak wyraźnie Jezus wskazywał na siebie jako wypełnienie zapowiedzi.
Takie twierdzenia w połączeniu z „pełnią wdzięku” słów musiały zadziwiać.
Niedowierzanie
Zadziwienie współbraci Jezusa szybko przerodziło się w niedowierzanie. Oni przecież wiedzieli lepiej, kim On jest. Znali Go od dziecka. Ludzkie myślenie upośledzało ich sposób postrzegania. Przecież cieśla z Nazaretu nie mógł być kimś więcej niż oni sami. Bardziej krępujący był jednak brak dobrej woli. Zamknięcie się na swoje wizje Mesjasza i niechęć do rozglądania się wokół siebie. To właśnie niedowierzanie poskutkowało odrzuceniem Jezusa w jego ojczyźnie.
Bariera
Brak dobrej woli i zbytnia wiara w swoją wizję Mesjasza powodowały ograniczenia, które uniemożliwiły Nazarejczykom rozpoznanie Zbawiciela. Jezusowi było przykro, ale przypomniał jednocześnie, że Słowa i działanie Boga skierowane są nie tylko do Narodu Wybranego – przyjmują je i doświadczają Ci, którzy nie będą Mu stawiać barier.
Dziś współczesnemu człowiekowi w odkrywaniu Boga przeszkadzają dokładnie takie same mechanizmy: brak dobrej woli i przeświadczenie, że to on wie najlepiej.