PARAFIA ŚW. MAKSYMILIANA MARII KOLBEGO WE WROCŁAWIU

Żywe kamienie

„Nuda. Nic się nie dzieje” – ten słynny „Rejsowy” cytat
stosowany jest nader często w odniesieniu do polskiej rzeczywistości parafialnej.
I choć parafia nie została ustanowiona przez Jezusa Chrystusa
i jej funkcjonowanie nie jest niezbędne do zbawienia,
to może w tym zadaniu bardzo pomóc. Albo przeszkodzić.
KS. JAKUB WIECHNIK

Wrocław

ZDJĘCIA Z ARCHIWUM PARAFII ŚW. MAKSYMILIANA MARII KOLBEGO WE WROCŁAWIU
Czy istnienie parafii w XXI wieku to przeżytek? Może w małych miejscowościach, gdzie mieszka dużo osób praktykujących według tradycyjnego modelu katolicyzmu sprawdza się jeszcze dotychczasowy sposób funkcjonowania Kościoła, ale w dużym europejskim mieście, jakim jest Wrocław? Każdy wierzący może tu odnaleźć bogatą ofertę grup religijnych: od wspólnot charyzmatycznych po duszpasterstwa tradycji katolickiej. Po co jeszcze stosować zasadę przyporządkowania wiernych zgodnie z miejscem zamieszkania? Czy nie trąci to średniowiecznym modelem organizacji, gdzie każdy chłop był przywiązany do ziemi, którą zamieszkiwał? Z drugiej strony Kościół nie jest rzeczywistością wirtualną ani luźną wspólnotą dla pięknoduchów chcących wspólnie celebrować ulotne wzruszenia.
Nie został założony wczoraj, a rozwiązania organizacyjne, które wypracował, są starsze niż administracje przytłaczającej większości współcześnie istniejących państw świata. Poza tym nawet na początku lat 20. XXI wieku wciąż można sporo wycisnąć z tradycyjnej parafii i to w środku wrocławskiej metropolii. Trochę historii i statystyki O parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego we Wrocławiu można pisać na różne sposoby. Można zacząć od opisu sylwetki niezłomnego proboszcza, księdza prałata Czesława Majdy, który został skierowany w 1982 r. przez arcybiskupa (wówczas jeszcze nie kardynała) Henryka Gulbinowicza do wybudowania kościoła na nowo powstałym osiedlu Kosmonautów. Można przez pryzmat budowy okazałego kompleksu sakralnego:
Liturgiczna Służba Ołtarza
Schola Dziecięca „Maksymilianki”
Ruch Rodzin Nazaretańskich
Archidiecezjalna Pielgrzymka na Jasną Górę, 17–18 września 2021 r.
kaplicy, kościoła, plebanii, wieży, salek katechetycznych i innych obiektów.
Można przez pryzmat liczb: parafia liczy oficjalnie przeszło 13,5 tys. mieszkańców, z których w postcovidowej rzeczywistości na niedzielną Mszę Świętą uczęszcza ok. 2 tys. osób, co stanowi blisko 15% całości. Można także przez pryzmat wizyty św. Jana Pawła II, który osobiście pobłogosławił parafian i powstałą świątynię 31 maja 1997 roku w drodze z lotniska do katedry. I można, używając wielu innych pryzmatów.
Żywy Kościół
Jeśli na duszpasterstwo spojrzy się nie przez pryzmat krat w kancelarii parafialnej, ale kratek konfesjonału, kaplicy adoracji, wysokości ołtarza i zreflektuje to z głosem parafialnej społeczności, która nie jest anonimową religijną masą, ale żywą wspólnotą poszczególnych indywiduów, każdy ze swoimi potrzebami, wrażliwością i indywidualną relacją z Szefem – Jezusem Chrystusem, to wyłoni się ostry obraz żywego Kościoła, odważnie pielgrzymującego do domu Ojca przez krainę smartfonów, elektrycznych hulajnóg i centrów handlowych.
Msza Święta z udziałem dzieci, niedziela godz. 11.00
Duszpasterze (od lewej): ks. Marcin Wachowicz, ks. prałat Czesław Majda i ks. Marcin Krawczyk
Procesja z darami

ZDJĘCIA Z ARCHIWUM PARAFII ŚW. MAKSYMILIANA MARII KOLBEGO WE WROCŁAWIU

Choć kościół parafialny nazywany jest pomnikiem 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego, to od okazałej świątyni z cegieł i marmurów ważniejsza jest żywa świątynia, którą stanowi wspólnota wiernych. Pierwszy List Świętego Piotra nazywa wiernych „żywymi kamieniami”.
Są to różne kamienie, co wyraża się przez różnorodność wspólnot funkcjonujących w tej gądowskiej parafii. Niektóre z nich przygasają, żeby za chwilę zapłonąć nową mocą Ducha Świętego, inne trwają w spokojnej stabilizacji.
Na przestrzeni ostatnich lat wśród nich można wymienić oprócz Rady Parafialnej, Akcji Katolickiej i Parafialnego Zespołu Caritas także charytatywne stowarzyszenie „Si alla Vita”, wspierające niepełnosprawne dzieci. Działają również Liturgiczna Służba Ołtarza, Oaza, Schola Dziecięca „Maksymilianki”, Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Benedictus”, Wiara i Światło, Ruch Rodzin Nazaretańskich, Krucjata Wyzwolenie Człowieka, Apostolat Maryjny, Żywy Różaniec, Krąg Biblijny, Domowy Kościół, Apostolat Zbawczego Cierpienia, Grupa Modlitewna Ojca Pio, Apostolat Margaretka i grupa skupiająca rodziny alkoholików Al-Anon.
Duszpasterze od „Maksymiliana”
Za każdą z tych nazw kryją się biografie poszczególnych osób z ich wyjątkową historią, drogą powołania i niepowtarzalną relacją z Jezusem Chrystusem.

Grupom towarzyszą duszpasterze z księdzem prałatem na czele. W ostatnich latach jest ich trzech. Obecnie są to ks. Marcin Krawczyk, ks. Marcin Wachowicz oraz ks. Jakub Wiechnik, którzy zostali następcami ks. Pawła Kotkowskiego i ks. Bartłomieja Radziocha.
Parafianie podkreślają w rozmowach, że cenią sobie duszpasterzy za ich otwartość, komunikatywność i duszpasterskie podejście. Jest to styl owartości, który cechuje parafię od lat. Papież Franciszek używa w tym kontekście sformułowania „duszpasterskie nawrócenie”. Uśmiech i odważne wyjście naprzeciw są istotnymi składnikami kapłańskiej posługi księży posługujących w „Maksymilianie”. – Lubimy przyjeżdżać do tego kościoła, choć już tutaj nie mieszkamy. To wyjątkowe miejsce – mówią często byli parafianie. – Mamy wspaniałego proboszcza i księży – mówią z kolei inni.
Zapewne z chęcią wypowiedzieliby się i tacy, którym nie po drodze z mieszkańcami kościelnej plebanii. Niezależnie od tego wszyscy stanowią pewną całość, której w planach Bożej Opatrzności została powierzona wspólna droga do Niebieskiego Jeruzalem. Pod bacznym okiem pasterza z fioletowym pomponem na prałackim birecie, czule uśmiechającego się spod okularów, kroczącego dumnie w powiewającej na wietrze pelerynie, ze swoimi współpracownikami próbującymi wiernie dotrzymać kroku we wspólnym zadaniu niesienia Dobrej Nowiny po wrocławskim Gądowie.

Spotkanie Młodych na Ślęży, 18 września 2021 r.

Pielgrzymka Apostolatu Margaretka do Leśniowa, 2 października 2021 r.

Ks. Jakub Wiechnik, wikariusz

Spotkanie Oazy