Kapłańska prawość

Ks. Krystian, syn Lucjana i Heleny z domu Musioł, urodził się podczas okupacji niemieckiej 21 grudnia 1943 r. w Katowicach. Jak zaznaczył w kazaniu pogrzebowym ks. dr Bolesław Lasocki, najbliższy przyjaciel zmarłego oraz wykonawca jego testamentu: ks. Krystian przyszedł na świat w rodzinie pielęgnującej religijność maryjną i tradycje patriotyczne. […] wspominając lata swego wczesnego dzieciństwa w okresie powojennym, mówił, że niejednokrotnie – jak wielu rodaków tamtego czasu naszej Ojczyzny ograbionej i zrujnowanej przez obu sąsiadów (okupantów) – cierpiał głód i chłód. Jednakże w tych jego relacjach dotyczących domu rodzinnego […] dominowała nuta pozytywna i wdzięczna Bogu oraz pobożnym i pracowitym rodzicom za budowany „mały Kościół” w tym domu, za którego progiem się wychował wraz z siostrą Wandą oraz bratem Józefem, których zmarły serdecznie wspomina, żegna i błogosławi z kart testamentu. To właśnie tam, przy ołtarzu franciszkańskiego kościoła parafialnego i w rozmodlonym domu rodzinnym, rodziło się jego powołanie kapłańskie.
Droga do kapłaństwa
Po ukończeniu Niższego Seminarium Ojców Franciszkanów w Rybniku otrzymał świadectwo dojrzałości. W 1961 r. wstąpił do nowicjatu Zakonu Braci Mniejszych, gdzie rozpoczął formację seminaryjną kontynuowaną od 1964 r. w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Powołanie kapłańskie ks. Krystiana dojrzewało w murach wrocławskiego „Domu ziarna”, przede wszystkim w kaplicy oraz w salach wykładowych.
To w tym wyjątkowym miejscu ks. Krystian czerpał rzetelną wiedzę filozoficzno-teologiczną oraz budujący przykład kapłańskiego życia moderatorów seminaryjnych, na czele z Rektorem bp. Pawłem Latuskiem, męczennikiem komunizmu i zarazem człowiekiem najuboższym z ubogich, bo każdy grosz przeznaczał na potrzeby w naszej Alma Mater i nawet dzielił się swoją własną odzieżą z alumnami z ubogich rodzin.
Wspominając moderatorów seminaryjnych, ks. Krystian w swoim testamencie napisał m.in.: „Ze czcią wspominam śp. Ojca Biskupa Józefa Pazdura i ks. inf. Stanisława Pietraszkę”. Oni obaj – jako kapłani i wychowawcy – byli przez nasze pokolenie kapłańskie bardzo szanowani i cenieni za stawiane wysokie wymagania moralne, poparte własnym życiem, zarówno podczas studiów, jak i potem w kapłaństwie, kiedy prowadzili z nami dni skupienia i rekolekcje. O dobrym Ojcu Biskupie Józefie Pazdurze napisał ks. Krystian piękne wspomnienie na kartach książki wydanej w bieżącym roku przez ks. prał. dra Ryszarda Staszaka, kustosza sanktuarium NMP Matki Dobrej Rady w Sulistrowicach.
Budował także nas – seminarzystów i potem kapłanów – dobrym przykładem wiary i oddania młodzieży akademickiej Wrocławia Sługa Boży ks. prałat Aleksander Zienkiewicz, który uczył umiłowania ojczystego języka i literatury polskiej; oraz inni gorliwi wykładowcy i wychowawcy, w większości już zmarli, których nosimy we wdzięcznych sercach i modlitewnej pamięci.
28 października 1969 r. bp Wincenty Urban udzielił ks. Krystianowi święceń diakonatu, a święcenia kapłańskie przyjął z rąk abp. Bolesława Kominka 30 maja 1970 r. we Wrocławiu.
Początki posługi duszpasterskiej
Ks. Krystian rozpoczął posługę duszpasterską na urzędzie wikariusza najpierw parafii pw. św. Stanisława w Świdnicy (1970–1973) – obecnej katedrze diecezji świdnickiej, następnie parafii katedralnej pw. św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu (1973–1974) oraz w parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Oławie (1974–1977).
W siódmym roku posługi kapłańskiej, po obronie tytułu licencjata rzymskiego na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu z teologii prawa pod kierunkiem ks. prof. Józefa Rybczyka, rozpoczął posługę sądową na urzędzie notariusza do spraw sądowych, łącząc ją z rozpoczętymi studiami na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz posługą kapelana w klasztorze sióstr św. Jadwigi we Wrocławiu.
Po zakończeniu studiów na KUL ks. Krystian uzyskał drugi licencjat, z prawa kanonicznego, opracowując problematykę nierozerwalności małżeństwa w oparciu o wyroki rotalne ks. prof. Zenona Grocholewskiego – późniejszego prefekta Kongregacji Edukacji Katolickiej. Na KUL ks. Hyla uczęszczał na seminarium naukowe do ks. prof. Józefa Krukowskiego, który zdolnemu studentowi zaproponował posadę swego asystenta i następnie adiunkta.