Papieska Światowa Sieć Modlitwy
Franciszkowi zależy na rozwoju
powszechnego braterstwa
i przyjaźni społecznej
GERD ALTMANN/PIXABAY.COM
lipiec 2021
INTENCJA POWSZECHNA
– PRZYJAŹŃ SPOŁECZNA
MÓDLMY SIĘ, ABYŚMY
W KONFLIKTOWYCH SYTUACJACH
SPOŁECZNYCH, GOSPODARCZYCH
I POLITYCZNYCH BYLI
ODWAŻNYMI I PEŁNYMI PASJI
TWÓRCAMI DIALOGU I PRZYJAŹNI
Christoph Strack, komentując encyklikę papieża Franciszka zatytułowaną Fratelli tutti, podpisaną 3 października 2020 r. w Asyżu, a ogłoszoną 4 października 2020 r., napisał, że jest to dziwna encyklika na dziwne czasy.
Autor podkreśla, że jej lektura rodzi wrażenie, jakby była nie z tego świata, a jednocześnie bardzo dobrze wpisuje się w obecny czas, czas pandemii koronawirusa. Przywołuję ten dokument, bo papież przeciwstawia w nim marzenie o społecznej przyjaźni pesymizmowi wynikającemu z samotności i międzyludzkich konfliktów. Jak podkreśla inny komentator encykliki, o. Antonio Spadaro, jezuita, podejście Franciszka jest wywrotowe względem rozprzestrzeniających się apokaliptycznych teologii politycznych.
Odpowiedzią na ogarniający i dotykający nas kryzys więzi społecznych winna być nie izolacja i wrogość, ale pielęgnacja powszechnego braterstwa i przyjaźni społecznej.
Krokiem w tym kierunku jest to, co możemy określić za papieżem „przekraczaniem granic”, czyli potrzeba wyjścia poza nasze schematy i uprzedzenia. Istotna rola w tym przekraczaniu granic przypada modlitwie. To co po ludzku wydaje się zamknięte w ludzkich relacjach, jest możliwe do pokonania dzięki mocy Ducha Świętego.
Zapraszając do podjęcia intencji modlitwy zaproponowanej przez papieża Franciszka, zachęcam do lektury wspomnianej encykliki Fratelli tutti.
sierpień 2021
INTENCJA EWANGELIZACYJNA
– KOŚCIÓŁ
MÓDLMY SIĘ ZA KOŚCIÓŁ,
ABY OTRZYMAŁ
OD DUCHA ŚWIĘTEGO
ŁASKĘ I SIŁĘ
DO REFORMOWANIA SIĘ
W ŚWIETLE EWANGELII
W 1950 r., czyli jeszcze przed Soborem Watykańskim II (1962–1965), ukazała się książka o. Y. Congara, dominikanina, pt. Prawdziwa i fałszywa reforma w Kościele. Drugie wydanie, przepracowane, ukazało się w 1968 r. Nieprzypadkowo odwołuję się do książki, która jest dostępna także w j. polskim. Chodzi bowiem o umiejętność rozróżnienia pomiędzy tym, co w Kościele jest reformowalne, i tym, co nie podlega reformie i ludzkim głosowaniom. Świadomość tego rozróżnienia uważam za bardzo istotną w toku przeróżnych dyskusji o kondycji Kościoła powszechnego i Kościoła w Polsce. Mam na uwadze poważne i rzetelne dysputy ludzi zatroskanych o właściwy kształt Kościoła. Nie brakuje także wypowiedzi różnej maści celebrytów i polityków, którzy nie mają nic wspólnego z Kościołem, ale są pierwsi do wygłaszania opinii i ocen na temat kondycji Kościoła. Nie trzeba chyba dodawać, że ich głos jest najbardziej nagłaśniany przez różne media. W takim kontekście bardzo aktualna staje się intencja modlitewna zaproponowana przez papieża Franciszka, aby modlić się o dar Ducha Świętego w reformowaniu Kościoła. Bez Jego światła będzie to próba urządzenia Kościoła na naszą ludzką modłę. Warto przywołać przy tym słynną wypowiedź metropolity Ignatiosa z ekumenicznego zjazdu w Uppsali w 1968 r.: „Bez Ducha Świętego Bóg jest daleki, Chrystus jest przeszłością, Ewangelia martwą literą, Kościół tylko organizacją, władza panowaniem, posłannictwo propagandą, kult przywoływaniem wspomnień, a postępowanie po chrześcijańsku moralnością niewolników”.
KS. BOGDAN GIEMZA
