Beatyfikacja ks. Franciszka Jordana

Na dzień 15 maja 2021 r. przewidziana jest uroczystość beatyfikacji ks. Franciszka
Marii od Krzyża Jordana (1848–1918), założyciela salwatorianów i salwatorianek.
Co oznacza dla Kościoła ogłoszenie zakonodawcy błogosławionym czy świętym?

KS. BOGDAN GIEMZA SDS

Trzebnica

Spróbujmy pokrótce przybliżyć to wydarzenie, mając na uwadze, że obydwa wspomniane zgromadzenia zakonne należą do wielkiej rodziny archidiecezji wrocławskiej.
Kim był ks. Jordan?
Przyszły błogosławiony, Jan Chrzciciel Jordan, urodził się 16 czerwca 1848 r. w Gurtweil w Badenii, na południu Niemiec. To był bardzo trudny okres dla Kościoła w Niemczech, naznaczony walką z Kościołem określaną jako Kulturkampf. Młody Jordan dzięki życzliwości różnych ludzi mógł zdobyć wykształcenie i podjąć przygotowanie do kapłaństwa, które zwieńczył przyjęciem sakramentu święceń kapłańskich dnia 21 lipca 1878 r. W czasie studiów seminaryjnych Jordan rozpoczyna prowadzenie zapisków swojego życia duchowego (Dziennika duchowego), które będzie prowadził niemalże do swojej śmierci. Wynika z nich, że myśl o założeniu jakiegoś dzieła w służbie Kościoła była w nim obecna od lat
młodzieńczych.
Zaledwie trzy lata od przyjęcia święceń kapłańskich, 8 grudnia 1881 r. w Rzymie, daje początek Apostolskiemu Towarzystwu Nauczania, które w późniejszym czasie przyjmuje ostateczną nazwę Towarzystwo Zbawiciela Bożego (Societatis Divini Salvatoris), która obowiązuje do dnia dzisiejszego.
W dniu 11 marca 1883 r. Jordan składa śluby zakonne, przyjmuje habit i imię Franciszka Maryi od Krzyża, a dotychczasowy instytut zostaje przekształcony w zgromadzenie zakonne.
Wraz z Teresą von Wüllenweber (beatyfikowana 13 października 1968) w dniu 8 grudnia 1888 r. daje początek kongregacji sióstr, która nosi obecnie nazwę Siostry Boskiego Zbawiciela, w skrócie salwatorianki. W 1915 r. z racji trwającej I wojny światowej musiał wraz z całym zarządem generalnym opuścić Rzym i udał się do Szwajcarii, gdzie zmarł 8 września 1918 r. w szpitalu w Tafers, niedaleko Fryburga.
Został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Rozwój dzieł
Ks. Pankracy Pfeiffer, bliski współpracownik Jordana i jego następca na urzędzie przełożonego generalnego, towarzyszył Założycielowi w ostatnich dniach jego życia. Jednymi z ostatnich słów, które wypowiedział on przed śmiercią, były słowa pełne nadziei: „Drogi Bóg sprawi, że wszystko pójdzie dobrze. Przyjdą inni, będą pamiętać o naszym cierpieniu i kontynuować naszą pracę”. Od założenia przez ks. Jordana salwatorianów i salwatorianek oraz jego śmierci minęło ponad sto lat, a jego dzieło nadal rozwija się na świecie.
Salwatorianie są dziś obecni na wszystkich kontynentach. Do Polski pierwsi salwatorianie przybyli w 1900 r. i osiedlili się najpierw w Krakowie.
Obecnie polska prowincja salwatorianów jest najliczniejszą w całym zgromadzeniu, a jej członkowie podejmują posługę apostolską nie tylko w Polsce, ale także w wielu krajach świata. Angażują się w różnorodne formy działalności apostolskiej, m.in. w duszpasterstwo parafialne i w sanktuariach, misje i rekolekcje parafialne, apostolstwo środków społecznego przekazu (Wydawnictwo Salwator, Studio Katolik), apostolstwo młodzieży (w parafiach i Ruch Młodzieży Salwatoriańskiej), posługę kapelanów w szpitalach i u sióstr oraz braci zakonnych, pracę naukową, formację duchową (Centrum Formacji Duchowej w Krakowie i w Trzebini), misje zagraniczne, pracę wśród Polonii.
Do archidiecezji wrocławskiej salwatorianie przybyli w 1930 r. Pierwszą placówką był dom formacyjny w Bagnie, gdzie obecnie mieści się nowicjat i wyższe seminarium duchowne.
Kolejne placówki zostały otwarte po II wojnie światowej. Są to w większości parafie: w Bagnie, Dobroszycach, Koczurkach, Obornikach Śl., Siekierowicach, Trzebnicy, Wszemirowie i Wysokim Kościele. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje Międzynarodowe Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy.

Ks. Franciszek Maria od Krzyża Jordan

ARCHIWUM AUTORA

W drodze na ołtarze
Jak zaznacza ks. Jan Drozd SDS, znany biblista i biograf ks. Jordana, opinie o nim były zróżnicowane.
W książce Pod znakiem krzyża podkreśla, że dla niektórych dostojników kościelnych i urzędników watykańskich oraz członków swojego zgromadzenia był on postacią kontrowersyjną.
Jednakże już za życia utrwalała się o nim opinia, że jest człowiekiem świętym. To skłoniło do rozpoczęcia starań o wyniesienie Założyciela do chwały ołtarzy i wszczęcia procesu beatyfikacyjnego, którego zadaniem jest wykazanie słuszności takiego osądu.
Proces beatyfikacyjny ks. Jordana rozpoczął się oficjalnie 4 sierpnia 1942 r. W dniu 12 września 1956 r. jego doczesne szczątki zostały ekshumowane i przeniesione z Tafers do kaplicy domu generalnego przy Via della Conciliazione 51 w Rzymie. Wskutek zmian postulatorów procesu beatyfikacyjnego z ramienia salwatorianów, jak również zmian przepisów kościelnych w sprawie beatyfikacji i kanonizacji, droga do uznania heroiczności cnót i opinii świętości Jordana była wyjątkowo długa. Ostatecznie w dniu 14 stycznia 2011 r. papież Benedykt XVI polecił Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych promulgację dekretu o heroiczności cnót Sługi Bożego Franciszka Marii od Krzyża Jordana.
Na tym etapie pozostała kwestia uznania cudu za wstawiennictwem Sługi Bożego. Odpowiednim komisjom w Watykanie przedstawiono do rozpoznania sprawę wydarzenia noszącego znamiona cudu w Brazylii. Otóż w 2014 r. w Jundiai (Brazylia) młoda para oczekująca swojego dziecka otrzymała informację potwierdzoną przez kilku lekarzy i specjalistów, że ich nienarodzone jeszcze dziecko cierpiało na nieuleczalną chorobę kości (dysplazja szkieletowa). Przyszli rodzice, będący członkami grupy świeckich salwatorianów, zaczęli modlić się za wstawiennictwem ks. Jordana, zapraszając do modlitwy również innych członków Rodziny Salwatoriańskiej.
8 września 2014 r., dokładnie w rocznicę śmierci Jordana, urodziło się całkowicie zdrowe dziecko. Po spełnieniu wszystkich wymaganych procedur kanonicznych papież Franciszek w dniu 19 czerwca 2020 r. upoważnił Kongregację Spraw Kanonizacyjnych do promulgowania dekretu dotyczącego cudu dokonanego za wstawiennictwem ks. Franciszka Marii od Krzyża Jordana. Ta decyzja otwarła ostateczną drogę do beatyfikacji.

Znaczenie beatyfikacji
Jak zauważa o. Szczepan Praśkiewicz OCD, relator w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, beatyfikacja założycieli nie jest uhonorowaniem zgromadzeń, które były dziełem ich życia, ale jest darem łaski Bożej. Ten dar trzeba z wdzięcznością przyjąć, tak aby mógł wydawać owoce w życiu duchowych synów i córek oraz w życiu wiernych Kościoła. Beatyfikacja zakonodawcy bowiem ma znaczenie nie tylko dla rodzin zakonnych, u początku których stali konkretni założyciele, ale ma wymiar eklezjalny i ubogacający wspólnotę Kościoła powszechnego.
Beatyfikując czy kanonizując kogoś, Kościół uroczyście potwierdza, że jego droga i styl życia jest drogą Ewangelii oraz prowadzi do Chrystusa.
Tak również winno być z beatyfikacją ks. Jordana. Wspomniany o. Praśkiewicz stwierdził, że najlepszym owocem beatyfikacji będzie nie tylko wdzięczność za to wydarzenie, ale także troska o pogłębianie życia duchowego i życie w całkowitym poświęceniu się Bogu i Kościołowi.
Uroczystości beatyfikacyjne
Jak wspomniano na wstępie, uroczystości beatyfikacyjne ks. Franciszka Marii od Krzyża Jordana planowane są na 15 maja br. w Bazylice św. Jana na Lateranie w Rzymie. Msza św. beatyfikacyjna będzie transmitowana przez stację EWTN (Eternal Word Television Network). Istnieje specjalna strona internetowa, na której są zamieszczane informacje związane z tym wydarzeniem: https://jakjordan.pl/.
Dobrze się stało, że mimo panującej epidemii koronawirusa i wynikających stąd restrykcji nie odłożono beatyfikacji, jak to uczyniono w przypadku Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego.
Na dzień 12 czerwca br. przewidziano ogólnopolskie dziękczynienie za beatyfikację Jordana. Odbędzie się ono w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Trzebini k. Krakowa. Natomiast w Międzynarodowym Sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy planowany jest koncert muzyki klasycznej nazajutrz po beatyfikacji, czyli w niedzielę 16 maja br. o godz. 16.00.