Odwaga świadectwa

Podczas rozmów osób wierzących nierzadko mówi się o heroicznym świadectwie wielu chrześcijan w różnych częściach świata.
Historia 1. Jest poniedziałkowy poranek, rozpoczyna się kolejna lekcja religii online w drugiej klasie liceum. Uczniowie nieco jeszcze zaspani, łączą się, aby uczestniczyć w tym spotkaniu. Wśród nich Marysia, ładna nastolatka o dziewczęcych jeszcze rysach twarzy. Marysia w zeszłym roku była inicjatorką wielu burzliwych dyskusji na temat religii, Kościoła, Pana Boga. Wszystkie były przesączone agresją, lekceważeniem, a nierzadko kpiną. Większość tychże polemik kończyła oświadczeniem, że chętnie wypisałaby się z religii, ale rodzice jej nie pozwalają.
W tym roku coś się zmieniło, nie prowokuje już swoimi pytaniami, jest przygotowana do każdej lekcji, a nawet w nich bryluje… Dzisiaj rozmawiamy akurat o nawróceniu św. Pawła. Marysia siedzi koło okna. Wczesne promienie słońca padają na jej twarz, jest w niej jakaś jasność. W pewnym momencie Marysia oświadcza: „Ze mną jest jak ze św. Pawłem”. Inni uczniowie podejmują temat, licząc na chwilę radości i śmiechu. Większość odnosi się do promieni słońca padających na jej twarz, inni robią porównania, prowokują Marysię do kpin. Tym razem reaguje jednak inaczej. Z powagą na twarzy mówi: „Zauważyliście, że przez wakacje coś się zmieniło? Tak, w zeszłym roku ironizowałam z Pana
Boga, z religii, ale podczas tych wakacji pierwszy raz w naszej rodzinie zaczęliśmy rozmawiać o religii, o Panu Bogu. Tak naprawdę coś się podziało z moim Tatą. Do tej pory zawsze żartował sobie z religii, to Mama dbała o sferę religijną.  Ale tego lata Tato zaczął czytać Pismo Święte, a jak jechaliśmy do Babci, puścił nam konferencję ks. Pawlukiewicza… zaczęliśmy o tym rozmawiać. To jest naprawdę ciekawe i «działa»”.
Zapadła cisza. I gdy już mieliśmy przejść do kolejnych kwestii, Krzysztof, który w zeszłym roku nierzadko wtórował Marysi w szukaniu argumentów przeciwko religii, odezwał się: „Czekaj, czekaj, bo mnie zaintrygowałaś… Mówisz serio?”. Marysia z powagą odpowiedziała: „Tak, ja się po prostu nawróciłam… jeśli było to możliwe dla św. Pawła, to dlaczego nie dla mnie? Może nie tak spektakularnie i jeszcze długa droga przede mną, ale zrobiłam pierwszy krok…”.