DOM POMOCY SPOŁECZNEJ DLA DZIECI W ŚWIEBODZICACH
Gdzie miłość, tam Bóg
Pierwsze domy Zgromadzenia Sióstr Szkolnych de Notre Dame na Dolnym Śląsku
powstawały jeszcze za życia naszej założycielki bł. Marii Teresy od Jezusa Gerhardinger.
To właśnie ona, odpowiadając na zaproszenie ówczesnego
kard. Melchiora Diepenbrocka, posłała w 1851 r. pierwsze Siostry Szkolne
de Notre Dame do Wrocławia, gdzie rozpoczęły prowadzenie szkoły.
S. MARIOLA WIJAS SSND
Świebodzice
Zamek w Świebodzicach, obecnie Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci
ZDJĘCIA Z ARCHIWUM DPS W ŚWIEBODZICACH
W krótkim czasie Wrocław stał się domem prowincjalnym prowincji śląskiej. Właścicielka zamku w Świebodzicach, pani Otylia Seidel, zaprosiła Zgromadzenie Sióstr Szkolnych de Notre Dame prowincji śląskiej, aby wraz z nią i jej córkami zamieszkały w ich domu. Pierwsze siostry przybyły do Świebodzic 14 listopada 1899 r., a 31 maja 1904 r. zamek stał się prawnie własnością Zgromadzenia.
W początkowym okresie dom przeznaczony był dla sióstr chorych i wyczerpanych pracą, by na świeżym powietrzu, w parku kwiatowym i leśnym, odnowiły swe siły do dalszej pracy. Siostry od sierpnia 1900 r. miały możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu oraz uczestnictwa we Mszy św. odprawianej w kaplicy zamkowej. Zajmowały się też wykonywaniem szat liturgicznych.
Pragnieniem sióstr było rozpoczęcie działalności zewnętrznej.
Napotykało ono jednak ciągłe trudności. Dopiero w 1920 r. siostry otrzymały od władz miasta zgodę na otworzenie Szkoły Gospodarstwa Domowego i Ogrodniczego dla dziewcząt z biednych rodzin wraz z internatem.
W 1942 r. jednak władze wydały nakaz zamknięcia szkoły oraz internatu.
W czasie działań wojennych kilka sióstr Polek znalazło schronienie w murach pałacu, tworząc z siostrami prowincji śląskiej wspólnotę. Siostry angażowały się w niesienie pomocy Polakom pracującym w pobliskich obozach pracy. Organizowały nabożeństwa i Msze św. dla Polaków na zsyłce. Ponadto prowadziły stołówkę ludową dla wszystkich, którzy w ówczesnym czasie pracowali w fabrykach i rolnictwie na terenie Świebodzic i w okolicy.
W 1945 r. siostry musiały opuścić dom, który zajęły wojska radzieckie, urządzając w nim szpital. Część sióstr pozostała w Świebodzicach, wynajmując mieszkanie.
W październiku 1945 r. siostra prowincjalna prowincji śląskiej, M. Almeda Schricker, przekazała dom przełożonej prowincji polskiej, s. M. Jarosławie Bączek. Do domu siostry mogły sprowadzić się dopiero w sierpniu 1946 r. Zorganizowały w nim sierociniec dla sierot wojennych. W styczniu 1955 r. placówka została przekształcona w Zakład Specjalny dla Dzieci Głęboko Upośledzonych pod nadzorem sekretariatu dawnego „Caritas”. Natomiast w 1990 r. ośrodek stał się ponownie placówką prywatną prowadzoną przez siostry ze Zgromadzenia Sióstr Szkolnych de Notre Dame. Funkcjonuje do dnia dzisiejszego jako Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci – DPS – w Świebodzicach i przeznaczony jest dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie.
„Gdzie miłość, tam Bóg, a gdzie Bóg – tam niebo –
w naszym sercu, w naszym domu”
BŁ. M. TERESA GERHARDINGER
Boże Narodzenie to dla wszystkich czas wyjątkowy –
modlitwy, kolędowania, wspólnego świętowania
Po prawej: Wychowankowie Domu w Orszaku Trzech Króli
przechodzącym ulicami miasta Świebodzice
W domu mieszka 60 chłopców, z których najmłodszy ma obecnie 2 lata.
Jak sama nazwa wskazuje, Dom to miejsce, gdzie wszyscy czują się dobrze, są kochani i akceptowani takimi, jakimi są. My, Siostry Szkolne de Notre Dame, wraz z personelem pracującym w placówce staramy się każdego dnia tworzyć taką oazę miłości dla chłopców, którzy mieszkają i tworzą z nami swoistą wspólnotę.
Głównym celem działalności Domu jest zapewnienie dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie całodobowej opieki oraz świadczenie usług wychowankom w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych, wspomagających i edukacyjnych, w tym religijnych na poziomie obowiązującego standardu.
Mieszkańcy domu mają zapewnioną opiekę według indywidualnych potrzeb. Podopieczni, którzy tego wymagają, są karmieni, mogą liczyć na pomoc w czasie przemieszczania się po domu oraz na zajęcia szkolne poza obiekt. Dzieci uczone są wykonywania czynności w zakresie samoobsługi na miarę swoich możliwości. Wszyscy podopieczni korzystają z zabiegów pielęgnacyjnych, leczniczych, badań lekarskich, konsultacji specjalistycznych, badań diagnostycznych, laboratoryjnych itp. Mieszkańcom świadczona jest także pomoc w załatwianiu spraw osobistych.
Każdy podopieczny ma zapewniony udział w terapii zajęciowej prowadzonej przez wykwalifikowany personel.
Systematyczną pracę terapeutyczną wykonują instruktorzy terapii zajęciowej, którzy prowadzą indywidualne i grupowe zajęcia terapeutyczne. Placówka posiada specjalistę w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, jak również terapeutę integracji sensorycznej. W Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci pracują także oligofrenopedagodzy.
Dzieci korzystają również z systematycznej terapii neurologopedycznej. Dla każdego z uczestników terapii opracowany jest program ukierunkowany na stymulowanie rozwoju mowy czynnej i biernej, doskonalenie wymowy już ukształtowanej i korygowanie występujących nieprawidłowości.
Stosowane są ćwiczenia oddechowe, masaż logopedyczny, ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne, ćwiczenia rytmizujące i słuchowe, zajęcia z logorytmiki, praca nad systemem leksykalnym, usprawnianie funkcji oddechowych, emisyjnych, fonacyjnych, stymulacja procesów poznawczych, emocjonalno-motywacyjnych i wykonawczych oraz inne w zależności od indywidualnych potrzeb. Dodatkowo stosowane są elementy z kinezjologii edukacyjnej, ćwiczenia na orientację w schemacie ciała, ćwiczenia percepcji wzrokowej i koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej, nauka żucia, gryzienia, komunikowania się z otoczeniem w sposób werbalny i pozawerbalny, elementy terapii niedyrektywnej itp.
Czas na zajęcia sportowe – oczywiście pod okiem opiekuna
Po prawej: Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze, terapia zabawą
Zwycięska drużyna
Na terenie placówki prowadzona jest dla podopiecznych intensywna, systematyczna rehabilitacja i fizjoterapia w celu podnoszenia sprawności i aktywności mieszkańców, fizycznego aktywizowania i usprawniania. Dodatkowo mieszkańcy korzystają z onoterapii, hipoterapii, dogoterapii, felionoterapii, z basenu krytego, odkrytego, siłowni itp.
Dzieci przebywające w naszej placówce objęte są opieką psychologa. Psycholog poza koordynacją zespołem terapeutyczno-opiekuńczym zajmuje się również badaniem i sporządzaniem opinii psychologicznych dla podopiecznych.
Prowadzona jest także terapia psychologiczna indywidualna i grupowa.
Zapewnienie świadczenia właściwego zakresu usług opiera się na indywidualnych potrzebach mieszkańca, rozpoznawanych przez zespół terapeutyczno-opiekuńczy składający się z pracowników, którzy bezpośrednio zajmują się wspieraniem rozwoju dzieci i młodzieży niepełnosprawnej przebywającej w placówce (psycholog, logopeda, neurologopeda, terapeuci zajęciowi, fizjoterapeuta, instruktor ds. kulturalno-oświatowych, pracownicy socjalni, pielęgniarki, opiekunowie). Zespół, pracując regularnie, opracowuje indywidualny plan wsparcia dla każdego podopiecznego, który razem z mieszkańcem jest realizowany.
W Placówce istnieje Wolontariat pn. ,,MY DLA WAS”. Wolontariusze wspomagają pracę terapeutów i opiekunów w zajęciach z wychowankami.
Organizacja Domu DPS ukierunkowana jest przede wszystkim na indywidualne podejście do każdego mieszkańca, troskę o ciepłą, domową atmosferę, zapewnienie osobom niepełnosprawnym poczucia bezpieczeństwa, przynależności i miłości oraz bezwarunkowej akceptacji, aby stworzyć jak najbardziej korzystne warunki do wszechstronnego rozwoju psychofizycznego dzieci i młodzieży na miarę indywidualnych potrzeb i możliwości.
Poszczególne rodzaje usług opiekuńczych, terapii, rehabilitacji i formy monitorowania rozwoju mieszkańców są realizowane w sposób stały, systematyczny i ciągły.
Przebywając codziennie z wychowankami, możemy się od nich uczyć odkrywania piękna świata ich oczami – a one dostrzegają to, czego zwykle dorośli nie widzą: wrażliwości na drugiego człowieka, na każde stworzenie.
Cudowne jest to, że dzieci, które same doświadczają swej ograniczoności, potrafią wyjść naprzeciw potrzebom innych i wzajemnie sobie pomagać. Wielka radość rodzi się w sercu, kiedy dostrzegamy ich kolejne sukcesy w pokonywaniu swoich barier.
Siostry, jak i zatrudnione osoby świeckie towarzyszą dzieciom w ich poznawaniu świata, wychowują i uczą w duchu naszej założycielki bł. M. Teresy Gerhardinger, dla której troska o dzieci była szczególnym zadaniem, ponieważ „Tylko miłością zdobędziemy serca dzieci i pociągniemy je do Boga – poprzez dzieci zaś będziemy miały wpływ na matki, a przez matki na ojców” (MT 4405).
Dla każdego z wychowanków opracowany jest
indywidualny program stymulowania jego rozwoju
Aktywność sportowa jest jedną z form
terapii grupowej
Dom dba o edukację wychowanków,
w tym religijną na poziomie
obowiązującego standardu
