Warto…
przeczytać
Bóg w Hollywood
Najgłębszym pragnieniem człowieka jest pragnienie Boga.
W czasie adwentu, oczekując na Jego przyjście, uświadamiamy sobie to w sposób szczególny. Od tego pragnienia nie ucieka także kino, które z pozoru jest muzą próżną i megalomańską, ale jako wytwór myśli, estetyki i emocji człowieka stawia też pytania metafizyczne i antropologiczne.
Łukasz Adamski, dziennikarz i recenzent filmowy, w książce Bóg w Hollywood (Wyd. AA, Kraków 2014) przedstawia nam fabrykę snów jako miejsce przesiąknięte zamysłem i refleksją chrześcijańską. Znajduje dla nas na tym targowisku próżności cienie Boga. Choć Stany Zjednoczone są purytańskim państwem cywilizacji zachodniej, to Hollywood kojarzy nam się z umiłowaniem luksusu i zbytku.
Autor jednak konsekwentnie i skrupulatnie wypunktowuje pragnienie i obecność Boga wśród tego przepychu i pompy.
Jednak nie jest to książka o kinie religijnym. Nie znajdzie się tu Ben Hura czy Jezusa z Nazaretu. Za to można poczytać o reżyserze ćpunie, który szuka Boga w slumsach, o prawie do własnego brzucha w wersji Hollywood i o tym, jak fabryka snów odmienia egzorcyzmy przez wszystkie przypadki. Można zapoznać się z credo D. Washingtona czy S.L. Jacksona. Przeczytać o zmaganiach z wiarą A. Hitchcocka, A. Warhola i M. Scorsese. Książka napisana zgrabnie.
Porusza tematykę nigdy wcześniej na naszym rynku wydawniczym nietkniętą. Jest to autorskie spojrzenie Adamskiego. Możemy mu przytaknąć bądź polemizować, a pole do dyskusji jest szerokie. W globalnej wiosce, jaką jest nasza planeta, kino jest sztuką najbardziej ekspansywną.
Jeśli o jakimś filmie mówi się, że nikt go nie oglądał, to znaczy, że oglądało go pół miliona odbiorców – pisze G. Górny w słowie wstępnym. Kino to magia, rozrywka, kultura masowa i ośrodek opiniotwórczy, który kształtuje mentalność i narzuca trendy myślowe. To „areopag, gdzie toczy się bój o duszę”. Polecam kino. I tę książkę!
AGNIESZKA BOKRZYCKA
obejrzeć
Pamiętnik
Wspomnienia, które w nas żyją, to nie tylko historia naszego życia. Czasami jest to ukryta tożsamość, którą odkrywamy, słuchając tego, co jest w nas. Wybrany na grudzień film nie jest ani o świętach, ani o Mikołaju. Jest to historia miłości. Myślę, że obecny czas i to, co dzieje się wokół nas, pozwala dostrzec, że miłość jest uczuciem najbardziej potrzebnym. Po tym, co przeżyliśmy w roku 2020, niewątpliwie święta Bożego Narodzenia będą całkowicie inne. Pewnie wielu z nas zrezygnuje z dużych rodzinnych uroczystości, czy to z obawy o zdrowie, czy też ze względu na chorobę, z którą zmagają się członkowie naszych rodzin. Film Pamiętnik, który dziś polecam, to kino familijne.
Jest to opowieść, która od samego początku trzyma w napięciu, natomiast postacie, którym kibicujemy na tym seansie, mierzą się z przeciwnościami, jakie stawia im los.
Może się okazać, że okres Bożego Narodzenia, jako czas, w którym spotykamy się z ogromem miłości ze strony innych, w tym roku rozpoczął się wcześniej. Potwierdza to każdy gest pomocy dla tych, co cierpią, i tych, którzy przeżywają izolację, czy też tych, którzy są starsi i w obecnej sytuacji potrzebują takiej opieki, jakiej im do tej pory nigdy nie było trzeba. To wszystko tworzy naszą historię całkowicie inną niż dotychczas. Daje nam ogrom szans na to, abyśmy byli jak Boża dziecina, która przychodzi, aby być z nami. Pan, który przychodzi, uczy nas miłości wobec siebie nawzajem. Gdy jednak spojrzymy na naszą historię, może się okazać, że tak jak w tym filmie – jest to historia miłości, która przeżywała różne zwroty akcji, ale zawsze była ukierunkowana na tych, którzy w naszym sercu zajmują szczególne miejsce. Walka do samego końca i bycie blisko tych, których kochamy, to największy dar, jaki możemy dać i otrzymać. Nawet w takim momencie, gdy nie zawsze można się spotkać i przeżyć wspólnie jakąś chwilę.
MICHAŁ ŻÓŁKIEWSKI
zwiedzić
Sztuka od podwórka, czyli malownicza ul. Roosevelta
Ul. Roosevelta 5a. Cały mural ma tutaj 250 m długości i zajmuje powierzchnię 1200 metrów kwadratowych
Podwórko przy ul. Roosevelta 8. Prace inspirowane dziełami Alfonsa Muchy (z lewej) i Fridy Kahlo
MATERIAŁY PRASOWE URZĘDU MARSZAŁKOWSKIEGO WOJ. DOLNOŚLĄSKIEGO
W czasach, gdy możliwość odwiedzania galerii sztuki, muzeów czy ośrodków kultury bywa mocno ograniczona, tutaj sztuka dostępna jest zawsze. Otwarta 24 godziny na dobę, a w każdej porze dnia zachwyca inaczej i w odmienny sposób. Zapraszamy na spacer do Wrocławia, jakiego być może jeszcze nie znacie. Wejdźmy na ulicę Roosevelta znajdującą się w dzielnicy Nadodrze. Z pozoru ulica jak każda inna, ale wystarczy wejść w jedno z jej dwóch tajemniczych podwórek…
Jako pierwsze, bo w 2015 roku, „powstało” podwórko przy ul. Roosevelta 5a. Cały mural ma tutaj 250 m długości i zajmuje powierzchnię 1200 metrów kwadratowych. Ze ścian budynków patrzą na nas wielobarwne zwierzęta, uśmiechają się portrety tutejszych mieszkańców, jako żywe rozkwitają rośliny. Ten projekt nosi nazwę „Podwórko – nasze atelier” i wejście do niego znajdziecie tuż przy tutejszej szkole. Dwa lata po ukończeniu prac nad pierwszym muralem również mieszkańcy z przeciwnej strony ulicy chcieli mieć swoją sztukę.
I tak rozpoczął się drugi projekt i „powstało” drugie podwórko, tym razem pod nazwą „Odkrywanie sztuki”, znajdujące się przy ul. Roosevelta 8.
Oficjalnie prace malarskie zakończyły się tu pod koniec października 2017 roku. Tym razem łączna powierzchnia malowidła wynosi 1600 metrów kwadratowych. W podwórku mieszczącym się pod numerem 8 znajdziemy motywy nawiązujące do największych twórców malarstwa. Zobaczymy słynne prace van Gogha, Muncha, Kahlo, Muchy czy Chagalla. Po prostu poczujemy się jak w prawdziwej galerii sław.
Na Roosevelta to sztuka wychodzi do odbiorcy. Otacza go swoim pięknem i… prostotą, ukazując, że prawdziwe dzieła często znajdują się tam, gdzie wcale byśmy ich nie szukali… Podczas chłodnych i szarych dni, kiedy bardziej niż zwykle potrzeba nam kolorów, podwórka na Roosevelta wydają się stanowić idealne miejsce na dodanie światu barw i kolorów. Tak więc chodź… pomaluj swój świat!
KATARZYNA KRZEMIŃSKA
MATERIAŁ PRZYGOTOWANY
PRZEZ WYDZIAŁ PROMOCJI
WOJEWÓDZTWA
