Warto…

„Upewnij się, że pokazujesz mnie prawdziwą” – krzyczała Rita Rizzo do Raymonda Arroyo. On – producent filmowy, ona – klauzulowa mniszka. Spotykali się przez trzy lata na cotygodniowym „rendez-vous”, aby pokazać anatomię sukcesu ubogiej klaryski, która stanęła na czele wielomilionowego imperium. Autor w książce Matka Angelica. Kobieta z charakterem i sieć pełna cudów (Wydawnictwo Fundacji Vide et Crede im. św. Jana Pawła II, Wrocław 2018) opisuje drogę życia biednej, chorowitej, niewykształconej dziewczyny, która zakłada największe imperium mediów religijnych – telewizję EWTN. Pozycja pokazuje, jak z zaniedbanego dziecka rozwodników wyrasta światowy gigant telewizyjny. Jak klauzulowa zakonnica bez medialnego wykształcenia podbija fale eteru i na nich bryluje. A wszystko mimo zmiażdżonych kręgów, powiększonego serca, przewlekłej astmy i paraliżu. Książka jest kapitalną narracją o życiu potężnej i wpływowej kobiety.
Arroyo to elokwentny dziennikarz, podchodzi do tematu z respektem, ale i żartobliwie. Używa języka ekspresyjnego i plastycznego. Daje nam biografię niewymuszoną i dlatego prawdziwą. Ukazuje kobietę niezłomną, bezkompromisową, która w obronie dogmatyzmu przeciwstawiła się biskupom. Kobietę, dla której niestraszny jest seksizm, bankructwo i branżowa konkurencja. Buńczuczną rebeliantkę, autonomiczną nonkonformistkę i finezyjną komediantkę. Przy tym konserwatystkę i zagorzałą propagatorkę tradycyjnej wizji Kościoła. Kobietę słabą w ciele, namszczoną przez Boga jakby w myśl św. Pawła: „Bóg wybrał to co niemocne, aby mocnych poniżyć”. Porównywana do św. Teresy z Ávila – siostra Angelica Rita Rizzo, jedna z najbardziej szanowanych i poważanych kobiet w katolicyzmie ostatnich lat. Jej biografia daje przykład idola, który ciągnie ku światłu. W świecie, w którym mamy kryzys wszystkiego – trzeba przeczytać!

AGNIESZKA BOKRZYCKA

Jak wiele takich historii, także ta zaczęła się od pasji. Była to jednak pasja szczególna, można by nawet rzec „dziecięca”.
Szybko jednak okazało się, że dziecko jest tak naprawdę w każdym z nas. I każdy chętnie do tego okresu wraca.
Poznajcie Marię i Mirosława Ozierańskich, twórców i założycieli Muzeum Zabawek w Kudowie-Zdroju (a później także kolejnego, w Krynicy-Zdroju). Poznajcie ludzi i miejsce z pasją…
Maria i Mirosław Ozierańscy zabawki gromadzili latami.
Z czasem nazbierało się ich tyle, że w 2002 roku zdecydowali się otworzyć Muzeum Zabawek w Kudowie-Zdroju.
Dlaczego zabawki? – Bo kryją one w sobie mnóstwo tajemnic i wspomnień, pokazują rozwój i pomysłowość ludzi, a jednocześnie jest to przedmiot, który łączy nas wszystkich bez względu na wszelkie różnice – każdy człowiek na tym świecie posiadał jakąś zabawkę – opowiada Maria Ozierańska.
I przytacza cytat Henry’ego Fieldinga: „są zabawki dostosowane do każdego wieku, od grzechotki do tronu, a posiadacze ich jednakowo sobie je cenią – każdy swoją”.
I tak jest w istocie. Zabawki towarzyszą nam od początku istnienia ludzkości. Te nagromadzone w muzeum stanowią więc idealną lekcję historii. Przyglądając się im, możemy obserwować, jak zmieniały się na przestrzeni wieków, jaka panowała w danym czasie moda i obyczaje.
Są także doskonałym odzwierciedleniem codzienności przynależnych im czasów.
W Muzeum Zabawek w Kudowie-Zdroju zobaczymy zabawki z całego świata i z różnych epok. Wśród ponad 5000 eksponatów znajdują się między innymi: zabawki z czasów starożytnych, lalki wraz z akcesoriami, militaria chłopięce, teatrzyki domowe, zabawki pochodzące z filmów i bajek, klocki, zabawki optyczne, konsole do gier i wiele innych.