Czas poznania

Słusznie zauważyła Pani Marta, że jesteśmy przyzwyczajeni do wielu spraw, które mamy na wyciągnięcie ręki. Rzeczy, bez których można sobie dać radę w życiu, absorbują naszą uwagę i skupiamy na nich wiele czasu. No właśnie – czasu.

Teraz ten czas i to, w jaki sposób go zagospodarowujemy, tak po prawdzie nie jest naszym planem. Zaplanował to za nas wirus zwany koronawirusem. Przepraszam za skojarzenie, ale koronę zakłada na swoją głowę ten, który rządzi, sprawuje władzę. Ubrał się wirus w taką koronę i próbuje zapanować nad nami. Na wielu płaszczyznach. Wiele ograniczeń, wiele wyrzeczeń, cierpliwość umykająca z każdym dniem kwarantanny, szukanie sposobów na wypełnienie czasu naszym milusińskim, bo są teraz w domu, a nie w szkole czy w przedszkolu; praca na odległość, a nie w gronie znajomych; brak dostępu do wielu rzeczy. Wyjątkowy Wielki Post, wyjątkowe Święta Wielkanocne i zasadne pytanie: co dalej? Kiedy piszę ten list, nie wiem, co będzie za tydzień, dwa, miesiąc. Ale wiem o wiele więcej o sobie. Ten czas daje nam możliwość poznania samego siebie. Przypatrzenia się mojej hierarchii spraw: rzeczy, które stawialiśmy dotychczas na pierwszym miejscu, teraz nie wytrzymują próby czasu; na te, na które poświęcaliśmy zbyt mało czasu, teraz go mamy. Myślę, że każdy mógłby wymienić dłuższą lub krótszą listę zaniedbań, pominiętych spraw. To jest zapewne modlitwa, myśl o bliskich, rozmowy z nimi, czas bycia ze sobą dłużej niż normalnie, poznawania siebie, także nauka radzenia sobie bez tego, co wcześniej było na wyciągnięcie ręki.

Ten czas to okazja do spojrzenia w głąb siebie, na moją relację z Bogiem. Czas braku możliwości przystąpienia do Komunii Świętej, pójścia na Mszę Świętą. Czy odczuwam ten brak? Każdy na to pytanie i na wiele innych odpowie sam. A z tego poznania niech zrodzi się lepszy czas. Poznajmy dobro w sobie. Maryjo, nasza Przewodniczko, przyczyniaj się za nami.