Mojżesz – święto Paschy
To jest ofiara na cześć Pana, który w Egipcie ominął domy Izraelitów.
(Księga Wyjścia 12, 27)
Mojżesz był wielkim przywódcą narodu izraelskiego, nazywa się go nawet największym prorokiem. To on na polecenie samego Boga wyprowadził Izraelitów z Egiptu, gdzie byli zmuszani do ciężkiej pracy dla faraona.
Wydarzenie to miało miejsce prawdopodobnie w XIII wieku przed Chrystusem. Opisuje je szczegółowo Księga Wyjścia (druga księga Pisma Świętego). W tym miesiącu przyjrzymy się temu, co stało się tuż przed opuszczeniem przez Żydów tej „ziemi niewoli”, a co rokrocznie uroczyście obchodzą jako święto Paschy.
Zgodnie z rozkazem Bożym każda rodzina na czternasty dzień pierwszego miesiąca roku (według kalendarza żydowskiego wypadało to na wiosnę) przygotowała rocznego baranka bez żadnej skazy czy wady. Wszyscy Izraelici zgromadzili się wieczorem i zabili przyprowadzone zwierzęta, a ich krwią pokropili drzwi swoich domów.
Potem upiekli baranki na ogniu i zjedli szybko w swoich domach, z gorzkimi ziołami i przaśnymi chlebami (czyli bez zakwasu, nadającego ciastu pulchność). Byli przygotowani do podróży, która miała się wkrótce zacząć.
Kiedy oni spożywali tę wieczerzę, przez Egipt przeszedł anioł śmierci – omijając oznaczone krwią domy. Natomiast w każdej rodzinie egipskiej tej nocy zmarł najstarszy syn i najstarsze z młodego bydła (czyli to, co pierworodne).
Mojżesz tak nakazał swoim rodakom: Aż do rana nie powinien nikt z was wychodzić przed drzwi swego domu. Gdy zaś Pan będzie przechodził, aby porazić Egipcjan, a zobaczy krew na progu i na odrzwiach, to ominie takie drzwi i nie pozwoli Niszczycielowi wejść do tych domów (Wj 12, 23).
Po tej strasznej pladze faraon i wszyscy Egipcjanie prosili, by Żydzi opuścili ich kraj. I nalegali Egipcjanie na lud, aby jak najprędzej wyszedł z kraju, gdyż mówili: „Wszyscy pomrzemy” (Wj 12, 33).
Naród izraelski wyszedł pod opieką samego Boga w kierunku obiecanej im ojczyzny: Tej nocy czuwał Pan nad wyjściem synów Izraela z ziemi egipskiej. Dlatego noc ta winna być czuwaniem na cześć Pana dla wszystkich Izraelitów po wszystkie pokolenia (Wj 12, 42).
Ktoś może powie: To ciekawa historia, ale dlaczego mamy ją poznawać? Co ona ma wspólnego z nami, z naszym życiem? Okazuje się, że bardzo dużo.
ILUSTRACJA MWM
Wyjście Izraelitów z Egiptu jest zapowiedzią naszego wyzwolenia od zła, grzechu i śmierci. Jezus jest tym nieskazitelnym Barankiem, który ratuje nas od śmierci; za nas – za ciebie i za mnie – oddaje życie. Jego męka, śmierć i zmartwychwstanie nastąpiły właśnie w okresie świętowania Paschy przez Żydów. Zatem ta pierwsza Pascha żydowska symbolizuje i wskazuje na Paschę Chrystusa – Jego ofiarę za każdego człowieka. Dziś, poznając zwyczaje związane z obchodami Paschy, możemy lepiej zrozumieć wydarzenia Okresu Wielkanocy. Przekonujemy się, że słowa proroków izraelskich zapisane na kartach Biblii (a wypowiedziane kilka stuleci wcześniej) spełniają się w Osobie Jezusa Chrystusa, naszego Pana. Bóg potwierdza i wypełnia obietnice dane w Starym Testamencie. Upewniamy się, że jest wierny temu, co powiedział.
To ważne również dla nas – wobec ciebie i mnie Bóg także dochowuje wszystkich obietnic. Dlatego już dziś cieszymy się ze Zmartwychwstania Chrystusa, które zapowiada nasze zmartwychwstanie na końcu czasów.
EWA CZERWIŃSKA
