Siostra Olimpia Konopka SMCB. Dobra i mądra

Historyczne Muzeum Pocysterskiego Klasztoru Sióstr Boromeuszek w Trzebnicy powstało w 2002 r. Siostra Olimpia była jego założycielką, kustoszką, do ostatnich chwil swojego życia wspaniałym przewodnikiem po skarbach, które kryło.
Serce oddała sprawom muzeum
Autentyczny skrawek płaszcza św. Jadwigi przekazany boromeuszkom w 1884 r. przez księdza kanonika von Schalscha. Dyplom od sułtana, który w XIX w. zaprosił boromeuszki do Turcji, by pielęgnowały żołnierzy w czasie wojny. Stuletni manekin pacjenta niezbędny podczas kursów dla przyszłych pielęgniarek. Cenne szaty liturgiczne, naczynia, cysterskie modlitewniki, dokumenty zakonne, ale także pamiątki, które siostry, będąc na misjach, przywoziły z całego świata. Do tego liczne przedmioty codziennego użytku, jak choćby żelazko z duszą, maszyna do pisania, zeszyt z krawieckimi wykrojami sprzed stu lat. Z pewnością najcenniejszym skarbem, o którym opowiadała zwiedzającym s. Olimpia, jest Szopka Bożonarodzeniowa dłuta wybitnego rzeźbiarza Brunona Tschötschela.
Była znawczynią jego dzieł, których wiele zgromadzonych jest właśnie w trzebnickim klasztorze. Prowadziła korespondencję z potomkami artysty, a w styczniu 2013 r., na zaproszenie Towarzystwa Świętego Marka, przyjechała do Sycowa wraz z wnuczkami rzeźbiarza – Anną Marią Wolf z mężem i Gabrielą Seebauer. We wstępie do artykułu naukowego, który poświęciła artyście, cytując Jana Pawła II, napisała: „Bóg powołał człowieka do istnienia, powierzając mu zadanie bycia twórcą. W twórczości artystycznej człowiek bardziej niż w jakikolwiek inny sposób objawia się jako obraz Boży i wypełnia to zadanie, przede wszystkim kształtując wspaniałą materię własnego człowieczeństwa”. Te słowa papieża Jana Pawła II można zastosować do wybitnego artysty rzeźbiarza Brunona Tschötschela, który przez wiele lat, mimo że zapomniany nawet w kręgach historyków sztuki, żył i żyje nadal w swoich dziełach rzeźbiarskich w licznych kościołach i kaplicach na Śląsku i nie tylko (Studia Salvatoriana Polonica, t. 7, 2013, s. 190).
Troska o muzealne eksponaty i liczne dzieła sztuki stała się jej prawdziwą życiową misją. Wciąż powiększała jego zbiory, dbała o renowację cennych obrazów, miała niezwykłą umiejętność pozyskiwania funduszy potrzebnych na ratowanie tych dóbr.
Na szczególne uznanie zasługuje również heroiczna praca s. Olimpii nad archiwizacją dokumentów i zabytków klasztoru. Ta działalność sprawiała, że była ceniona i szanowana przez osoby ze środowisk związanych z kulturą i sztuką. Muzeum, licznie odwiedzane przez turystów i osoby zainteresowane zarówno z Polski, jak i z zagranicy, ale także przez mieszkańców Trzebnicy, stało się jej wielką pasją. Ponadto s. Olimpia była tłumaczką, autorką licznych publikacji, artykułów i prac naukowych, które potwierdzały jej miłość i przywiązanie do Zgromadzenia, do duchowego dziedzictwa św. Jadwigi Śląskiej, jak również do Trzebnicy, miasta, z którym była związana prawie przez całe swoje życie.
Droga życia s. Olimpii
Siostra Olimpia Konopka urodziła się 15 lipca 1934 r. w miejscowości Rudno w powiecie gliwickim. Jej rodzice to Jan i Anna z domu Cedziwoda. Ojciec pracował na kolei, natomiast matka zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Na chrzcie św., który przyjęła 22 lipca 1934 r. w rodzinnej parafii pw. św. Mikołaja, otrzymała imię Teresa. Sakrament bierzmowania przyjęła 28 maja 1948 r., także w rodzinnej parafii. Od listopada 1949 r. pracowała w kuchni szpitalnej w Trzebnicy. Do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Trzebnicy wstąpiła 3 listopada 1951 r. Nowicjat rozpoczęła 8 września 1953 r. Po jego ukończeniu 29 września 1955 r. złożyła Bogu pierwsze śluby zakonne. Po trzech latach, 29 września 1958 r., poświęciła Mu się całkowicie poprzez śluby wieczyste.