Odpowiedzialna miłość

Ks. Łukasz Romańczuk: Od kilku lat prowadzi Ksiądz w archidiecezji wrocławskiej Ruch Czystych Serc, jakie są jego główne założenia?
ks. Jerzy Gonta SDB: Chciałbym zacząć od pewnej refleksji, która od jakiegoś czasu mnie porusza. Widzę interwencję Ducha Świętego w powstaniu Ruchu Czystych Serc i w tym, że on wciąż się rozwija. Mówię interwencja, bo czystość w dzisiejszych czasach jest negatywnie odbierana, wręcz odrzucana. Poprzez Ruch Czystych Serc, podobnie jak Jezus, który schodzi na Ziemię i chce nam wytłumaczyć, objawić, czym jest prawdziwa miłość Boga, tak Duch Święty chce nam wytłumaczyć i objawić prawdziwy sens i fundament czystości, który wpisuje się w definicję miłości człowieka.
Jest to związane z ciałem i wnętrzem człowieka. Warto zaznaczyć, że nie chodzi tylko o czystość cielesną czy intymną, ale chodzi też o czystość wynikającą z zachwytu Panem Bogiem, czystość wnętrza, które pomaga słuchać Pana Boga, rozumieć Go w codzienności, w drugim człowieku, widzieć Jego interwencję w naszym życiu, Jego miłość, którą nas ogarnia i do której nas zaprasza. Czystość to przejrzystość otwarcia słuchu, oczu, całej integralności człowieka na spotkanie z Bogiem i na słuchanie Go i głoszenie Dobrej Nowiny.

Jest to jednak rzeczywistość, która jest dzisiaj odsuwana na dalszy plan. Dlatego ważne jest dojrzewanie do małżeństwa w czystości przedmałżeńskiej, tej cielesnej i duchowej, zrozumienie tego, że przestrzeń małżeńska jest genialnym środowiskiem wzrostu młodych ludzi. Otwarcie się Ruchu Czystych Serc na małżeństwa jest w fazie początkowej, ale jesteśmy na to gotowi i rzeczywiście chcemy towarzyszyć małżeństwom. Obecnie są to małżeństwa, które wychowały się w tej definicji Ruchu Czystych Serc, rozumieją, o co chodzi. Małżeństwa z zewnątrz boją się trochę słowa „czystość”, dlatego nie jest to takie łatwe, aby weszły na tę drogę formacyjną Ruchu Czystych Serc, niemniej, jak myślę, trzeba tłumaczyć i rozjaśniać słowo czystość.
A z czego może wynikać strach przed czystością małżeńską?
Zabrzmi to trochę jak anegdota. Dobrze mi znane małżeństwo udzielało wywiadu dla jednej z katolickich gazet i moim zdaniem zrobiło to genialnie.
Kiedy po publikacji tego wywiadu rozmawialiśmy, powiedzieli mi, że ich mama na podstawie słów dotyczących czystości, które padły w wywiadzie, powiedziała – nie wiem, czy żartując, czy na poważnie – że ich dziecko, które się niedawno urodziło, zostało poczęte w sposób niepokalany. Mówię to jako anegdotę, ponieważ to pokazuje, jak jest rozumiane przez ludzi słowo „czystość”. Zarezerwowane jest tylko do niewspółżycia. To jest bardzo krzywdzące dla katolicyzmu i stanowi uogólnienie skupiające się tylko na tym jednym czynniku, niewspółżyciu. My rozumiemy, że czyste serce znaczy serce pełne miłości, które potrafi rozdawać siebie, żyć według miłości, której uczy nas Jezus Chrystus. Chodzi tak naprawdę o uzdrawianie świadomości setek tysięcy czy milionów ludzi i dlatego uważam, że to jest interwencja Ducha Świętego, podobnie jak kilkanaście lat wstecz ruch oazowy był taką interwencją na tamte czasy.

Więc takie definiowanie miłości: „jest mi z tobą dobrze, to cię kocham, nie jest mi z tobą dobrze, nie kocham cię” sprawia, że rozpadają się małżeństwa. Takie świadectwo funkcjonowania w rodzinie, w domu powoduje, że dla dzieci widzących tak żyjących rodziców są oni antyświadectwem i wcale ich to nie zachęca do zawierania w przyszłości trwałego związku małżeńskiego.
Jak właściwie wykorzystać czas narzeczeństwa, aby dobrze przygotować się do małżeństwa?
Św. Jan Paweł II napisał studium etyczne miłości i małżeństwa Miłość i odpowiedzialność i ono pomaga człowiekowi w procesie dorastania do pełnej miłości. Jestem trochę radykałem w kwestii dojrzewania do małżeństwa, bo trzeba szczególnie w narzeczeństwie słuchać siebie nawzajem, rozmawiać, nawiązywać więzi emocjonalne, ale w mniejszym stopniu, bo na to jest czas w małżeństwie. Mówię tutaj o bliskości, dotyku, który wyraża miłość, dotyku intymnym, który buduje najgłębsze zjednoczenie emocjonalne, więź, jest pieczęcią miłości. Jestem za dojrzewaniem – tak jak to opisuje Jan Paweł II – od koleżeństwa przez przyjaźń do relacji miłości, która potem owocuje wyborem, że chcę, jestem gotów, świadomie i dobrowolnie opiekować się i troszczyć się o ciebie przez całe życie. I to jest słowo „miłość”.
Przed przyjęciem sakramentu małżeństwa narzeczeni uczestniczą w „naukach przedmałżeńskich”. Czy są one wystarczające, aby poznać i odkryć tajemnicę, jaką jest małżeństwo?
Wiemy przecież, że na rozumienie małżeństwa wpływa całe wychowanie człowieka.