Warto…

Modlitwa to czynność kultowa. Przybiera różne formy. Adoracyjną lub błagalną. Może być brewiarzem albo różańcem. Dialogiem, potokiem słów czy milczeniem. Potrafi być dojrzała i umie być dziecinna. Wymaga treningu, a czasem nawet osobistego korepetytora. Weź i się módl (Wydawnictwo Stacja7, Kraków 2019) to propozycja osobliwego modlitewnika. To skierowanie do nas personalnego trenera.
Do projektu zaproszono setkę ludzi: kapłanów, siostry zakonne i osoby świeckie. Tak powstało 365 modlitw. Każda ułożona według schematu: słowo klucz, cytat z Biblii, rozważanie, modlitwa i rachunek sumienia. Słowa klucze, które kierunkują rozważania, to jakby manuał ludzkich sfer życia. Jest o odpoczynku, wstydzie, buncie i rozrzutności. 365 bieżących człowieczych uwikłań i próba im sprostania.
Napisane językiem codziennym. Autorzy mówią do nas po prostu, bez afektacji. Prawdziwość i życiowość rozważań jest esencją. O formacie lektury stanowi praktyczność i utylitaryzm. Możemy ją czytać od początku do końca lub tematycznie według klucza. Możemy korzystać „jak leci” albo ściśle według konkretnej potrzeby. W jakim jesteś wieku, a w jakim wieku jest twoja modlitwa? – pyta ks. Śliwiński we wstępie do omawianej lektury. Ten modlitewny przewodnik pomoże wydorośleć naszej modlitwie, rozwinie jej język z poziomu A1 na bardziej zaawansowany.
Uaktualni ją stosownie do metryki modlącego. Jest to pewne novum i będzie zaskoczeniem dla wszystkich przywiązanych do tradycyjnej formy. Książka wychodzi naprzeciw oczekiwaniom współczesnego odbiorcy, który lubi krótko, treściwie i obrazowo. Autorem kilku rozważań jest nasz redakcyjny kolega ks. Adam R. Prokop. Co oczywiście jeszcze dodatkowo podnosi atrakcyjność lektury. Przed nami 365 dni. Danych na pracę, zabawę, odpoczynek i modlitwę. W sugerowanej pozycji 365 modlitw. Wnioski są proste. Trzeba skorzystać. Nikt nie pożałuje.

AGNIESZKA BOKRZYCKA

Pod koniec tego roku świętowała swoje piąte urodziny. A jeszcze nie tak dawno była nieużywanym i jedynie historycznym obiektem, a dawniej Kopalnią Węgla Kamiennego „Julia” („Thorez”). Dziś zaprasza wszystkich zainteresowanych tym miejscem. Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia to instytucja, w której historia, kultura i edukacja są po prostu na wyciągnięcie ręki. Ponad 4,5 hektara zabytkowych obiektów czyni z wałbrzyskiej Starej Kopalni największą atrakcję turystyki poprzemysłowej w naszym kraju. Atrakcję, w której z oczywistych względów najważniejsze było wyeksponowanie właśnie zabytków techniki i kultury górniczej, gdzie ogromną wagę przykłada się do pielęgnowania górniczej tradycji.
Zwiedzanie obiektu stanowi atrakcję zarówno dla dorosłych, jak i dzieci. Przewodnikami są byli górnicy kopalń wałbrzyskich. Dzięki ich opowieściom najlepiej można poznać specyfikę tego miejsca oraz tajniki górniczej pracy.
Trasa zwiedzania obejmuje chodnik podziemny, kuźnię, zabytkowe maszyny wyciągowe, hale tokarek i frezarek oraz wieżę widokową. W ofercie Starej Kopalni dostępne jest również cieszące się dużą popularnością Nocne Zwiedzanie – dwugodzinne prace górnicze w podziemiach połączone z tradycyjną biesiadą górniczą.
Co roku instytucja wraz z Wałbrzyskimi Stowarzyszeniami Górniczymi organizuje Festiwal Tradycji Górniczych Barbórka. Stara Kopalnia prowadzi także działalność edukacyjną – bogata oferta zajęć skierowana jest do dzieci w różnych kategoriach wiekowych.
Obok górnictwa swoje miejsce znalazła tutaj ceramika.
Centrum Ceramiki Unikatowej oprócz warsztatów ceramicznych realizuje prestiżowe wystawy o zasięgu krajowym i europejskim, w dużej mierze dzięki współpracy z Akademią Sztuk Pięknych we Wrocławiu.