Biel, która niesie pokój

Choć wspomnienia związane z siostrami budzą we mnie przede wszystkim ciepłe uczucia, wywołują również pewien dyskomfort, powodowany czasem, który sumiennie skradam im podczas śniadań, gdy żądna ich opowieści i życiowej mądrości z premedytacją przysiadam się (uprzednio prosząc o zgodę, rzecz jasna) i rozmawiam na różne tematy dotyczące ich codzienności, prywatnych historii, wspomnień, problemów w prowadzonym przez nie domu, a także moich własnych rozterek.
Zwyczajnie nie jestem w stanie oprzeć się urokowi tych wspaniałych kobiet, doskonale godzących w swojej codzienności pracowitość Marty i rozmodlenie Marii (Łk 10, 38-42).
Spoglądając w przeszłość
Historia zgromadzenia sięga 1839 roku, gdy na świat przyszła jego założycielka, Hélène de Chappotin. Tuż po konsekracji Hélène, która przyjęła imię Marii od Męki Pańskiej, trafiła do Indii, jak relacjonują siostry na swojej stronie internetowej. W 1877 roku opuściła jednak swoje zgromadzenie, by założyć własne w indyjskim Ootacamund, zwane Misjonarkami od Maryi. Po kilku latach, dołączając do duchowej rodziny św. Franciszka z Asyżu, ufundowała Zgromadzenie Franciszkanek Misjonarek od Maryi, które szybko z Azji rozprzestrzeniło się na inne kontynenty: Europę, Afrykę i Amerykę. Gdy zapytuję o charyzmat Zgromadzenia, siostra Sabina, rodowita Małopolanka, odpowiada mi: „Często, pytając o charyzmat, pytamy tak naprawdę o rodzaj wykonywanej przez siostry pracy. W naszym wypadku nie jest to właściwe pytanie, ponieważ nasza działalność polega na odpowiadaniu na potrzeby miejsca, w którym działamy”. I rzeczywiście tak jest. Siostry Białe są niezwykle wszechstronne, zajmują się bowiem: zdrowiem, edukacją, pomocą społeczną, sztuką, rozwojem oraz prowadzą szkolenia. W samej Jerozolimie prowadzą infirmerię dla starszych i schorowanych współsióstr. Obejmują również swoją troskliwą opieką pielgrzymów oraz oferują legalne zatrudnienie wielu utrzymującym dzięki nim swe rodziny Palestyńczykom, których los w tej części świata jest z oczywistych względów trudny.
Prowincja „Bliski Wschód”
W Jerozolimie poznaję bliżej dwie siostry, wspomnianą już s. Sabinę oraz pochodzącą z Filipin s. Herminię.
S. Sabina powróciła właśnie ze spędzonego w Polsce urlopu. Szybko zauważam, z jak wielką radością witana jest przez pracowników po swojej wielotygodniowej nieobecności.