Słownik pielgrzymkowy
KAROL BIAŁKOWSKI/FOTO GOŚĆ
Buda pielgrzymkowa – przyczepa campingowa, która w trakcie pielgrzymki pełni funkcję mobilnego punktu informacyjnego. To w niej odbywają się zapisy i tam znajduje się biuro rzeczy znalezionych. Każdy pielgrzym, który szuka jakiejkolwiek informacji, szczególnie o noclegu lub trasie, powinien ją odnaleźć. Buda znajduje się prawie na każdym postoju, a już na pewno na każdym punkcie noclegowym.
Druciki – Służba Łączności. Dbają o to, by sprzęt nagłaśniający pielgrzymkę był sprawny.
Zieloni – Służba Porządkowa. W skład tej grupy wchodzi ok. 50 wolontariuszy, którzy są krwiobiegiem pielgrzymki – wyznaczają tempo, prowadzą pielgrzymów odpowiednią trasą, kierują ruchem, pilnują, aby pielgrzymi szli w szyku zwartym, a na postojach informują o tym, kiedy i w jakiej kolejności grupy powinny być gotowe do dalszej drogi. Zieloni dbają o bezpieczeństwo pielgrzymów na szlaku.
Chłodnia – miejsce, w którym pielgrzym może się zaopatrzyć w podstawowe artykuły spożywcze.
Kabelek – kabel nagłośnienia, który trzymają pielgrzymi wzdłuż poszczególnej grupy. Niesienie kabelka sprawia, że pielgrzymka nie wychodzi poza wyznaczony obszar drogi. Formuje on grupę i pomaga utrzymać kolumnę.
Melex – pojazd wypożyczany na czas pielgrzymki od rektora Politechniki Wrocławskiej.
Ks. Stanisław Orzechowski porusza się nim od kilku lat, dzięki czemu może głosić w grupach konferencje i czynnie uczestniczyć w pielgrzymce.
Orzech Service – osoba, która w trakcie rekolekcji w drodze cały czas towarzyszy ks. Orzechowskiemu i pomaga mu w trudach pielgrzymowania.
To ona łączy księży przewodników z Orzechem np. w sprawach konferencji czy modlitwy.
Tubowi – osoby, które są odpowiedzialne w grupach za niesienie tub. Jest to ważna służba, ponieważ bez tubowych wszystkie grupy pielgrzymowałyby w ciszy.
Sitko – mikrofon, z którego korzystają osoby prowadzące śpiew w grupach.
Szpica – funkcja pełniona przez osobę, która idzie na czele pielgrzymki, wyznacza jej tempo i pilnuje drogi. Na szpicy idzie ktoś, kto doskonale zna trasę i czuwa nad tym, by pielgrzymi nie błądzili (szczególnie w lasach).
Bąbelki – pęcherze, które pojawiają się po całym dniu wędrowania na stopach pielgrzymów mających bardziej wrażliwą skórę lub źle dobrane obuwie. Żartobliwie mówi się, że pęcherze pomagają przeżywać trud pielgrzymowania.
Propaganda – niegdyś poczta pielgrzymkowa – miejsce, w którym pielgrzym może się zaopatrzyć w książki, różańce, modlitewniki, a także kartki pielgrzymkowe.
Chorąży – osoba, która niesie znak na czele danej grupy. Znak pomaga zachować porządek i kolejność grup. Za osobą niosąca znak podąża reszta grupy.
Asfaltówka – reakcja skóry na związki chemiczne zawarte w asfalcie i opary spalin samochodowych. Przejawia się drobną wysypką na nogach.
Muzyczni – osoby odpowiedzialne za śpiew w grupach i podczas pielgrzymkowych Mszy św.
Głupawka pielgrzymkowa – zjawisko pojawiające się w trzecim dniu pielgrzymki. Irracjonalne, humorystyczne zachowanie związane ze zmęczeniem, charakteryzujące się np. „plączącym się” językiem.
Trupiarka – inaczej karetka pogotowia ratunkowego, która zamyka pielgrzymkę.
Pielgrzymi, którzy nie mogą już przejść danego etapu o własnych siłach, udają się właśnie do niej. Stąd żartobliwa nazwa.
