Bracia Serca Jezusa
br. Franciszek Radzaj
Przełożony Generalny
ZDJĘCIA BRACIA SERCA JEZUSOWEGO
Opatrzność Boża powołuje ludzi do szczególnych posłannictw w stosownej epoce. Do tego niezwykłego daru Bożej Opatrzności, można zaliczyć Osobę Założyciela Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego – Brata Stanisława Andrzeja KUBIAKA.
Ur się w Koszanowie k.Śmigla 10.11.1877 r. Już w wieku 15 lat udał się w poszukiwaniu pracy do Niemiec – do Westfalskich kopalni. W 1898 r. czując głos powołania zakonnego, wstępuje do Zgromadzenia Braci Miłosierdzia w Trewirze. W tej Wspólnocie, zgodnie z wytyczonym jej charyzmatem i zadaniem w Kościele Powszechnym, realizuje służbę wobec chorych, cierpiących i biednych. Odbywa nowicjat i składa pierwsze śluby zakonne, a w kolejnych latach następne; w 1907 r. Br. Stanisław składa śluby wieczyste. Miejscem Jego pracy, jako dyplomowanego pielęgniarza i laboranta, stają się szpitale przy Domu Macierzystym w Trewirze oraz w domach zakonnych w Koblencji i w Paderborn w Niemczech.
Po 22 latach posługi w Zakonie na Ziemi Niemieckiej, czuje wewnętrzną potrzebę powrotu do Ojczystego Kraju. Decyzja podjęta przez Br. Stanisława wiąże się z ogromnymi cierpieniami, które są normalnym zjawiskiem przy tego rodzaju sytuacjach. Ostatecznie otrzymuje zgodę władz kościelnych oraz władz zakonnych na opuszczenie Zgromadzenia Braci Miłosierdzia. W dniu 15.08.1919 r. (w Uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej) opuścił Trewir i udał się do Niepodległej Polski.
W czasie swej pracy w Warszawie Opatrzność Boża pozwala Br.Założycielowi na spotkanie z Ks. Proboszczem Mieczysławem Malińskim z Poznańskiego Łazarza – z Kościoła Matki Bożej Bolesnej, który zaproponował Jemu pracę zakrystianina. Oprócz pracy w zakrystii Br. Stanisław Kubiak podjął się obowiązku leczenia i odwiedzania chorych i ich pielęgnacji na terenie parafii. Swoją postawą pełną skupienia, pokory, pobożności i pracowitości wzbudzał wśród ludzi sympatię i szacunek. Był dla wielu pociągającym wzorem. Nic więc dziwnego, że powoli zaczęli zgłaszać się do Niego pierwsi kandydaci, którzy poszliby Jego śladami. Brat Stanisław zaczął myśleć o utworzeniu nowej wspólnoty zakonnej. Silna duchowość Br.Założyciela przynosi konkretne owoce służby; 21.11.1923 r. Kard. Dalbor formalnie zatwierdził nowe Zgromadzenie. Od tego dnia Zgromadzenie nasze oficjalnie rozpoczęło swą posługę Kościołowi Powszechnemu.
Nowo tworzące się Zgromadzenie zakonne zajęło się służbą jako zakrystianie przy katedrze poznańskiej i furtianie w kurii arcybiskupiej.
Br. Stanisław 17 października 1924 r. na „Górnym Puszczykowie” zakupił willę „Warta”, a 2 lata później, 21 stycznia 1926 r. – willę „Przemysławkę”. Te dwie wille pozwoliły utworzyć Dom Główny Zgromadzenia, gdzie obecnie mieści się Zarząd Generalny Braci Serca Jezusowego. W poszczególnych latach napływają nowi kandydaci, którzy składają śluby zakonne we wspólnocie Braci Serca Jezusowego, gdzie Założycielem i pierwszym Przełożonym zostaje Br. Stanisław Andrzej Kubiak.
Br. Założyciel w pełni wziął do serca słowa Jezusa „Jeżeli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości”. Będąc człowiekiem głębokiego życia wewnętrznego i wielkiej modlitwy, czym prędzej zabiega u ówczesnych władz duchownych o zatwierdzenie reguły zakonnej, by w ten sposób wypełnić słowa Chrystusa i trwać w Jego miłości. Zostają zatwierdzone konstytucje zakonne i plan dzienny.
22.08.1926 r. w dowód wdzięczności za otrzymane łaski i błogosławieństwo Boże Br. Założyciel stawia na posesji klasztornej Figurę Bożego Serca, która została poświęcona przez Ks.Infułata Mayssnera, w obecności władz świeckich.
Dokument poświęcenia podpisany przez asystujących kapłanów i braci zakonnych, złożony został we wnętrzu figury.
Boże Serce doświadcza Br. Założyciela krzyżem cierpienia, ogromu pracy i różnorodnych przeżyć, które ujemnie wpłynęły na Jego zdrowie. Rozpoczyna się ciąg różnych chorób i dolegliwości i ten stan trwał aż do Jego śmierci, która nastąpiła 9.12.1928 r. w Poznaniu. Zwłoki Jego spoczęły na cmentarzu w Poznaniu, skąd w 1966 r. zostały przeniesione do grobowca Braci na cmentarzu w Puszczykowie. Pamięć o Bracie Założycielu trwa… Tak wypełniły się Jezusowe słowa: „nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”, „wytrwajcie w miłości Mojej”.
Wielką Postacią w historii naszej Braterskiej Wspólnoty jest Błogosławiony Br. Józef Zapłata, którego przyjął do Zgromadzenia Br. Założyciel Stanisław Andrzej Kubiak 14.04.1927 r. Pierwsze śluby złożył w święto Narodzenia Matki Bożej – 8.09.1928 r. zaś śluby wieczyste – 10.03.1938 r. Aresztowany w czasie pracy – w Domu Arcybiskupów Poznańskich – 3.10.1939 r. zostaje więziony w wielu obozach, a w dniu 8.12.1940 r. zostaje wywieziony do Dachau. Tam otrzymuje numer obozowy 22099. Przeszedł on gehennę obozu koncentracyjnego w Dachau i niespełna na 2 miesiące przed wyzwoleniem, dobrowolnie poszedł do pielęgnacji chorych na tyfus. Ci, którzy poszli do tej pracy, po zarażeniu się, już nie wracali żywi. Jednakże Jemu przyświecała głębsza intencja: o szczęśliwy powrót Augusta Kard. Hlonda do Ojczyzny po wojennej tułaczce. Miłosierny Pan Bóg przyjął Jego Ofiarę i odwołał Go do siebie w dniu 19.02.1945 r. Jego ciało spalono w piecu krematoryjnym w obozie w Dachau. Nazwisko i imię Jego figuruje wśród kapłanów męczenników w Katedrze Poznańskiej, a w Bazylice Licheńskiej, wśród innych męczenników, umieszczony jest obraz naszego Błogosławionego Współbrata.
W czasie swej kolejnej pielgrzymki do Polski, Papież Jan Paweł II w dniu 13.06.1999 r. w Warszawie dokonał beatyfikacji 108 Męczenników za wiarę, wśród których jest nasz Współbrat – Józef Zapłata. To On wyprasza wszystkim Współbraciom łaski potrzebne w kroczeniu za Jezusem i służeniu Jemu samemu w naszych bliźnich.
Obecnie Zgromadzenie Braci Serca Jezusowego liczy 43 braci i 2 nowicjuszy, którzy pracują i modlą się w 12 domach zakonnych: w Polsce (8) i za granicą: Rzym (3) i Trewir (1). Wyróżnia nas bardzo specyficzny strój: czarny habit na wzór kapłańskiej sutanny, przepasany zielonym pasem oraz schowanym pod habitem krzyżem. Charyzmatem naszej Braterskiej wspólnoty jest „kult Najświętszego Serca Jezusowego przez wynagradzanie i odpowiadanie Bożemu Sercu własną miłością na bezgraniczną miłość Chrystusa”.
Zgodnie z wolą Br.Założyciela – jako bracia zakonni – nie przyjmujemy święceń kapłańskich, natomiast składamy 3 śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Zadania wytyczone i zatwierdzone przez Kościół wypełniamy za pomocą następujących środków:
- praca przy kościołach jako zakrystianie i organiści,
- prace furtiańskie w domach biskupich, kuriach diecezjalnych, seminariach duchownych oraz w innych instytucjach kościelnych;
- prowadzenie katechizacji wśród dzieci i młodzieży,
- rozwijanie czci Najświętszego Serca Jezusowego poprzez codzienne odmawianie Litanii do Bożego Serca i propagowanie nabożeństwa do Serca Jezusowego, a przede wszystkim naśladowanie Jego cnót i życie nimi na co dzień.
