Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów w Bagnie

„Dopóki żyje na świecie
choćby jeden człowiek,
który nie zna i nie kocha
Jezusa Chrystusa
Zbawiciela Świata,
nie wolno Ci spocząć!

(SŁUGA BOŻY O. FRANCISZEK MARIA OD KRZYŻA JORDAN,
ZAŁOŻYCIEL TOWARZYSTWA BOSKIEGO ZBAWICIELA)

DOMINIK TRUCHAN SDS

Bagno

Widok na tzw. Nowy Zamek

I. MERLIN/WIKIMEDIA COMMONS LIC. CC BY 2.5

Najstarszy dokument mówiący o istnieniu wsi Bagno pochodzi z 1301 roku. Została założona prawdopodobnie przez jednego z ówczesnych władców Wrocławia. W XVII wieku we wsi zostaje wybudowany pałac wraz z ogrodem, w zamyśle miał on służyć arystokratom przyjeżdżającym na polowania w okolicznych lasach.
Wieś wraz z obiektem dworskim wielokrotnie zmieniała właścicieli. Ostatnim był Georg Kissling – właściciel firmy zajmującej się produkcją piwa. Rozbudował on pałac o część zwaną Nowym Zamkiem i połączył wieżą ze starszą częścią wybudowaną około 1680 roku. Kissling zmarł w 1922 roku, jego rodzina sprzedała Bagno w 1927 roku.
Droga do Bagna
W roku 1930 Towarzystwo Boskiego Zbawiciela istniało już od 49 lat, a dom wychowawczy na wzgórzu Klosterberg koło Pasawy nie był w stanie pomieścić kleryków. Zmusiło to zakonników do poszukania nowego domu. Metropolita wrocławski kard. Adolf Bertram wydał salwatorianom zgodę na zakup budynków, zabudowań gospodarczych wraz z ogrodem i polami uprawnymi.
Tak związały się losy zgromadzenia salwatorianów z małą miejscowością położoną 35 km na północ od Wrocławia.
Do Bagna, a właściwie do Heinzendorf (tak nazywała się wieś przed II wojną światową), przybywają pierwsi księża, bracia, klerycy i nowicjusze salwatoriańscy, aby rozpocząć dzieło, które dzięki Opatrzności Bożej trwa po dzień dzisiejszy. Historię od wybuchu wojny do utworzenia seminarium ks. Dariusz Sikorski SDS w swojej książce Zespół pałacowy w Bagnie – Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów opisuje tak: „W czasie trwania II wojny światowej na rozkaz władz cywilnych w roku 1940 zakonnicy musieli opuścić główny budynek klasztorny i zamieszkać w domu na skraju parku, który po wojnie służył jako budynek nowicjatu. W zamku mieścił się Umsiedlungslager. Obóz ten zajmowali przez pierwszy rok wysiedleńcy z Besarabii pochodzenia niemieckiego, a następnie zamieszkali w nim volksdeutsche z Jugosławii. Od 1945 roku do zakończenia wojny zajmowali go volksdeutsche pochodzenia polskiego spod Łodzi. Z końcem stycznia salwatorianie prowincji niemieckiej opuścili Bagno.

Na miejscu pozostał jedynie br. Feliks Sierny z prowincji polskiej. Już w 1946 roku rozpoczęła swoją formację pierwsza grupa polskich nowicjuszy. Mimo działań wojennych budynki i ich wyposażenie nie doznały większego uszczerbku.Do 1953 roku w Bagnie znajdował się wyłącznie nowicjat, od tego roku utworzono studium filozoficzno-teologiczne.Od 1953 roku ma tutaj też swoją siedzibę Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów”.
Kim są salwatorianie?
Societas Divini Salvatoris – Towarzystwo Boskiego Zbawiciela to międzynarodowa wspólnota zakonna założona przez o. Franciszka Marię od Krzyża Jordana. Żyjemy według rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. W szczególny sposób zobowiązujemy się do apostolstwa.
Prowadzimy parafie, wyjeżdżamy na misje, szczególną troską otaczamy młodzież, głosimy rekolekcje parafialne, organizujemy rekolekcje zamknięte w centrach formacji duchowej, publikujemy książki i multimedia, jesteśmy obecni w internecie, pomagamy potrzebującym terapii psychologicznej, realizujemy działalność naukową, jesteśmy kustoszami sanktuariów, przewodzimy grupom pielgrzymkowym, posługujemy w szpitalach i hospicjum. Jako salwatorianie jesteśmy ludźmi mającymi w sobie wielką radość powołania, realizowanego we wspólnocie. Poprzez świadectwo swojego życia i wiary prowadzimy ludzi do Chrystusa, realizując ideę o. Franciszka Marii od Krzyża Jordana, która zakłada m.in. włączenie w apostolstwo osób świeckich. Uniwersalizm jest cechą charakterystyczną salwatorianów – wszystkimi środkami, jakie podpowiada nam miłość, głosić światu Ewangelię, aby Jezus był znany i kochany przez wszystkich ludzi.
Zgromadzenie ma charakter międzynarodowy.
Różnice kultur i języków, z których się wywodzimy, stanowią wyzwanie, ale również są bogactwem naszego zgromadzenia. Nasz strój zakonny to prosty czarny habit przewiązany czarnym sznurem z czterema supłami, symbolizującymi śluby zakonne i zobowiązanie do apostolstwa.
Razem z nami Rodzinę Salwatoriańską tworzą: Kongregacja Sióstr Boskiego Zbawiciela (siostry salwatorianki) oraz Międzynarodowa Wspólnota Boskiego Zbawiciela (salwatorianie świeccy).

Msza prymicyjna
salwatoriańskich neoprezbiterów
w kaplicy seminaryjnej

7 września ma miejsce
obrzęd przyjęcia postulantów do
nowicjatu i obłóczyn nowicjuszy
kończących ten czas

Profesi wieczyści
wraz ks. Prowincjałem
i ks. Rektorem

W naszym klasztorze
organizowane są różne wykłady otwarte
i sympozja. Na zdjęciu uczestnicy zeszłorocznego
sympozjum misyjnego

Chór naszego seminarium
dba o piękno liturgii, tu podczas
mszy w pierwszy czwartek miesiąca
we wrocławskiej katedrze

Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów
Seminarium jest miejscem, gdzie poprzez modlitwę, pracę, naukę alumni przygotowują się do przyjęcia święceń kapłańskich. Nasze seminarium jest również domem formacyjnym dla braci juniorantów, którzy pragną służyć Bogu i Kościołowi jako osoby konsekrowane.
Formacja w zgromadzeniu trwa siedem lat. Po sześciotygodniowym postulacie rozpoczyna się nowicjat, który trwa rok i kończy się przyjęciem habitu oraz złożeniem pierwszej profesji zakonnej. Następnie rozpoczynają się studia trwające sześć lat.
Składają się na nie dwa lata filozofii i cztery lata teologii. Wspólnotę tworzy dziewięciu księży, czterech braci, 17 alumnów, dwóch braci juniorantów i pięciu nowicjuszy. Ze względu na międzynarodowy charakter zgromadzenia mamy kleryków z różnych krajów, takich jak: Albania, Kosowo, Ukraina. W ostatnich latach seminarium ukończyli współbracia z Czech, Białorusi, Hondurasu i Tanzanii. W Bagnie mieszkają także trzy siostry salwatorianki, które posługują w kuchni i pralni.
Oprócz studiowania jest też czas na pracę w ogrodzie, w parku czy na polu.

W ciągu roku bierzemy udział w różnych akcjach i wydarzeniach, m.in. rekolekcjach, dniach skupienia, czuwaniach organizowanych przez Salwatoriański Ośrodek Powołań, Ruch Młodzieży Salwatoriańskiej czy Wolontariat Misyjny Salvator (który regularnie spotyka się w naszym domu). Angażujemy się w koła charytatywne, jeżdżąc do ZOL-u w Świętej Katarzynie, prowadzonego przez siostry pasterki, do dzieci mieszkających w domu prowadzonym przez siostry józefitki w Wierzbicach oraz do domu dziecka w Obornikach Śląskich. Jest u nas grupa kleryków interesujących się liturgią sprawowaną w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego, która uczestniczy w celebracjach w trzebnickim sanktuarium czy w kościele na Piasku we Wrocławiu. Od dwóch lat w Bagnie działa Salwatoriańskie Studio w Wieży, które zajmuje się realizowaniem nagrań. Koło „Kustosz” prowadzone przez kleryków w każdą niedzielę zaprasza na zwiedzanie naszego zamku od godziny 13 do 16.
Działalność apostolska, formacja oraz studia mają na celu przygotować młodych salwatorianów do realizowania idei Ojca Franciszka Jordana: „Dopóki żyje na świecie choćby jeden człowiek, który nie zna i nie kocha Jezusa Chrystusa Zbawiciela Świata, nie wolno Ci spocząć!”.

Co roku grupa kleryków udaje się do sanktuarium maryjnego
w Brasławiu na Białorusi, aby pomagać przy uroczystościach
odpustowych. Na zdjęciu alumni z bp. Olegiem Budkiewiczem
– ordynariuszem diecezji witebskiej

Reprezentacja
seminarium bierze udział
w turniejach z innymi seminariami

Immatrykulacja studentów pierwszego roku; nasze seminarium jest
afiliowane pod PWT we Wrocławiu, na zdjęciu z rektorem
ks. prof. Włodzimierzem Wołyńcem i ks. prof. Mieczysławem Kogutem

Widok na tzw. Nowy Zamek

Kapliczka „Diaspora” w naszym parku

Klerycy z ks. Miltonem Zontą – generałem zgromadzenia salwatorianów,
i ks. Agustinem van Baelenem – konsultorem generalnym

ZDJĘCIA Z ARCHIWUM WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO SALWATORIANÓW