Warto…

Świat jest w stanie amoku. Zaaferowany nowoczesnością, innowacyjnymi technologiami i bogaceniem się, myśli jedynie o konsumowaniu. Standardowy staje się jeden globalny styl życia – laicki. Bóg jest rozumiany jako anachronizm i ciemnota. Maryja wkracza w to warcholstwo, by duchowo zorientować, by wskazać zagrożenia i zaproponować środki zaradcze. Wkracza w różnym czasie i przestrzeni.
Tym razem wybrała miasto Akita w Japonii. O. Zygmunt Kwiatkowski, misjonarz, pisarz, fotograf, w swej książce Akita. Matka Boża Japońska (Fronda, Warszawa 2019) opisuje objawienie Agnes Hatsuko Sasagawie. Była konwertytką z buddyzmu. Po nawróceniu wstąpiła do klasztoru.
Wkrótce zaczęła tracić słuch. Lekarze stwierdzili trwałe uszkodzenie. Jednocześnie pojawił się u niej fenomen „słuchu wewnętrznego”. W ten sposób s. Agnes otrzymała od Maryi trzy orędzia, a także obietnicę wyleczenia z głuchoty.
W kaplicy zakonnej zaczęły się dziać różne niepojęte zjawiska. Drewniana figurka Maryi płakała, pociła się i krwawiła. W stosunku do s. Agnes zaczęto manifestować niechęć.
Została uznana za osobę psychicznie chorą. Przełom w historii stanowi wskazanie Akity przez papieża Franciszka na jedno z 10 sanktuariów maryjnych na świecie powołanych do misji modlitewnego wsparcia w celu zatrzymania działań wojennych na Bliskim Wschodzie. Modlitwy odniosły skutek (odstąpiono od bombardowań wojsk syryjskich), a papież wyróżnił Akitę. Książka o. Kwiatkowskiego jest pragmatycznie napisaną duchową wędrówką. Klarowny język i holistyczne ujęcie czynią ją lekturą wielotorową.
Ksiądz nie tylko skupia się na sferze ducha i wymykających się ludzkiemu pojmowaniu objawieniach, ale też analizuje współczesny świat i Kościół. Próbuje znaleźć remedium na impas naszej cywilizacji. Wskazuje na Maryję jako gwarancję zwycięstwa nad złem, które prowadzi ekspansywną politykę. Lektura to lekcja do odrobienia na maj.

AGNIESZKA BOKRZYCKA

Koneserzy starych murów miejskich czy kościołów gotyckich – nie zawiodą się. Miłośnicy przygód, którzy przyjadą tu w poszukiwaniu złota, też je (przy odrobinie szczęścia) sobie wypłuczą w Kaczawie czy sąsiednich strumieniach.
Ale już nie każdy wie, że Złotoryja (bohaterka dzisiejszej wędrówki) to Kraina Wygasłych Wulkanów, to kilkusetletnie tradycje górnicze, to słynny śląski nauczyciel…
Malowniczo położona na Pogórzu Kaczawskim Złotoryja na każdym kroku zaskakuje. Pierwsza niespodzianka nas spotyka, gdy zetkniemy się z przeszłością geologiczną tych ziem. 500 mln lat temu ten obszar był… dnem ciepłego i niezbyt głębokiego morza. Jak Morze Czerwone. I pełne było podwodnych wulkanów, z których wylewały się lawy bazaltowe. Późniejsze okresy aktywności wulkanicznej, pustynnienia, zalania dzisiejszego Pogórza Kaczawskiego przez słone i ciepłe morze doprowadziły do powstania złóż miedzi. A kiedy morze się wycofało, nastał klimat ciepły i wilgotny z wiecznie zielonymi roślinami tropikalnymi.
Ten rajski obrazek zakłóciły ok. 32–18 mln lat temu wybuchy wulkanów bazaltowych. I właśnie pozostałości wulkanów stanowią dziś o istocie krajobrazu Pogórza Kaczawskiego, zwanego Krainą Wygasłych Wulkanów.
Charakterystyczny płaski szczyt Grodźca (z pięknym zamkiem), idealnie uformowane stoki Ostrzycy, ucięte przez działalność człowieka zbocze Wilczej Góry to najbardziej widowiskowe efekty dawnych erupcji wulkanicznych.
I dopiero w czasach geologicznie nam najbliższych osady rzeczne Kaczawy przyniosły ze sobą skarb, który rozsławił Złotoryję i dał jej nazwę.
Nie tylko nazwę, ale i bogactwo. To dzięki górnikom wydobywającym złoto nastąpił gwałtowny rozwój miasta i już w 1211 r. Złotoryja uzyskała prawa miejskie przyznane przez księcia Henryka I Brodatego. Jest to najstarsza lokacja miejska w Polsce, co oznacza, że pod względem prawnym Złotoryja jest najstarszym polskim miastem! A wykopaliska świadczą, iż fakt ten stanowił jedynie zamknięcie wczesnego etapu kształtowania się tutaj ośrodka miejskiego.