ABECADŁO RODZINNE
Więcej
Według Słownika języka polskiego „więcej” to nic innego jak stopień wyższy od dużo
lub od wiele, np. Spędzał więcej czasu z rodziną. I o tym będzie w tym haśle.
O tym, jak można być więcej z dziećmi, jak można być bliżej, być bardziej, być mocniej… Bo nie ma być dużo/wiele… Ma być więcej, bliżej, mocniej, lepiej, inaczej. Więcej niż na co dzień, w zabieganiu, pośpiechu między pracą a zebraniem w szkole, dodatkowymi zajęciami dzieci, ogarnianiem domowych obowiązków. Po co to wszystko, zapytacie?
Sposób okazywania bliskości i budowania więzi w dzieciństwie jest niezwykle ważny i ma wpływ na kształtowanie przyszłych postaw naszych dzieci. Przywiązanie w początkowym okresie życia jest niezbędne dla rozwoju zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Małe dziecko jest zupełnie zdane na osobę, która się nim opiekuje. Przywiązanie jest w tym przypadku podstawową potrzebą oraz warunkiem przetrwania. Psychologowie wymieniają trzy klasyczne typy nawiązywanych więzi.
Są to:
- więź ufna, która w przyszłości daje człowiekowi obraz siebie jako osoby kochanej, wartościowej i skutecznej. Ludzie ci potrafią sprawiać przyjemność innym, pamiętając, że sami również na nią zasługują;
- więź lękowo-unikająca, która powoduje, iż dziecko czuje się niepewne własnej wartości, a w przyszłości nie umie nawiązywać pozytywnych kontaktów z innymi osobami. Postrzega siebie jako niemającego mocy wpływania na innych, bezradnego i odrzuconego;
- więź lękowo-ambiwalentna − osoby funkcjonujące w oparciu o tę więź uważają w przyszłości innych za osoby nieprzewidywalne i budzące niepokój. Same siebie zaś postrzegają jako niezasługujące na zaspokojenie własnych potrzeb.
Najważniejszymi czynnikami wpływającymi na rodzaj wytwarzającej się więzi jest zarówno dostępność fizyczna i emocjonalna opiekuna, jak i szybkość reagowania na wysyłane przez dziecko sygnały. Dalszy rozwój dziecka uzależniony jest od rodzaju jego przywiązania do opiekunów. Dzieje się tak, ponieważ więź z rodzicem wpływa na rozwój mózgu, układu nerwowego i zmiany neuronalne. To on pokazuje, czego może ono oczekiwać od innych i jak samo powinno zachowywać się w tych relacjach. Poważne zaburzenia więzi w rodzinie mogą prowadzić do wielu nieprawidłowości.
RYS. MWM
Dlatego:
Więcej patrz w oczy! Odłóż telefon, komputer, tablet… To przydatne sprzęty, ale coraz częściej są nam bliższe niż ukochane osoby. Nie pozwól na to, aby rozdzielały Cię od Twoich bliskich. Odłóż je i pozwól sobie na utrzymywanie kontaktu wzrokowego z drugą osobą. Nie zgadzaj się na to, aby mąż, żona, syn, córka rozmawiali z Tobą, nie odrywając głowy od ekranu telefonu, laptopa. Zacznij wzbudzać w sobie ciekawość tym, co słychać u Twoich bliskich.
Każdego dnia tak wiele się dzieje, powiedz drugiej osobie, co u Ciebie, co Cię zaciekawiło, co zasmuciło. Przyjrzyj się swoim bliskim, zobacz, jak się zmieniają fizycznie. Kiedy ostatni raz to robiłaś/robiłeś? Masz szansę odkryć coś, czego wcześniej nie widziałeś.
Więcej rozmawiaj! W codziennym zabieganiu trudno jest się nam zatrzymać i dostrzec, w którym miejscu jest relacja, rodzina. Zadbaj o czas na wzmacnianie więzi, na przygodę, jaką jest wspólne życie. Zadbaj o to, abyś cały czas miał nowo pojawiające się wspomnienia z bliskimi Twemu sercu ludźmi. Zakochaj się na nowo w swoim współmałżonku! Zafascynuj się czasem spędzanym z dziećmi. Spróbuj mówić o swoich uczuciach, gdyż nikt z nas nie ma umiejętności prześwietlania drugiego człowieka. A próby ich zgadywania nierzadko kończą się wielką pomyłką.
Jeśli ktoś jest dla Ciebie ważny, kochasz go, lubisz spędzać z nim czas, podziel się z nim tym. Powiedz coś miłego, tyle jest słów na wyrażenie uczuć, komplementów, a każdy z nas jest ich głodny. Bliskość to również dotyk. Przytulajcie się, trzymajcie się za ręce! Nie tylko od święta, ale na co dzień!
Więcej bycia z bliskimi życzę Wam na ten Nowy Rok!
ALEKSANDRA ASZKIEŁOWICZ
