Kościół miejscem przyjaźni

Wojciech Iwanowski: Czym właściwie jest ekumenizm? Jak rozumieć go na płaszczyźnie teoretycznej? Czym jest w praktyce?
Brat Alois: Aby zrozumieć powód poszukiwania jedności między chrześcijanami, należy zacząć od źródła, które znajduje się w samym Chrystusie. To On przecież prosi nas, abyśmy stanowili jedno, tak jak prosił o to swoich uczniów, kiedy się z nimi żegnał (J 17, 21). Chrześcijanie mogą zrobić wiele, aby wspierać pojednanie w różnych sytuacjach na świecie, ale ich działania są wiarygodne tylko wtedy, kiedy między nimi panuje widzialna jedność. Tak, wzrastając w jedności, Kościół może stać się znakiem nadziei na pokój dla całej ludzkiej rodziny.
Bóg w swej najskrytszej głębi jest tajemnicą jedności i komunii – Ojciec, Syn i Duch Święty. Tak jak człowiek został stworzony na obraz Boga, tak samo niepodzielony Kościół jest obrazem Trójcy Świętej. Oczywiście na przestrzeni dziejów ta jedność była często naruszana przez czysto ludzkie podziały. Widzialnej jedności zawsze trzeba szukać i do niej dążyć! Jedność w różnorodności jest kluczem do tych poszukiwań komunii.
Jest brat przeorem Wspólnoty z Taizé. Część czytelników zapewne kojarzy ją ze spotkań modlitewnych we Wrocławiu. Jakie idee przyświecają członkom Wspólnoty?
Taizé jest wspólnotą stu braci z trzydziestu różnych krajów, naszym powołaniem jest być niejako przypowieścią o komunii poprzez nieustanne dążenie do pojednania najpierw między nami. Od pół wieku stale nowe pokolenia młodych ludzi przybywają do Taizé z Europy i ze wszystkich kontynentów.
Razem z nimi chcemy iść do źródeł wiary.
Po to, by młode pokolenie szło do źródeł wiary, nie wystarczy już samo wpisanie się do pewnych tradycji. Potrzebne jest odkrycie w wierze osobistego zakorzenienia, aby móc stawić czoła gwałtownym przemianom w świecie. Przy okazji Europejskiego Spotkania Młodych w Madrycie przedstawiłem więc kilka konkretnych propozycji, z których jedna tak została sformułowana: „Odnajdujmy w Kościele miejsce dla przyjaźni”. Wydaje mi się, że jest to dziś priorytetem.

Czy zabójstwo Brata Rogera zaciążyło na życiu Wspólnoty?
Śmierć Brata Rogera na początku wspólnej modlitwy w naszym kościele była dla nas wszystkich tragicznym szokiem. Ale paradoksalnie ten szok zachęcił nas, abyśmy całą naszą ufność pokładali w Chrystusie Zmartwychwstałym, a ta próba mocno nas ze sobą związała. Poprzez te bardzo trudne wydarzenia otrzymaliśmy jakby dar, który pomógł nam zachować piękną ciągłość ze wszystkim, co Brat Roger rozpoczął.
Wspólnota Taizé to także wspólna ekumeniczna modlitwa. Obserwując ostatnie spory wśród braci chrześcijan ze Wschodu, rodzi się pytanie, czy jest ona możliwa?
W Taizé jesteśmy blisko tej wielkiej chrześcijańskiej tradycji reprezentowanej przez Kościoły prawosławne, kochamy je i cierpimy wraz z nimi, gdy cierpią. Odwiedza nas wielu młodych ludzi z Rosji, Ukrainy, Serbii, Rumunii i innych krajów. Właśnie dlatego wierzę, że to młodzi ludzie będą nadal rozwijać jedność.
Mogliśmy przekonać się o tym kilka miesięcy temu, na Ukrainie, we Lwowie, z okazji jednego z etapów pielgrzymki zaufania, którą animujemy od lat w różnych częściach świata.