Jan Apostoł – przy pustym grobie Jezusa

Jan był synem Zebedeusza i Salome, bratem Jakuba. Razem z ojcem wykonywał pracę rybaka. Należał do uczniów Jana Chrzciciela, kiedy wraz z Andrzejem poszedł za Chrystusem. W gronie dwunastu Apostołów okazał się najmłodszy. Mimo to znalazł się w trójce najbliższych przyjaciół Jezusa, wraz z Piotrem i Jakubem. Nazywano go umiłowanym uczniem, z czego możemy wnioskować o jego bardzo bliskiej więzi z Nauczycielem.
Spotykamy go w najważniejszych momentach misji Chrystusa, na przykład przy wskrzeszeniu córki Jaira i przemienieniu Pana na górze Tabor. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jan opierał się o pierś swojego Mistrza. Jako jedyny z Apostołów nie uciekł, gdy uwięziono Jezusa. Wszedł na dziedziniec arcykapłana, a potem towarzyszył Chrystusowi aż pod krzyż, aż do śmierci.
W niedzielny poranek, gdy Maria Magdalena przybiegła do uczniów z wiadomością o pustym grobie, od razu pobiegł z Piotrem, żeby to sprawdzić. Jako młodszy dotarł do grobu pierwszy. Zobaczył leżące płótna pogrzebowe, poczekał jednak na Piotra. Kiedy ten wszedł do groty, także Jan to zrobił.
Co takiego zobaczył Jan, że uwierzył? Płótna, w które owinięto ciało Jezusa, były nienaruszone, jakby On z nich po prostu wyszedł. A chusta na głowę leżała oddzielnie. Nikt nie rozwijał płóciennych opasek, nie przekładał ich. Jan zrozumiał natychmiast wcześniejsze słowa Pana, że trzeciego dnia zmartwychwstanie. Uwierzył, że to właśnie się stało. A zatem ich Nauczyciel żył! Wypełnił złożoną im obietnicę. Zrobił to, co zapowiedział: powrócił do życia! W to właśnie uwierzył Jan. Chociaż jeszcze nie widział żywego Jezusa, już uwierzył, że On żyje – tak, jak mówił. Chrystus ma zatem w sobie życie, które się nie kończy. Ma moc Boską, panuje nad śmiercią, właśnie ją zwyciężył – udowadniając, że rzeczywiście jest Bożym Synem.
Z serca Jana znikły wszystkie obawy i wątpliwości.
Wkrótce miał spotkać swojego Pana w chwalebnym ciele, ale już teraz wierzył…
A jak ty wierzysz? Czy każdego dnia pamiętasz o najważniejszym fakcie naszej wiary?