Michał Haniszewski wzór do naśladowania

Cichy, skryty, małomówny, bardzo pracowity, uczynny, a przy tym pogodny. Nie było wydarzenia o charakterze solidarnościowym czy patriotycznym we Wrocławiu, w którym nie uczestniczyłby osobiście lub nie był jego inicjatorem czy współorganizatorem. Nie chciał być w pierwszym szeregu, ale zawsze tam, gdzie jest ludzka bieda. Dziś, gdy dominują postawy roszczeniowe, a egoizm wypiera altruizm i troskę o dobro wspólne, takie osoby jak Michał Haniszewski powinny być wskazywane jako wzór dla młodego pokolenia. Być może niedościgły, ale stanowiący ważny punkt odniesienia.
Z Kresów do Wrocławia
Urodził się 16 maja 1936 r. w Słobódce Górnej, kresowej wsi w województwie tarnopolskim. Był jednym z ocalałych przesiedleńców, który razem z mamą i babcią przeżył piekło zgotowane tam przez banderowców. Wracający spod Berlina do Polski jego ojciec, odnalazł transport ze swoją rodziną. Osiedlili się we Wrocławiu i utrzymywali z uprawy dwuhektarowego gospodarstwa rolnego na Ołtaszynie. Po ukończeniu Zawodowej Szkoły Metalowej Michał Haniszewski został zatrudniony początkowo jako ślusarz i tokarz, aż w końcu w 1963 r. trafił do Instytutu Chemii i Technologii Nafty i Węgla Politechniki Wrocławskiej, gdzie jako zaopatrzeniowiec przepracował czterdzieści lat aż do emerytury, ciesząc się opinią pracownika rzetelnego, oddanego swoim obowiązkom.
Strażnik Panoramy Racławickiej
Boże, wyślij mnie tam, gdzie się przydam – to jedna z często powtarzanych przez niego sentencji. Znalazł się więc w gronie osób, które zabiegały o udostępnienie Panoramy Racławickiej mieszkańcom Wrocławia. Od czasu, gdy wraz z innymi pracownikami Politechniki Wrocławskiej przewoził z Warszawy do stolicy Dolnego Śląska odzyskane płótno, związał się na parę lat z tą bezcenną pamiątką narodowej kultury. Gdy na początku grudnia 1981 r. Panorama została przewieziona do rotundy, jej ochrony, w nocy, po pracy na Politechnice, podjął się m.in. Haniszewski.
Jako członek Społecznego Komitetu Panoramy Racławickiej robił to społecznie. Otrzymał za to Medal „Przyjaciel Panoramy Racławickiej”.
Filar Duszpasterstwa Ludzi Pracy
Wśród wielu różnorodnych aktywności Michała Haniszewskiego jego zaangażowanie w życie parafii pw. św. Klemensa Dworzaka, a w szczególności w działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy było jednym z najważniejszych. Był prawą ręką proboszcza i dobrym duchem tej wspólnoty. Angażował się w organizację Pielgrzymek Ludzi Pracy na Jasną Górę i w nich uczestniczył, włączał się także w pomoc charytatywną internowanym i ich rodzinom. Był aktywny w przygotowaniu comiesięcznych Mszy św. za Ojczyznę, sprzątał i porządkował teren wokół kościoła, angażował się w przygotowanie dekoracji i wystaw, ale także w sprawy najprostsze, jak np. naprawę płyt chodnikowych czy liternictwa na pamiątkowych tablicach. Był aktywnym członkiem Akcji Katolickiej w tejże parafii, uczestniczył niemal we wszystkich ważnych wydarzeniach – uroczystościach Chrystusa Króla, Archidiecezjalnych Dniach Skupienia, pielgrzymkach, spotkaniach formacyjnych czy zlotach rowerzystów z okazji Dni Papieskich.
Strażnik pamięci
Dbał o imponderabilia, współtworzył i chronił ważną dla wspólnoty sferę symboliczną. Gdy w 1987 r. władze miasta postanowiły zlikwidować mogiły ofiar terroru komunistycznego na Cmentarzu Osobowickim, a teren przeznaczyć na pochówki dla zasłużonych kombatantów ZBOWiD, zrodziła się spontaniczna inicjatywa ich uratowania. Wykarczowano krzaki i chaszcze, oczyszczono pola i usypano mogiły, stawiając na nich pomalowane na biało krzyże.
Tylko nieliczne nazwiska były znane, na pozostałych tabliczkach umieszczono napis: „Żołnierz Nieznany Polski Walczącej prosi o modlitwę”. Zadaniem Haniszewskiego było przygotowywanie, malowanie i ustawianie krzyży oraz tabliczek. Zwieńczeniem tych prac była inicjatywa ustawienia pomnika pola białych krzyży.
W konkursie, który ogłoszono, wygrała praca przedstawiająca ceglaną ścianę z przenikającym ją krzyżem z napisem „Ofiarom terroru komunistycznego 1945–1956” i kamiennymi krzyżami, przypominającymi krzyże pokutne. Fundusze na realizację projektu postanowiono gromadzić na utworzonym subkoncie Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Pośredniczył w tej sprawie Michał Haniszewski, który pojawił się w siedzibie Związku i tak zaczęła się trwająca kilkanaście lat jego owocna współpraca z kombatantami.
Od 2012 r. pełnił funkcję skarbnika Związku. Gdy utworzono tam Klub im. Stefana Grota Roweckiego, Haniszewski zaangażował się w prace przy jego urządzeniu.
Był członkiem Związku Piłsudczyków i sztandarowym Obwodu Wrocław.