Papieskie intencje

Rozważając intencję Apostolstwa Modlitwy przewidzianą na listopad, warto uświadomić sobie znaczenie języka i ludzkiej mowy w budowaniu naszych wzajemnych relacji międzyludzkich. Benjamin Lee Whorf (†1941), amerykański językoznawca, powiedział, że „taki mamy świat, jaki jest nasz język”. Z kolei prof. Kazimierz Ożóg zauważa, że wśród wielu określeń człowieka spotykamy interesujące określenie odwołujące się do ludzkiej mowy. W takim ujęciu człowiek to homo loquens (istota posługująca się językiem), podobnie jak mówimy homo sapiens czy homo sovieticus.
Autor zauważa, że „słowo otacza człowieka od początku istnienia w łonie matki, potem towarzyszy mu przez całe życie w różnych okolicznościach i wspólnotach, także w samotności, aż do śmierci – usque ad mortem. A i po śmierci mówią o nas w komunikatach, używając różnych słów. Nawet jest powiedzenie, że o zmarłym należy mówić tylko dobrze”. Język jest nam zatem potrzebny do bycia sobą i wyrażania siebie w naszych relacjach rodzinnych, przyjacielskich, religijnych i narodowych.
W listopadzie mamy się modlić, „aby język serca i dialogu przeważał zawsze nad językiem oręża”. Można więc śmiało powiedzieć, że nasza modlitwa ma być modlitwą, aby w świecie uwikłanym w konflikty, także te w gronie najbliższych osób, było coraz więcej szukania słów, które będą nas łączyć i wzmacniać, a nie dzielić i ranić.
Warto w tym kontekście przywołać rozważania urodzonego we Wrocławiu kard. Joachima Meisnera (†2017), wielkiego przyjaciela Polski. Pochodzą one z książki jego autorstwa zatytułowanej O wrażliwość wiary. Rozmyślania o reewangelizacji Europy (Tarnów 2000). Kard. Meisner podkreśla, że potrzebujemy dzisiaj chrześcijańskiej kultury dobrego spojrzenia i nowej chrześcijańskiej kultury rozmowy ze sobą.