Rozbudzić aktywność, czyli Katolicka Nauka Społeczna w działaniu

Owszem, istnieje wiele pozytywnych przykładów, które winny być pokazane jako pewne modele i zachęta do tego, by organizować się i coś wspólnie robić, ale w dziedzinie aktywizacji społecznej na pewno wciąż do zrobienia jest ogromnie dużo.
„Dzisiaj” katolików świeckich
Problem powyższy dotyczy również laikatu katolickiego. Właściwie trudno by było inaczej, jest on bowiem niewątpliwie częścią społeczeństwa i dotykają go ogólne procesy i zachowania.
Owszem, katolicy zrzeszają się w ramach Kościoła, tworzą ruchy i wspólnoty, z tym że problematyka dobra wspólnego społeczeństwa i jego realizacji jest w nich najczęściej kwestią drugorzędną. Nie znaczy to, że dotychczasowe metody organizowania się jakoś specjalnie zawiodły. Po prostu obok działań dotychczasowych należy podjąć wyzwania społeczne. Po pierwsze, w ten sposób wychodzi się aktywnie naprzeciwko wszystkim tym postulatom, których nie brak w przestrzeni publicznej, że miejsce katolików jest w Kościele oraz w symbolicznej kruchcie. Po drugie i chyba najważniejsze, czyni się użytek z wiary właśnie.
Odkryć naukę Kościoła
Do tego, by aktywnie działać, potrzebna jest przede wszystkim dobra wola, która wszakże wiąże się z kilkoma innymi warunkami. By zrobić coś dobrego, choćby w najmniejszym środowisku, trzeba wiedzieć, co i jak.
Mówiąc eufemistycznie, „dowiedzenie się”, co Kościół sądzi i jaką metodę oceny danego zjawiska czy procesu proponuje na wstępnym etapie rozeznania, trudne nie jest. Dysponujemy nie tylko historycznym bogactwem katechezy w tej dziedzinie, lecz także bieżącymi wypowiedziami czy też studiami inspirowanymi nauczaniem społecznym Kościoła.
W ramach pewnego oglądu bieżącego rodzą się oczywiście problemy.
W dzisiejszych czasach powstawanie nowych zjawisk życia społecznego i związanych z nimi koniecznych odpowiedzi, wynikających z moralności chrześcijańskiej właśnie, wydaje się szybsze niż kiedykolwiek do tej pory.
Stwarza to też konieczność nieustannej analizy i przemyślenia „znaków czasu”.
Być może tu tkwi pewna mentalna trudność, której część katolików jakoś podświadomie się lęka. Warto dodać, że niepotrzebnie. Odkrywszy Naukę Społeczną Kościoła, trzeba po prostu nie osiadać na laurach, lecz z pewnym wysiłkiem intelektualnym i użyciem zapoznanych narzędzi patrzeć, następnie oceniać, by przejść do działania.