Papieskie intencje

Apostolstwa Modlitwy
wrzesień 2018

POWSZECHNA


ABY MŁODZIEŻ NA KONTYNENCIE AFRYKAŃSKIM MIAŁA
DOSTĘP DO EDUKACJI I PRACY WE WŁASNEJ OJCZYŹNIE

Podejmując refleksję nad tą intencją, warto poczynić kilka uwag wstępnych. Po pierwsze, dzień 1 września w Polsce jest symbolicznie dniem rozpoczęcia nowego roku szkolnego dla dzieci i młodzieży. Wynika to m.in. z faktu, że edukacja w Polsce jest obowiązkowa, jest również konstytucyjnie zagwarantowanym prawem.
W naszym obszarze kulturowym dostęp do edukacji jest uważany za jedno z podstawowych praw człowieka.
Warto przypomnieć tę oczywistość, bo nie wszędzie tak jest. Przykładem jest wiele krajów afrykańskich. Na pewnych obszarach Afryki obywatele nie mają zapewnionej nauki choćby na podstawowym poziomie. W wielu państwach Czarnego Lądu edukacja jest płatna i nie jest obowiązkowa. W takiej sytuacji wysłanie dziecka do szkoły jest uwarunkowane zamożnością rodziców i ich poziomem świadomości o znaczeniu edukacji dla dalszych losów dziecka. Brak edukacji, analfabetyzm przyczynia się do pogłębiania ubóstwa i dysproporcji między krajami bogatymi a ubogimi.
Druga uwaga dotyczy przewidzianych w dniach od 3 do 28 października 2018 r. w Rzymie obrad XV Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów poświęconego młodzieży. Temat synodu został sformułowany następująco: „Młodzież, wiara i rozeznawanie powołania”.
W ramach przygotowań do tego ważnego wydarzenia opublikowano kilka dokumentów, m.in. 19 czerwca 2018 r. zaprezentowano „Instrumentum laboris” najbliższego zgromadzenia Synodu Biskupów. Należy mieć także na uwadze różne spotkania, sympozja, specjalne strony internetowe poświęcone temu wydarzeniu. Wspomniane „Instrumentum laboris” zawiera trzy części i zostało zbudowane wokół trzech słów kluczy: poznanie, interpretacja, dokonanie wyboru.
Nie wiem, jaki był udział przedstawicieli z Afryki w przygotowaniach do synodu, ale jedno jest pewne, że problemy młodzieży na kontynencie afrykańskim są zupełnie odmienne od tych w Polsce czy w innych krajach kultury zachodniej. Mogłem się o tym osobiście przekonać, odwiedzając współbraci misjonarzy w Tanzanii i na Komorach.
Będąc w różnych placówkach misyjnych zarówno w dużych miastach, jak i w buszu, na własne oczy widziałem trudną do opisania radość dzieci i młodzieży w szkołach, ale też elementarne problemy w nauczaniu.

Chłopiec ze szkoły prowadzonej
przez misjonarzy pokoju w Bomadi
na południu Nigerii

KRZYSZTOF BŁAŻYCA/FOTO GOŚĆ

Czasami uczniowie szli do szkoły z wiązką drewna, bo była to forma zapłaty dla nauczyciela, gdyż państwo nie płaciło mu pensji. Gdyby uczniowie nie przynieśli drewna, w ogóle nie byłoby lekcji. Do dziś dzieci pierwsze litery piszą niekiedy kredą na drewnianych tabliczkach, bo nie mają podręczników, zeszytów i innych przyborów. Problemem jest też duża odległość, nawet do kilkunastu kilometrów, które uczniowie muszą pokonać, aby dotrzeć do szkoły. W porze deszczowej bywa to niemożliwe.
Te skrótowo naszkicowane problemy uświadamiają aktualność intencji Apostolstwa Modlitwy na wrzesień.
Jest to również sposobność do promowania różnych form działalności misyjnej Kościoła, ukierunkowanej na pomoc w edukacji dzieci i młodzieży w krajach afrykańskich. Mam na uwadze działalność różnych fundacji, jak np. Fundacja Dzieci Afryki, prężnie rozwijającą się działalność wolontariatu i wyjazdy wolontariuszy do krajów Afryki. Warto ukazywać osoby, które podejmują taką działalność.
Przykładem może być Helena Kmieć z Wolontariatu Misyjnego Salvator, która posługiwała wśród dzieci Zambii.
Została zamordowana w trakcie kolejnego wyjazdu wolontariackiego w nocy z 24 na 25 stycznia 2017 r. w Cochabambie w Boliwii, podczas napadu na ochronkę prowadzoną przez siostry służebniczki dębickie. Miała tam pomagać siostrom w remoncie sierocińca i w jego prowadzeniu. Polecam zbór wywiadów na jej temat z bliskim jej osobami: Helena. Misja możliwa (Wydawnictwo Salwator, Kraków 2018).

KS. BOGDAN GIEMZA