Papieskie intencje

Apostolstwa Modlitwy
czerwiec 2018

POWSZECHNA


ABY SIECI SPOŁECZNOŚCIOWE SPRZYJAŁY SOLIDARNOŚCI
I POSZANOWANIU DRUGIEGO W JEGO ODMIENNOŚCI

W marcu br. ukazała się adhortacja apostolska papieża Franciszka Gaudete et exsultate (Cieszcie się i radujcie) o powołaniu do świętości w świecie współczesnym.
Zachęcając do lektury tego dokumentu, chciałbym jako komentarz do intencji powszechnej Apostolstwa Modlitwy na czerwiec zwrócić uwagę na rozdział 4 adhortacji pt. Pewne cechy świętości w świecie współczesnym.
Papież szczególnie wyróżnia pięć cech świętości, które „są pięcioma wspaniałymi przejawami miłości Boga i bliźniego, które uważam za szczególnie ważne w kontekście pewnych zagrożeń i ograniczeń współczesnej kultury” (nr 111). Zaznacza jednocześnie, że nie wyczerpują one wszystkich wzorów świętości, ale są istotne w kontekście zjawisk i postaw obecnych we współczesnym świecie. Negatywne zjawiska, na które zwraca uwagę Papież, to: „nerwowy i gwałtowny niepokój, który nas rozprasza i osłabia; nastawienie negatywne i smutek; wygodna, konsumpcyjna i egoistyczna acedia; indywidualizm oraz wiele form fałszywej duchowości pozbawionej spotkania z Bogiem, panujące we współczesnej przestrzeni religijnej” (tamże).
Odpowiedzią chrześcijan na te negatywne postawy i zagrożenia winny być następujące cechy: 1) znoszenie, cierpliwość i łagodność; 2) radość i poczucie humoru, 3) śmiałość i zapał, 4) wspólnota i 5) nieustanna modlitwa.
Pielęgnowanie takich postaw jest w zasięgu możliwości każdego człowieka otwartego na światło Ducha Świętego.
Inną sprawą godną podkreślenia jest prostota i praktyczność uwag Papieża oraz jego obrazowe porównania.
Przywołajmy tylko niektóre. Rozważając cechę „znoszenie, cierpliwość i łagodność”, podkreśla, że jej warunkiem jest koncentracja na Bogu i mocne trwanie w Nim. „Dzięki tej stabilności wewnętrznej świadectwo świętości wyraża się w naszym dynamicznym świecie, zmiennym i agresywnym, poprzez cierpliwość i trwanie w dobrym” (nr 112).
„Musimy być czujni – pisze Papież – i walczyć z własnymi agresywnymi i egocentrycznymi skłonnościami, by nie pozwolić im na zakorzenienie się w nas” (nr 114). I dalej: „Również chrześcijanie mogą stać się częścią sieci przemocy słownej, tworzonej za pośrednictwem internetu i na różnych forach lub przestrzeniach wirtualnej wymiany opinii.

Wspólne pielgrzymowanie przynosi radość.
Na zdjęciu: Grupa młodzieży na ŚDM w 2016 r.

HENRYK PRZONDZIONO/FOTO GOŚĆ

Nawet w mediach katolickich może dojść do przekroczenia granic, tolerowania obmowy i oszczerstwa” (nr 115).
Charakteryzując cechę śmiałości i zapału, Papież zaznacza: „potrzebujemy bodźca Ducha, byśmy nie zostali sparaliżowani strachem i wyrachowaniem, byśmy nie przywykli do poruszania się jedynie w bezpiecznych granicach.
Pamiętajmy, że w przestrzeni, która pozostaje zamknięta, w końcu pojawia się wilgoć, powodująca chorobę” (nr 133). Często w codziennym życiu jesteśmy przyzwyczajeni do chodzenia utartymi ścieżkami, co rodzi niewiarę w zwycięstwo dobra. „Pozwólmy zatem – apeluje Papież – aby przyszedł Pan, aby nas obudził […]. Rzućmy wyzwanie uleganiu nawykom, otwórzmy oczy i uszy, a zwłaszcza serca, abyśmy dali się wstrząsnąć tym, co dzieje się wokół nas oraz wołaniem żywego i skutecznego słowa Zmartwychwstałego” (nr 137).
Odpowiedzią na indywidualizm jest podkreślenie, że na drodze świętości ważna jest wspólnota szanująca odmienność osób ją tworzących.
„Wspólnota, która strzeże drobnych szczegółów miłości, której członkowie troszczą się o siebie nawzajem i stanowią przestrzeń otwartą i ewangelizującą, jest miejscem obecności Zmartwychwstałego” (nr 145).

KS. BOGDAN GIEMZA