Papieskie intencje
Apostolstwa Modlitwy
kwiecień 2018
POWSZECHNA
ABY ODPOWIEDZIALNI ZA IDEE I SPOSÓB ZARZĄDZANIA
W GOSPODARCE MIELI ODWAGĘ ODRZUCAĆ GOSPODARKĘ
WYKLUCZAJĄCĄ I BY POTRAFILI OTWIERAĆ NOWE DROGI
O Chryste, opuszczony przez wszystkich, zdradzony przez najbliższych, sprzedany za tak niewiele;
O Chryste, osądzony przez grzeszników i wydany przez sprawujących władzę;
O Chryste, poszarpany na ciele, ukoronowany cierniem i obleczony w purpurę;
O Chryste, spoliczkowany i okrutnie przybity do krzyża;
O Chryste, przebity włócznią, która otwarła Twoje serce;
O Chryste, umarły i pogrzebany – Ty, który jesteś Bogiem życia i istnienia;
O Chryste, nasz jedyny Zbawicielu, wracamy do Ciebie również i tego roku z oczyma spuszczonymi ze wstydu i z sercem pełnym nadziei.
Przychodzimy zawstydzeni z powodu tych wszystkich obrazów pełnych spustoszenia, zniszczeń i zatonięć na morzu, które w naszym życiu stały się codziennością; […]
Zawstydzeni naszym milczeniem wobec niesprawiedliwości, naszym lenistwem w dawaniu i chciwością w braniu, naszym głośnym krzykiem w obronie własnych interesów, a lękliwym w przypadku interesów innych osób, naszym pośpiechem na drodze zła, a opieszałością w czynieniu dobra. […]
Jesteśmy bardzo zawstydzeni, ale nasze serce tęskni także za ufną nadzieją w to, że spojrzysz na nas przez pryzmat nie naszych zasług, lecz jedynie obfitości Twojego miłosierdzia; za nadzieją, że nasze zdrady nie pomniejszą ogromu Twojej miłości; że Twoje macierzyńskie i ojcowskie serce nie zapomni o nas z powodu zatwardziałości naszych serc. […]
Prosimy Cię, abyś rozerwał kajdany, które trzymają nas w więzieniu naszego egoizmu, naszej zawinionej ślepoty i próżności naszych ludzkich wyrachowań.
O Chryste, prosimy Cię, naucz nas, byśmy nigdy nie wstydzili się krzyża, nie wykorzystywali go instrumentalnie, ale byśmy mogli go zawsze czcić, adorować, ponieważ na nim objawiłeś nam obrzydliwość naszych grzechów, wielkość Twojej miłości, niesprawiedliwość naszych sądów i potęgę Twojego miłosierdzia. Amen.
A ile dywizji ma papież?” – to ironiczne i lekceważące pytanie miał postawić Józef Stalin, przywódca Związku Radzieckiego, w Poczdamie w 1945 r. podczas konferencji przywódców wielkich państw. Była to riposta na słowa Winstona Churchilla, premiera Wielkiej Brytanii, który oznajmił, że papież Pius XII jest przeciwny przejęciu władzy w Europie Wschodniej przez komunistów.
Przy całej ironii, radziecki wódz doskonale zdawał sobie sprawę z ogromnego znaczenia Watykanu na arenie międzynarodowej.
Przywołuję to wydarzenie historyczne, bo z podobną ironią może spotkać się apel papieża Franciszka i intencja modlitewna na miesiąc kwiecień. Mimo niepowodzeń albo małego oddźwięku kolejni papieże nie przestają zabierać głosu w sprawach istotnych dla polityki i gospodarki światowej. Kościół czyni to w imię troski duszpasterskiej o ludzkie sumienie, o to, aby było ono oświecane wartościami Ewangelii. Wśród wielu kościelnych inicjatyw można przywołać apel Jana Pawła II zawarty w liście apostolskim Tertio millennio adveniente (1994) do zaangażowania się wiernych na rzecz oddłużenia państw biednych. Chociaż kraje bogate w niewielkim stopniu podjęły papieską inicjatywę, to jednak ważny był ten głos Kościoła.
Papież Franciszek znaczną część swego nauczania koncentruje na problematyce społecznej i bardziej radykalnie od swych poprzedników artykułuje konkretne postulaty.
Ostro krytykuje taki model liberalizmu gospodarczego, który opiera się na „bezgranicznej ufności w ślepe siły i niewidzialną rękę rynku”. Stwierdza jasno: „To jest nieludzki system gospodarczy. Ten system zabija!”. „Każdy chrześcijanin i każda wspólnota – napisał w swoim dokumencie programowym Evangelii gaudium – są wezwani, by być narzędziami Boga na rzecz wyzwolenia i promocji ubogich, aby mogli oni w pełni włączyć się w społeczeństwo” (nr 187). Podkreśla, że „wsłuchiwanie się w krzyk ubogich” cechować winno wszystkich chrześcijan bez wyjątku.
Pomocna w podjęciu kwietniowej intencji modlitewnej może być modlitwa papieża Franciszka odmówiona 14 kwietnia 2017 r. na zakończenie Drogi Krzyżowej w Koloseum.
KS. BOGDAN GIEMZA SDS
