Buszcze

Buszcze to duża wieś leżąca ok. 16 km od Brzeżan, ok. 90 km od Lwowa, stolicy zachodniej Ukrainy, i 65 km od Tarnopola, miasta wojewódzkiego.
Kościół filialny należący do Brzeżan wybudowany został przez Hieronima i Katarzynę Sieniawskich z Brzeżan w 1624 r. Było to najstarsze sanktuarium maryjne w archidiecezji lwowskiej obrządku łacińskiego. Do 1944 r. była to parafia samodzielna, do której należały okoliczne wsie.
Najstarsze dzieje
Pierwsza pisana wzmianka o wsi Buszcze pochodzi z 1086 r. Pierwszy kościół był drewniany. Podczas najazdu Tatarów w 1241 r. został spalony, a większość ludzi wymordowana albo wzięta do niewoli. Ludzie odbudowali wieś i otoczyli wałem obronnym. Właściciel wsi Jan Boszcz podczas następnego najazdu, gdy Tatarzy spalili jego dwór, schronił się z rodziną w kościele, który później został również zniszczony.
W 1367 r. Jan Boszcz wybudował następny kościół.
Osada rozbudowała się i otrzymała prawa miejskie w 1376 r. Na przełomie XV i XVI w. kościół kolejny raz został spalony podczas najazdu Tatarów i Turków. W 1540 r. został wybudowany nowy kościół, ufundowany przez Świrskich, który również spalili Tatarzy.
W 1618 r. Hieronim (który był podczaszym koronnym polskiego króla) i Katarzyna Sieniawscy z Brzeżan rozpoczęli budowę nowego kościoła z ciosanego kamienia w Buszczu.
Budowę ukończono w 1644 r. W ołtarzu głównym umieszczono dwa obrazy przywiezione z Rzymu przez Aleksandra hrabiego Sieniawskiego, syna Hieronima i Katarzyny, którzy wybudowali kościół. Jeden przedstawia postać Matki Bożej „w złotej koronie na głowie, a ponad głową na tle błękitnego nieba widnieje 12 gwiazd.
Matka Boska stoi na ziemskim globie opasanym półksiężycem i depcze głowę szatana w postaci węża. Po prawej stronie trzyma na ręce Swojego Syna – Jezusa, który również ma na głowie złotą koronę. W prawej ręce Matki Boskiej wisiały kiedyś dwa sznury korali podarowanych przez rodzinę Sieniawskich”.
Zasłonę obrazu stanowił obraz Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, również przywieziony z Rzymu.
Do Buszcza przybywali liczni pielgrzymi z całej archidiecezji lwowskiej; szczególnie na 15 sierpnia i 8 września.
W 1667 r. król Jan III Sobieski w czasie przygotowań do bitwy pod Podhajcami, z Kozakami i Tatarami, modlił się w buszczeckim kościele przed obrazem Matki Boskiej Buszczeckiej, prosząc „o zwycięstwo nad wrogami Polski”.
Historia najnowsza
Kościół istnieje do teraźniejszych czasów, chociaż dach został spalony w 1944 r., a wnętrze zniszczone przez komunistów. Kościół spłonął, ale obrazy w ołtarzu zostały nietknięte. To był widomy znak ich cudowności i szczególnej opieki Matki Bożej.
Po spaleniu kościoła dwóch byłych parafian: Józef Berziuk i Michał Żak, oraz czterech niemieckich żołnierzy wraz z oficerem Georgiem Frantiskiem Moravcem pojechało do Buszcza z Brzeżan, ażeby przywieźć obrazy do ks. Filipa Zająca – proboszcza Buszcza, który ukrył się w Brzeżanach.