Wysłuchana poganka

Jezus, żyjąc na ziemi, kierował swoje słowa i moc przede wszystkim do narodu wybranego, Izraelitów. Jednak wieść o cudach i znakach, których dokonywał, szybko rozchodziła się po okolicznych krainach. Przychodzili więc do Niego także poganie.
Kiedy wraz z uczniami przybył w okolice Tyru i Sydonu, usłyszała o Nim pewna Syrofenicjanka. Jej córka była chora, nękał ją zły duch.
Kobieta wybiegła naprzeciw Jezusa i błagała o uzdrowienie dziewczynki.
Jednak Nauczyciel nic nie odpowiadał na jej wołania.
Mimo to cierpliwie prosiła, nazywając Jezusa Panem i Synem Dawida.
Wyznała w ten sposób wiarę w to, że On jest obiecanym Mesjaszem, na którego czekali Żydzi. Wierzyła, iż ma moc uwolnić jej dziecko od dręczenia przez diabła.
Uczniów towarzyszących Jezusowi męczyły krzyki kobiety, woleliby się jej pozbyć. Zasugerowali więc swojemu Panu, żeby zabronił jej tego ciągłego wołania. Jezus odezwał się do niej: Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela (Mt 15, 24).
Ta, zdawałoby się, surowa odprawa nie zraziła kobiety. Nadal ufała, że Jezus jej pomoże. Podeszła bliżej i upadła przed Nim na ziemię, do Jego stóp. Pokornie uznała, że wystarczą jej choćby okruchy Jego łaski.
Nawet odrobina mocy Bożej uzdrowi jej dziecko: Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jedzą okruszyny po dzieciach (Mk 7, 28).
Jezusa zaskoczyła tak głęboka wiara poganki. Pochwalił ją głośno i zgodził się spełnić jej prośbę: Niech ci się stanie, jak pragniesz! (Mt 15, 28b).
Rzeczywiście, w jednej chwili dziewczynka była zdrowa!
Może nas zaskakiwać ta scena z Jezusem, poganką i uczniami.
Czy zastanawiasz się, dlaczego Jezus nie uzdrowił dziecka od razu?
A może dziwisz się, że uczniowie byli nieuprzejmi, nawet opryskliwi wobec kobiety? Nie to jest najważniejsze.
Chrystus wskazuje tu mocno i wyraźnie na wiarę kobiety oraz na wytrwałość w proszeniu. To dla nas dzisiaj bardzo istotna nauka.