Wszyscy święci – i my jesteśmy powołani do świętości

W tym miesiącu (1 listopada) obchodzimy w Kościele uroczystość Wszystkich Świętych. Zastanówmy się, kim dzisiaj jest święty i czy nas też można tak nazywać. Czytając słowa św. Pawła, przytoczone powyżej, zauważamy od razu, że określenie „święty” dotyczy ludzi żyjących, a nie zmarłych – Pozdrawiają was wszyscy święci.
Święci to ci, którzy uwierzyli w Chrystusa, którzy są we wspólnocie Jego uczniów. Tak nazywa ich Apostoł. Czy to znaczy, że wtedy chrześcijanie byli doskonali, nie mieli wad ani słabości, nigdy nie postępowali źle? Oczywiście nie. Przecież często ich napominał, ganił za grzechy, wzywał do poprawy.
Chrześcijanie i wtedy, i dzisiaj mogą być święci tylko świętością Jezusa, swojego Pana. Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem (1 Kor 1, 30-31). Jezus jest naszym uświęceniem.
Dzięki Niemu i Jego mocy możemy dążyć do świętości. On nas obdarowuje zdolnością osiągania świętości, jednak ważny jest nasz wysiłek, nasze staranie oraz gotowość, by stawać się świętym. Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana (Hbr 12, 14). Bóg pragnie, byśmy wszyscy, by każdy z nas stawał się święty: Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie (1 Tes 4, 3a). Dlaczego? Ponieważ Bóg jest święty, najświętszy.
On chce, żebyśmy byli do Niego podobni, gdyż przyjął nas jako swoje ukochane dzieci. Jedynie jako święci możemy bez lęku stanąć przed Bogiem twarzą w twarz i patrzeć na Niego w zachwycie.
Świętości nie osiągamy, oczywiście, sami, własnymi siłami. Duch Święty działa w nas, wspomaga w naszej drodze do świętości. Jego dziełem jesteśmy, a właściwie stajemy się, gdy każdego dnia otwieramy się na Jego głos, Jego prowadzenie, kiedy chcemy słuchać Boga i zgadzamy się na Jego wolę. Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego życie wieczne (Rz 6, 22).